Το Παρίσι ενημέρωσε ότι θα «παρεκκλίνει ελαφρώς» του σεβασμού των δικαιωμάτων….
Είναι επίσημο: Η Γαλλία ενημέρωσε και γραπτώς το Συμβούλιο της Ευρώπης ότι υπάρχει σοβαρή περίπτωση να «παρεκκλίνει» από το πλαίσιο σεβασμού των Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων λόγω της κατάστασης έκτακτης ανάγκης που επιβλήθηκε μετά τις τρομοκρατικές επιθέσεις της 13ης Νοεμβρίου. «Οι γαλλικές αρχές ενημέρωσαν το Γενικό Γραμματέα του Συμβουλίου της Ευρώπης για μια σειρά από μέτρα που λήφθηκαν στο πλαίσιο της κατάστασης έκτακτης ανάγκης, μέτρα που είναι πιθανό να απαιτούν την παρέκκλιση από ορισμένα δικαιώματα που εγγυάται η Ευρωπαϊκή Σύμβαση Δικαιωμάτων του Ανθρώπου» αναφέρεται στην ιστοσελίδα του Συμβουλίου.
Δεν είναι κεραυνός εν αιθρία βέβαια. Ο πρωθυπουργός της χώρας, Μανουέλ Βαλς, τις μέρες μετά τις επιθέσεις, παρουσιάζοντας το περίγραμμα των έκτακτων μέτρων στη Βουλή, εκτός του ότι παραδέχτηκε ότι είναι «κομματάκι αντισυνταγματικά», διατύπωσε και τον αποκαλυπτικό συλλογισμό: «Η Ασφάλεια είναι η πρώτη από τις Ελευθερίες. Γι αυτό και οι υπόλοιπες μπορούν να περιοριστούν για χάρη της»…
Η Ευρωπαϊκή Σύμβαση των Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων υποχρεώνει τις χώρες που την έχουν υπογράψει να σέβονται μια σειρά θεμελιωδών δικαιωμάτων: το δικαίωμα στη ζωή, την απαγόρευση των βασανιστηρίων, την απαγόρευση της σκλαβιάς ή της καταναγκαστικής εργασίας, το δικαίωμα στην ελευθερία και στην σιγουριά, το δικαίωμα στην μη επιβολή ποινών παρά μόνο με γνώμονα το νόμο, το δικαίωμα σε δίκαιη δίκη, το δικαίωμα στην προσωπική και οικογενειακή ζωή, στην ελευθερία σκέψης, συνείδησης και θρησκείας, στην ελευθερία έκφρασης, το δικαίωμα στην ελευθερία συνάθροισης, στο γάμο, δικαίωμα προσφυγής στη δικαιοσύνη και απαγόρευσης των διακρίσεων. Εγγυητής, τυπικώς, όλων αυτών των δικαιωμάτων είναι το Συμβούλιο της Ευρώπης, εξού και το Παρίσι απευθύνθηκε εκεί για να… προειδοποιήσει.
Και αξιοποίησε τι; Το άρθρο 15 της ίδιας της Σύμβασης των Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων, που προβλέπει ότι ένα κράτος που έχει υπογράψει τη σύμβαση έχει τη δυνατότητα να «παρεκκλίνει» όσον αφορά στο σεβασμό ορισμένων από τα παραπάνω δικαιώματα «αν το απαιτούν οι συνθήκες», αναφέροντας ως παράδειγμα τις περιπτώσεις πολέμου ή τις περιπτώσεις κάποιου άλλου δημοσίου κινδύνου που απειλεί τη ζωή του έθνους.
Η γαλλική κυβέρνηση επικαλούμενη την «τρομοκρατική απειλή», κάνει χρήση του άρθρου 15 επιδιώκοντας, ουσιαστικά, ν’ αποφύγει αγωγές σε βάρος της στο Ευρωπαϊκό Δικαστήριο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων. Γιατί ως γνωστόν στην αστική λογική (του καπιταλισμού) τα ανθρώπινα δικαιώματα, γενικώς ο σεβασμός στον άνθρωπο ως οντότητα, δεν είναι αυτονόητος, δεν είναι η ίδια η ύπαρξή μας, αλλά είναι μια «σύμβαση» νομικής φύσης που κάποιος τηρεί αλλά μπορεί να επιλέξει και να «αγνοήσει» κατ’ εξαίρεση. Είναι μια σύμβαση που, ας μην κοροϊδευόμαστε, επιβλήθηκε στο κεφάλαιο ως αντανάκλαση της ισορροπίας που επιτεύχθηκε μετά από δεκαετίες αίματος και αγώνα της εργατικής τάξης όπως και κάθε άλλο δικαίωμα.
Στα μέτρα στα οποία αναφέρεται είναι ουσιαστικά το «πράσινο φως» που έλαβε το υπουργείο Εσωτερικών να διατάζει προσαγωγές και συλλήψεις ακόμη και χωρίς καμία ανάμιξη κάποιας δικαστικής αρχής, το «ελεύθερο» που απέκτησαν οι αστυνομικές δυνάμεις να ελέγχουν και να αντιγράφουν όλα τα ηλεκτρονικά δεδομένα του οποιουδήποτε, χωρίς να τον ενημερώνουν και η δυνατότητα επιβολής κατ’ οίκον περιορισμών στον οποιονδήποτε «εφόσον υπάρχουν σοβαροί λόγοι να σκεφτεί κανείς ότι η συμπεριφορά του αποτελεί απειλή για την ασφάλεια και την δημόσια τάξη».
Ήδη τρία από αυτά μέτρα, που έχουν γίνει γνωστά γιατί αναμένονται και άλλα στο πλαίσιο αυτής τής, καταρχήν, τρίμηνης κατάστασης έκτακτης ανάγκης, παραβιάζουν τρία διαφορετικά δικαιώματα: το δικαίωμα σε δίκαιη δίκη και σε μη επιβολή ποινής χωρίς να υπάρχει δικαστική διαδικασία, τη διαφύλαξη των προσωπικών δεδομένων και την ελευθερία μετακίνησης.
Βέβαια ας μην βιαστεί κανείς να πει ότι η Γαλλία είναι η πρώτη που ζητά «ψιλοεξαίρεση» από το σεβασμό των Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων. Έχει προηγηθεί η Βρετανία το 2004 μετά τη βομβιστική επίθεση στο μετρό του Λονδίνου. Η Ιρλανδία, μεταξύ 1957 – 1970, όταν βρισκόταν σε άνοδο ο IRA και (εδώ μπορεί να γελάσει ο κάθε πικραμένος) και η Τουρκία το 1996 μετά από συγκρούσεις για το ΡΚK!!!
Παράλογο; Απροκάλυπτα Υποκριτικό; Κι όμως και η Τουρκία έχει υπογράψει την Ευρωπαϊκή Σύμβαση Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων και προφανώς το Συμβούλιο της Ευρώπης θεωρεί ότι την τηρεί. Π.χ. τον τελευταίο χρόνο, όπου από το καλοκαίρι και μετά ο στρατός έχει μετατρέψει σε ανοιχτό πεδίο μάχης όλες τις κουρδικές περιοχές στα νοτιοανατολικά της χώρας, όλα τα ανθρώπινα δικαιώματα γίνονται σεβαστά …κανονικά. Προφανώς, στα «μουλωχτά» υπάρχει δικαίωμα «παρέκκλισης» και από τα εντελώς θεμελιώδη, όπως το δικαίωμα στη ζωή, η απαγόρευση βασανιστηρίων κλπ.