Η ενσάρκωση του κακού, εκθρεμμένου από ένα σύμπλεγμα οικεγενειακής διαστροφής, που διατηρεί όμως όλα εκείνα τα στοιχεία της παιδικής τρυφερότητας, ξετυλίγεται φέτος στο Θέατρο 104. Η ομάδα 4frontal ανεβάζει για πρώτη φορά το έργο του Γιάννη Ξανθούλη «Οικογένεια Μπες – Βγες», μετατρέποντας το αρχικό γκροτέσκο κείμενο του συγγραφέα σε μια ντελιριακή «μαύρη» κωμωδία, η οποία, ως παραμορφωτικό κάτοπτρο, αποδίδει το κοινωνικό γίγνεσθαι της εποχής των ’80s στην Ελλάδα. Αν αναλογιστεί κανείς ότι εκείνη την περίοδο ανθεί το punk στη χώρα μας, χαρακτηριζόμενο λανθασμένα από μερίδα του «πνευματικού» κόσμου της εποχής ως περιθωριακή αντικουλτούρα, λόγω και της αντιμαζοποίησης που προκαλούσε, αναδεικνύοντας ένα διαφορετικό πολιτισμικό modus, τότε ο συγγραφέας πετυχαίνει να δημιουργήσει έναν ετερογενή αντι-πόλο μιας νεόπλουτης μεγαλοαστικής οικογένειας.
Sonradan görme
Αν και μεσολάβησαν πάνω από 30 χρόνια από τη συγγραφή του έργου, παραμένει επίκαιρη η καταγγελία του καθωσπρεπισμού στη γλωσσοπλαστική προστυχολογία του Ξανθούλη, που σπάει τον πάγο με τον αναγνώστη – θεατή από την αρχή, όταν η μικρή Σίσσυ μας συστήνει την οικογένεια Πουστοδούλου. Η μοναδική κληρονόμος της βιομηχανίας προφυλαχτικών των Πουστόδουλων πλαισιώνεται από ένα περιβάλλον μεγαλοαστών ή, καλύτερα, νεόπλουτων, ή, ακόμα καλύτερα, όπως αρέσκεται να χρησιμοποιεί ο Γιάννης Ξανθούλης, sonradan görme.
Η ίδια, αν και μόλις πέντε ετών, αναγκάζεται να αναπτυχθεί πρόωρα μέσα σε αυτό το διαστρεβλωτικά αντισυμβατικό οικογενειακό περιβάλλον, αποκτώντας το νοητικό επίπεδο 50χρονης, ερχόμενη να θέσει το ζήτημα της αφομοίωσης του ατόμου που διαφέρει από το κοινωνικό σύνολο, όντας παράλληλα ερωτευμένη με τον ζιγκολό τυχοδιώκτη πατέρα της. Όπως στον “Ένοικο” της τριλογίας των «διαμερισμάτων» του Ρομάν Πολάνσκι, το άτομο που διώκεται βιώνει την απειλή εντός των κτηριακών δομών, της οικογενειακής έπαυλης. Στο Βlack Box του 104 το νοσηρό τοπίο εικονογραφείται αριστοτεχνικά μέσα από την ξεκαρδιστική αφήγηση των τεσσάρων πρωταγωνιστριών (Ευαγγελία Καρακατσάνη, Ελένη Κουτσιούμπα, Αμαλία Νίνου, Αριστέα Σταφυλαράκη), που ενσαρκώνουν τη Σίσσυ, και την ευρηματική σκηνοθεσία του Θανάση Ζερίτη.
Οι διαδοχικές δολοφονίες των συγγενών εντός της οικίας στοχοποιούν την κληρονόμο, η οποία, μέσα από τον ρόλο του Ηρακλή Πουαρό, φτάνει στη λύση του μυστηρίου και στην κατάδειξη της θρησκευτικής αυθαιρεσίας ανάγοντας το ζήτημα του θανάτου σε χωροταξικό, αφού διατυπώνει με παιδική αφέλεια «Πού πάνε οι νεκροί; Πάνω ή κάτω;».
Κι ενώ στον “Ένοικο” συντελείται εις διπλούν η αυτοκτονία του ετερόκλητου, εδώ η πρωταγωνίστρια, επιστρατεύοντας την ευφυΐα της, μεταμορφώνεται σε θύτη και καταστρέφει ολοσχερώς την αιμομεικτική δυναστεία των Πουστόδουλων. Στην τελευταία σκηνή, οι πρωταγωνίστριες, αισθησιακά ακαταμάχητες, βγάζουν πανηγυρικά τα βρακάκια τους σε μια γιορτή αφανισμού της επίπλαστης δομής των κοινωνιών.
Infos
Θέατρο 104, Ευμολπιδών 41, Γκάζι
Τηλ.: 210 3455020
Παραστάσεις: Δευτ., Τρ. 9 μ.μ. μέχρι 12/1/2016