Του Δημήτρη Νανούρη
Εστάλη ή δεν εστάλη εν τέλει η επιστολή Τσάκα-λόττου διά της οποίας οι (θ)εσμοί αξιώνουν από το ελληνικό γκοβέρνο να δεσμευτεί ότι θα συμμορφωθεί προς τας άνωθεν υποδείξεις και δεν θα προβεί εφεξής μονομερώς σε μέτρα αναδιανομής ψιχίων με αποδέκτες ευάλωτα τμήματα του πληθυσμού, άτινα επλήγησαν από τα μνημόνια, που ως γνωστόν αλλοιώνουν τη μνήμη και ενδέχεται να ξεγελαστούν αντικρίζοντας αίφνης με δέος την κάλπη, αν και όποτε το ρημάδι κουτί στηθεί παρ’ ημίν, αποβλέποντας να υφαρπάξει εκ νέου την ψήφο τους, λέμε τώρα;
Ωσεί παρούσες θεωρούνται, άλλωστε, οι κυβερνήσεις του βαλκανικού προτεκτοράτου στη μητρόπολη των Βρυξελλών, αφού οι γραφειοκράτες της γνωρίζουν καλύτερα απ’ τον καθένα πως με ένα τους νεύμα ή έστω με την ανεπαίσθητη κίνηση του μικρού τους δακτύλου, τις κατεβάζουν και τις ανεβάζουν ανά πάσα στιγμή, αρκεί να το θελήσουν. Αιώνια μοίρα των υποτελών όπου Γης, η τυφλή υποταγή στις προσταγές των αφεντικών τους. Το Μαξίμου, ωσαύτως, δεν προέβαλε αντιρρήσεις στην εντολή για τη σύνταξη του επίμαχου κειμένου. Η ολιγόωρη καθυστέρηση της αποστολής του, μολαταύτα, οφείλεται σε ορισμένες τεχνικής φύσεως λεπτομέρειες.
Λεπτεπίλεπτος και λεπτολόγος ο επί των Οικονομικών μας, απαίτησε από τους δανειστές, με την αδιαλλαξία του άτεγκτου διαπραγματευτή που τον διακρίνει, να πληροφορηθεί πάραυτα το ακριβές περιεχόμενο της επιστολής, ώστε να μη γίνει κανένα αναπάντεχο όσο και ασυγχώρητο λάθος, το οποίο θα μπορούσε να εκθέσει στο μέλλον τον ίδιο και προπαντός τη χώρα. Μάσησαν εκείνοι στο ζοριλίκι του. Γράφε, απάντησαν πειθήνια: «Πρώτον, τα ψίχουλα στους συνταξιούχους δίνονται μόνο φέτος και η αναστολή της αύξησης του ΦΠΑ στα νησιά ισχύει για έναν χρόνο το πολύ· τελεία και παύλα».
Οξύνους ο Ευκλείδης, μπήκε αμέσως στο νόημα και η πένα του άρχισε να πετά σπίθες. Ο υποβολέας υπαγόρευε με ψυχρό, αλλά σταθερό τόνο: «Δεύτερον, δεν θα αναλάβουμε ξανά παρόμοιες πρωτοβουλίες, εάν προηγουμένως δεν συνεννοηθούμε μαζί σας και δεν εξασφαλίσουμε σχετική έγκριση. Τρίτον, αν λείψουν τα εν λόγω 600 εκατ. από τον προϋπολογισμό, θα περικοπούν αυθωρεί από τις συντάξεις. Και τέταρτον, από ’δώ και πέρα άπαντα τα πλεονάσματα, ακόμα κι αν ανέρχονται σε ένα λεπτό του ευρώ, θα πηγαίνουν στη μαύρη τρύπα του χρέους. Γκέγκε;»
Σάμπως παιχνιδάκι τού φάνηκε του υπουργού η όλη διαδικασία και αναθάρρησε προς στιγμήν. «Δεν το περίμενα τόσο απλό. Το συνέταξα κιόλας. Το στέλνω αμέσως» είπε εμφανώς ικανοποιημένος. «Παριστάνεις τον χαζό;» αποκρίθηκε η φωνή στην άλλη άκρη του σύρματος. «Θα το αντιγράψεις εκατοντάκις. Εχε υπ’ όψιν σου πως θα ελέγξουμε τον γραφικό χαρακτήρα». Προς τα μεσάνυχτα και ενώ ο Τσάκα-λόττος βρισκόταν στην ενενηκοστή έβδομη φορά, ήρθε η κατραπακιά απ’ τον Σόιμπλε που ζητούσε χιλιάκις την τιμωρία. Απόμεινε έωλος και ενεός. Ο αντίχειρας, ο δείκτης και ο παράμεσος του αντιγραφέα έχουν βγάλει κάλους. Ευελπιστεί όμως ότι ίσαμε τα Χριστούγεννα θα ’χει τελειώσει. Την ίδια στιγμή ο ΘΑλέξης κομπορρημονούσε στην Κρήτη ότι απεκατέστησε την κυριαρχία μας. Είπαμε, ο υπόδουλος νομίζει χάδι τις καρπαζιές και επιβράβευση την έσχατη ταπείνωση.