Αν έτυχε να περάσεις εχθές το μεσημέρι από την πάνω πύλη της ΔΕΘ ίσως να είδες σταματημένο ένα αστικό του ΟΑΣΘ με το νούμερο 45. Είναι το δρομολόγιο που πηγαίνει στο Cosmos και στα ΚΤΕΛ Χαλκιδικής. Εντός του λεωφορείου επικρατεί αναστάτωση. Μια γυναίκα κλαίει ασταμάτητα, δυο άνδρες με περιβολή αστυνομικού την κατεβάζουν από το λεωφορείο, ελεγκτές ελέγχουν τα χαρτιά της, παίρνουν την κάρτα απεριορίστων διαδρομών και εξαφανίζονται. Ο κόσμος στο αστικό διαμαρτύρεται, παίρνει το μέρος της νεαρής μετανάστριας από την Αφρική, οι δυο σεκιούριτι με περιβολή αστυνομικού, μόνο το όπλο και τα διακριτικά λείπουν, προσπαθούν να την ηρεμήσουν.
Η γυναίκα σε έναν έλεγχο που έγινε στο αστικό βρέθηκε με το κουπόνι της κάρτας να είναι του Μαίου παρότι εχθές ήταν πρώτη Ιουνίου. Έβγαλε από την τσάντα της μια σειρά χαρτιά, ανάμεσα στα άλλα και έγγραφο της τράπεζας της που πιστοποιούν ότι η εφορία λόγω ενός χρέους έχει μπλοκάρει τον τραπεζικό της λογαριασμό και δεν μπορεί να πάρει από το μηχάνημα χρήματα για να βγάλει το νέο κουπόνι για το μήνα Ιούνιο.
Εξηγεί, εκλιπαρεί, τους λέει ότι έχει ένα άρρωστο παιδί πίσω στην πατρίδα της τη Νιγηρία, ότι βρίσκεται εδώ νόμιμα, ότι εργάζεται και τους δείχνει τα προηγούμενα κουπόνια των προηγούμενων μηνών. Οι ελεγκτές είναι αμετάπειστοι. Της αφαιρούν την κάρτα την οποία την κατάσχουν, της κόβουν πρόστιμο και καλούν τα σεκιούριτι του οργανισμού. Η Ρόζμαρι, αυτό είναι το όνομα της κοπέλας κλαίει απαρηγόρητη, λέει πως το μόνο που θέλει είναι λίγη κατανόηση για να τακτοποιήσει το λογαριασμό της, οι ελεγκτές της αφήνουν σύξυλη στο λιοπύρι της Εγνατίας και εξαφανίζονται ενώ οι δυο σεκιουριτάδες τους ψάχνουν για εξηγήσεις. Η κοπέλα δεν έχει ούτε ένα ευρώ για να φτάσει στα γραφεία του ΟΑΣΘ στη Χαριλάου. Του φιλόξενου οργανισμού με τη μεγάλη καρδιά που για δέκα μέρες δεν λειτουργούσε και όσοι είχαν αγοράσει κάρτα δεν την χρησιμοποιούσαν με δική του υπαιτιότητα…
