Του Κώστα Βλαχόπουλου
Υπάρχει ένα μπλοκ πολιτικών δυνάμεων στην Ευρώπη που βιάζεται τόσο πολύ να ταυτίσει μετανάστες και πρόσφυγες με την τρομοκρατία, που συνήθως πέφτει το ίδιο στις παγίδες που κάθε φορά επιχειρεί να στήσει.
Δεν είχε προλάβει να στεγνώσει το αίμα των θυμάτων από την επίθεση στην χριστουγεννιάτικη αγορά στο Δυτικό Βερολίνο -μια επίθεση καρμπόν με αυτή που σημειώθηκε το καλοκάιρι στην Promenade des Anglais της Νίκαιας- οι Γερμανικές δεν είχαν καταλήξει στα κίνητρα του γενονότος και οι πρώτες αυθαίρετες συνδέσεις ξεπετάχτηκαν στα μέσα ενημέρωσης. Το ξενοφοβικό κόμμα AfD, μέσω ενός Ευρωβουλευτή του, χρέωσε τους 12 νεκρούς στην Άγκελα Μέρκελ, λόγω της ανεκτικής πολιτικής που ακολούθησε, τουλάχιστον στην πρώτη φάση, απέναντι στο προσφυγικό.
Καθώς έφταναν οι πρώτες πληροφορίες από την σύλληψη ενός υπόπτου από το Πακιστάν, η καγκελαριος στις πρώτες δηλώσεις της μετά το συμβάν τόνισε ότι τα δεδομένα αλλάζουν αν ο δράστης είναι πρόσφυγας, εννοώντας προφανώς ότι η στάση της αναφορικά με την υποδοχή των προσφυγικών ρευμάτων θα αλλάξει.
Η αντιπαράθεση για τον δράστη της επίθεσης στο Βερολίνο έφτασε και στην Ελλάδα, με τον κοινοβουλευτικό εκπρόσωπο της Νέας Δημοκρατίας Γιάννη Βρούτση να «εύχεται να μην πέρασε από την Ελλάδα».
Η προσπάθεια βέβαια, σύνδεσης των προσφυγικών/μεταναστευτικών ρευμάτων με την τυφλή ενέργεια στο Βερολίνο έπεσε στο κενό, καθώς μετά από λίγες ώρες οι Γερμανικές αρχές διαπίστωσαν ότι είχαν συλλάβει λάθος άτομο. Δεν ειναι η πρώτη φορά. Σε όλες τις προηγούμενες επιθέσεις επί ευρωπαϊκού εδάφους, οι ένοχοι από τα media και κάποιες πολιτικές δυνάμεις αναζητούνταν πρώτα και κύρια σ’ αυτούς που πέρασαν τα σύνορα το τελευταίο διάστημα. Άσχετα αν μετά απο λίγες ώρες όλοι αυτοί διαψεύδονταν, καθώς γινόταν γνωστό ότι οι δράστες είναι πολίτες χωρών της ΕΕ, η σκόνη είχε σηκωθεί και είχε κάτσει πάνω στους μετανάστες.
Η θεωρία της ασφαλειοποίησης της μετανάστευσης είναι σχετικά νέα στις πολιτικές επιστήμες. Εξετάζει εκείνες τις περιπτώσεις, στις οποίες διάφοροι δρώντες, όπως πολιτικά κόμματα, media, και θεσμοί όπως η εκκλησία «δείχνουν» τους μετανάστες ως υπαρξιακή απειλή για την ασφάλεια, την οικονομία και την ταυτότητα των κοινωνιών για την εξυπηρέτηση πολιτικών άσχετων με το ζήτημα, και χωρίς κατ’ ανάγκη να υπάρχουν στοιχεία που να επιβεβαιώνουν την σύνδεση. Η θεωρία της ασφαλειοποίησης αναπτύχθηκε απο πολιτικές δυνάμεις στην Ελλάδα κατά κόρον από το ’90 και μετά, όταν τα πρώτα μεταναστευτικά ρεύματα έκαναν την εμφάνισή τους, ενώ κορυφώθηκε την περίοδο της κρίσης. Οι μετανάστες ήταν οι αποδιοπομπαίοι τράγοι για οτιδήποτε συνέβαινε: το οργανωμένο έγκλημα στο κέντρο της Αθήνας, την δημόσια υγεία (υπόθεση των οροθετικών), την ανεργία, την δημόσια παιδεία. Ο επιλογές αυτές του πολιτικού συτήματος φούντωσαν τα αντιμεταναστευτικά συναισθήματα στον κόσμο και ευθύνονται για την ραγδαία άνοδο της ακροδεξιάς.
*Το κείμενο δημοσιεύθηκε στο ένθετο του Νόστιμον Ήμαρ στον Δρόμο της Αριστεράς, την Παρασκευή 23.12.2016
Κάθε Σάββατο κυκλοφορεί στα περίπτερα το έντυπο Νόστιμον Ήμαρ ένθετο στον Δρόμο της Αριστεράς.