Οι εθελοντές Κιλκίς ξεκινήσαμε τη δράση μας στην Ειδομένη στις αρχές του περασμένου Ιούνη, νιώθοντας ιδιαίτερη ηθική υποχρέωση να σταθούμε αλληλέγγυοι δίπλα σε όλους αυτούς τους ανθρώπους που, αντιμέτωποι με τα δεινά του πολέμου, αναγκάστηκαν να εγκαταλείψουν την πατρίδα τους.
Στόχος μας αρχικά ήταν να ανακουφίσουμε όσο το δυνατόν με τον καλύτερο τρόπο όλους αυτούς, που ελλείψει οποιασδήποτε κρατικής παρουσίας και έχοντας απέναντί τους την ελληνική νομοθεσία, αναγκάζονταν να περπατάνε ατελείωτα χιλιόμετρα κάτω από τον καυτό ήλιο προκειμένου να φθάσουν στα σύνορα Ελλάδας- FYROM. Καθ’όλη την διάρκεια του καλοκαιριού ήμασταν δίπλα τους όταν κανείς άλλος δεν ήταν, πέραν αλληλέγγυων πολιτών. Οι καταστάσεις που αντιμετωπίσαμε φρικτές.
Η έλλειψη κρατικής παρουσίας παντελής. Σκοπός μας ήταν να θέσουμε όλους τους αρμόδιους προ των ευθυνών τους, όσο κι αν κατά καιρούς, απογοητευμένοι πλήρως, θεωρούσαμε ότι αυτό δεν είναι εφικτό.
Προσπαθούσαμε για τα αυτονόητα.
Για παροχή νερού. Για κάδους απορριμμάτων στη συνοριογραμμή, όταν τα αμέτρητα σκουπίδια έθεταν σε κίνδυνο την υγεία των προσφύγων, αλλά και των εθελοντών. Την ιατροφαρμακευτική περίθαλψη την είχαν αναλάβει δύο εθελόντριές μας, οι οποίες με αυταπάρνηση στάθηκαν δίπλα σε όποιον είχε ανάγκη.
Αργότερα και μετά τα επεισόδια της 22ης Αυγούστου η Ειδομένη έγινε ευρέως ”γνωστή”.
Και τότε εμφανίστηκε η Ύπατη Αρμοστεία, η Ελληνική Αστυνομία και δειλά δειλά διάφορες Μη Κυβερνητικές Οργανώσεις. Η ανικανότητά τους να χειριστούν την κατάσταση σε συνδυασμό με το ότι η ανταπόκριση του κόσμου είχε οδηγήσει στο να έχουμε πράγματα προς διανομή, μας ανάγκασε να συνεχίσουμε τη δράση μας. Η τακτική της οκτάωρης εργασίας τους, χωρίς βάρδιες βραδινές, μας ανάγκασε να προσαρμοστούμε στα νέα δεδομένα και να πηγαίνουμε στην Ειδομένη μόνο βραδινές ώρες, επιλέγοντας να αφήσουμε τα σπίτια μας, παρά τους ανθρώπους αυτούς χωρίς φαγητό, νερό και κυρίως χωρίς ιατροφαρμακευτική περίθαλψη.
Πιστέψτε μας δεν διακατεχόμαστε από κανένα ”σύνδρομο του εθελοντή”. Μακάρι να μην υπήρχε η Ειδομένη, μακάρι να μην ήμασταν απαραίτητοι. Κι όμως ήμασταν…, ήμασταν όταν μία γυναίκα λιποθύμησε και δεν υπήρχε κανένας γιατρός…, ήμασταν όταν έπρεπε 5.000 άνθρωποι να παραμείνουν ήρεμοι, να γίνουν γκρουπ των 50 ατόμων και να μην εισβάλουν στην ουδέτερη ζώνη ομαδικώς, γιατί κάτι τέτοιο θα είχε καταστροφικές συνέπειες για αυτούς, αλλά και για εμάς, με την ρίψη δακρυγόνων και κρότου λάμψης.
Ήμασταν απαραίτητοι όταν δεν υπήρχε σταγόνα νερού και έπρεπε να επιστρέψουμε στην αποθήκη μας στο Κιλκίς για να προμηθεύσουμε τις ΜΚΟ με νερό(!). Ήμασταν απαραίτητοι όταν με το κλείσιμο των συνόρων στις 18/11 δεν υπήρχε το αυτονόητο… σκηνές και υπνόσακοι για τους πρόσφυγες που θα παρέμεναν εκτεθειμένοι στο κρύο.
Ως εθελοντές τον Οκτώβριο πήραμε μία απόφαση… να μην στηρίξουμε με οποιονδήποτε τρόπο ένα σύστημα διαλογής ανθρώπων. Ένα σύστημα που φωλιάζει τον ρατσισμό στις ψυχές των ανθρώπων, δημιουργώντας ελίτ προσφύγων.
Ένα σύστημα που ως συνέπεια έχει την επανεμφάνιση των διακινητών, την εκμετάλλευση των ανθρώπων με την έκδοση πλαστών εγγράφων, την έκθεσή τους σε οποιουσδήποτε κινδύνους κρύβουν τα περάσματα από τα βουνά. Νιώθουμε ξανά την ηθική υποχρέωση να παλέψουμε, ώστε να μην εξευτελίζεται η ανθρώπινη ύπαρξη, να μην χαθεί η ανθρώπινη αξιοπρέπεια και το δικαίωμα στη ζωή. Όλοι είμαστε άνθρωποι. Είμαστε το ίδιο. Ανεξαρτήτου εθνικότητας.
Για εμάς η παρουσία μας στην Ειδομένη υπό αυτές τις συνθήκες έχει τελειώσει, καθότι αρνούμαστε να συμμετέχουμε στη διαλογή των ανθρώπων. Πέραν τούτου, ήρθε η στιγμή να πάψουμε να λειτουργούμε ως ”κουβαλητές” των ΜΚΟ, οι οποίες, αν και χρηματοδοτούμενες αδρά, αδυνατούν (!) να φανούν αποτελεσματικές, απευθυνόμενες διαρκώς στους εθελοντές για παροχή προϊόντων. Δεν είναι λίγες οι φορές που τα τηλέφωνά μας ”χτύπησαν” κατά τη διάρκεια της νύχτας προκειμένου να ανεβάσουμε τρόφιμα, σκηνές, υπνόσακους.
Όλο αυτό το διάστημα γίναμε παρατηρητές της πιο μεγάλης ειρωνίας. Μη Κυβερνητικές Οργανώσεις με τεράστια κονδύλια διαρκώς να μην έχουν φαγητό. Διαρκώς να μην έχουν φάρμακα. Πόσες φορές, αλήθεια, δεν τους προμηθεύσαμε ιατρικοφαρμακευτικό υλικό! Και σαν να μην φτάνει αυτό η ειρωνία συνεχίζεται με δηλώσεις τους για την από την πρώτη στιγμή παρουσία τους στην Ειδομένη (ας μας πουν πού τοποθετούν χρονικά την πρώτη στιγμή), για την αποτελεσματικότητά τους και την ανεκτίμητης αξίας βοήθειά τους στους πρόσφυγες!!! Θα μπορούσαμε να αναλύσουμε εκτενέστερα την τραγωδία που λέγεται ΜΚΟ και με παραδείγματα συγκεκριμένα, αλλά δεν θα το κάνουμε. Βάζουμε τέλος στην οποιαδήποτε καλοπροαίρετη συμμετοχή μας σε αυτήν την τραγωδία.
Πέραν όλων αυτών, δεν επιτρέπεται πλέον η πρόσβαση στην Ειδομένη σε εθελοντές, παρά μόνο σε ΜΚΟ. Θα μπορούσαμε πολύ εύκολα να δημιουργήσουμε έναν σύλλογο για να εξασφαλίσουμε την παρουσία μας στο πεδίο. Ωστόσο, ουδέποτε διεκδικήσαμε ρόλο.
Στόχος μας ήταν και παραμένει η ανακούφιση των προσφύγων, χωρίς καμία επιδίωξη οφέλους. Είμαστε απλοί πολίτες που οργανωθήκαμε σε έναν κοινό σκοπό και θεωρούμε ότι αυτός είναι ο λόγος που όλοι εσείς αγκαλιάσατε και στηρίξατε τόσο έντονα την δράση μας. Με την ομάδα των εθελοντών της Θεσσαλονίκης έχουμε διαφορετική προσέγγιση των καταστάσεων και αυτός είναι και ένας από τους λόγους που αποφασίσαμε να διαχωριστούμε, κρατώντας πάντα την εκτίμηση και την αγάπη για όλα αυτά που μαζί πετύχαμε.
Ωστόσο, η διεκδίκηση ρόλου όταν δεν υπάρχει τέτοια ανάγκη, η επιμονή παρουσίας στην Ειδομένη όταν υπάρχουν ουκ ολίγες ΜΚΟ, οι οποίες παίρνουν κονδύλια εκατομμυρίων για να βρίσκονται εκεί, μας έφερε σε αναπόφευκτη ρήξη. Επιθυμία μας μέσα από το παρόν έγγραφο είναι να γνωρίζετε ότι η ομάδα μας τίθεται ενάντια σε οποιαδήποτε διεκδίκηση ρόλου, ιδιαίτερα όταν αυτή η διεκδίκηση συνοδεύεται με ίδρυση συλλόγου ή ΜΚΟ. Ως εθελοντές συνεχίζουμε να στεκόμαστε αλληλέγγυοι δίπλα σε κάθε έναν ξεχωριστά, χωρίς καμία διάκριση.
Για ιδεολογικούς όμως λόγους θεωρούμε ότι το transit center της Ειδομένης μπορεί και πρέπει να λειτουργήσει χωρίς την παρουσία και την αρωγή μας. Αυτός είναι και ο λόγος που εδώ και ένα μήνα έχουμε σταματήσει να δεχόμαστε πράγματα. Όσα πράγματα έχουν απομείνει στην αποθήκη μας, στέλνονται σε εθελοντικές ομάδες στήριξης προσφύγων στα νησιά, αλλά και σε αλληλέγγυους που αυτοοργάνωτα στηρίζουν όσους έχουν παραμείνει στην Ελλάδα, μην έχοντας το δικαίωμα να περάσουν τα σύνορα.
Κάποια από τα πράγματα διατίθενται ήδη και θα διατεθούν και σε άπορες οικογένειες. Δηλώνουμε παρόντες σε οποιαδήποτε ανάγκη παρουσιαστεί. Φοβόμαστε ότι ο χειμώνας αυτός θα είναι πολύ δύσκολος και θα κληθούμε να βρεθούμε ξανά εκεί που δεν θα υπάρχει καμία κρατική παρουσία, εκεί που καμία ΜΚΟ δεν θα υπάρχει για να ”καλύψει” τις ανάγκες.
Κλείνοντας είναι σημαντικό να αναφέρουμε ότι τα δεδομένα που συναντάμε καθημερινά μας οδήγησαν με βεβαιότητα στο συμπέρασμα πως η αλληλεγγύη στους ανθρώπους αυτούς, δεν είναι από μόνη της η λύση αν δεν συνοδεύεται από αγώνα ενάντια σε όλα αυτά που γεννάνε τον πόλεμο και οδηγούν εκατομμύρια ανθρώπων στην προσφυγιά. Σε ολόκληρο τον πλανήτη τα σύνορα χαράζονται με το αίμα των λαών, τα κέρδη της πολεμικής βιομηχανίας αυξάνονται, σφαίρες επιρροής ξαναμοιράζονται, φυσικοί πόροι χωρών λεηλατούνται. Αντιδραστικές πολιτικές προβάλλονται σαν «λύση», τοίχοι υψώνονται, άνθρωποι διαλέγονται…, φόβος…
Σπάμε το φόβο, καλούμε και συμμετέχουμε σε αντιπολεμικές κινητοποιήσεις σε όλο τον κόσμο με αρχή το Σάββατο 16-1-16. Να σταματήσουμε τον πόλεμο που παράγει κέρδη για αυτούς και θύματα για εμάς. Ο μόνος «πόλεμος» που μας αφορά είναι αυτός που πρέπει να δοθεί για να μπορέσουν όλοι οι άνθρωποι να ζουν με αξιοπρέπεια εκεί όπου αυτοί επιλέγουν.
https://www.facebook.com/stopworldwarmovement/
Σας ευχαριστούμε από καρδιάς για τη στήριξή σας όλους αυτούς τους μήνες. Νιώθουμε υποχρέωσή μας να σας μεταφέρουμε τις σκέψεις και τις αποφάσεις μας, καθώς όλο αυτό δεν θα υπήρχε αν δεν υπήρχατε εσείς να το στηρίξετε. Είστε μέρος ο καθένας ξεχωριστά αυτής της δράσης.
Εθελοντές Κιλκίς Πρόσφυγες Ειδομένη