Ένα έγκλημα χωρίς τιμωρία
Από την αρχή της πανδημίας, οι Μονάδες Ψυχοκοινωνικής Αποκατάστασης του προγράμματος “ΨΥΧΑΡΓΩΣ” (οικοτροφεία, ξενώνες, προστατευόμενα διαμερίσματα) συμμετέχουν ενεργά, με αξιοπιστία και αποτελεσματικότητα χάριν τις αγόγγυστες προσπάθειες του υγειονομικού προσωπικού, στην πρώτη γραμμή της δημόσιας υγείας όσο αφορά την προφύλαξη και την προστασία από την αβυσσαλέα επίθεση του φονικού ιού COVID-19.
Οι εξωκοινοτικές δομές, και κυρίως τα οικοτροφεία, φιλοξενούν ψυχιατρικούς ασθενείς με σοβαρά συνωδά παθολογικά προβλήματα. Οι λήπτες υπηρεσιών ψυχικής υγείας, πέραν της ψυχιατρικής νόσου, αντιμετωπίζουν συχνά σοβαρά συνωδά παθολογικά και οργανικά προβλήματα όπως γαστροστομία, καρδιολογικά νοσήματα, αναπνευστικές δυσλειτουργίες, διαβητικοί ασθενείς σε ινσουλινοεξάρτηση, σωματικές αναπηρίες και άλλες μείζονες οργανικές παθήσεις. Η κλινική αυτή εικόνα καθιστά τις μετακινήσεις και μεταβάσεις των ασθενών στα νοσοκομεία και στα κέντρα υγείας αδύνατη αλλά και επικίνδυνη στην έκθεσή τους στον νέο κορωνοϊό SARS-Cov-2. Για τους σοβαρούς αυτούς ιατρικούς λόγους, από την έναρξη της υγειονομικής κρίσης, οι ψυχιατρικές δομές θωράκισαν τον ευπαθή πληθυσμό που φιλοξενούν προστατεύοντας αφενός τους ευάλωτους συνανθρώπους μας ανακουφίζοντας όμως την ίδια στιγμή την αφόρητη πίεση που δέχτηκε το δημόσιο υγειονομικό σύστημα της χώρας μας.
Σε αυτόν τον υπέρ υγείας πόλεμο με τον αόρατο εχθρό, οι νοσηλευτές, οι θεραπευτές και οι κοινωνικοί φροντιστές των οικοτροφείων βρεθήκαμε σε θέση μάχης, ανεξαρτήτου ειδικότητας και θέσης εργασίας. Χωρίς ηρωισμούς, χωρίς την ανάγκη για χειροκροτήματα, αλλά με στοχοπροσήλωση στις αρχές και στα ιδεώδη του επαγγέλματός μας, κάναμε το αυτονόητο και αυτό που ορκιστήκαμε ως υγειονομικό προσωπικό, ριχτήκαμε στο καθήκον να προστατεύσουμε τους ευάλωτους ασθενείς μας, με κίνδυνο πολλές φορές τη δική μας υγεία καθώς, οι ψυχιατρικές δομές λόγω της συνεχούς παροχής φροντίδας δεν ανέστειλαν τη λειτουργία τους αναγκάζοντας το προσωπικό να συνεχίζει τη δια ζώσης παροχή φροντίδας.
Η ενημέρωση που λάβαμε στις 28/12/2020 από το Υπουργείο Υγείας και τη Διεύθυνση Ψυχικής Υγείας, ενημέρωση η οποία μας γνωστοποίησε ότι οι ασθενείς και οι εργαζόμενοι των στεγαστικών δομών εντάσσονται στην 1η φάση του εμβολιασμού, ήρθε και πρόσφερε μια τεράστια ανακούφιση στην αφόρητη πίεση και εξάντληση που έχει συσσωρευτεί στο υγειονομικό προσωπικό των στεγαστικών δομών. Η ενημέρωση αυτή μας βρήκε σύμμαχους και συνοδοιπόρους στην ακρογωνιαία στρατηγική επιλογή προς την ανοσία του πληθυσμού της χώρας μας και κυρίως την προφύλαξη των ευπαθών συνανθρώπων μας. Άλλωστε πολιτισμός είναι ο τρόπος με τον οποίο ανταποκρινόμαστε στον ευάλωτο και αδύναμο συνάνθρωπό μας.
Η ανακούφιση και η ενστάλαξη ελπίδας από την ενημέρωση του Υπουργείου Υγείας για την επικείμενη έναρξη των εμβολιασμών σε ασθενείς και προσωπικό αρχίζει και αντικαθίσταται με απογοήτευση και ματαίωση καθώς παρακολουθούμε άναυδοι και βαθιά προβληματισμένοι τη μεγάλη καθυστέρηση, την έλλειψη ανταπόκρισης και τη δυσκολία να τεθεί το πλαίσιο του εμβολιασμού στις στεγαστικές δομές.
Παρά τις συνεχείς οχλήσεις και επισημάνσεις μας ότι οι κλειστές δομές ψυχιατρικής περίθαλψης αποτελούν υγειονομική βόμβα δυστυχώς βρισκόμαστε τέλη Μαρτίου και ακόμα δεν υπάρχει σαφές χρονοδιάγραμμα για τον εμβολιασμό των ψυχιατρικών ασθενών. Αυτό μας οδηγεί σε ένα καθεστώς ανασφάλειας, φόβου, εξουθένωσης και κάνει την ήδη βεβαρημένη καθημερινότητά μας ακόμα πιο επικίνδυνη και κρίσιμη.
Η πρωτοφανής καθυστέρηση εμβολιασμού των ψυχιατρικών ασθενών συνιστά ένα διαρκές έγκλημα, χωρίς δυστυχώς τιμωρία, σε βάρος της υγείας και της ζωής των ευάλωτων και πολλαπλά ευπαθών ψυχιατρικών ασθενών.
Όλοι μας οφείλουμε να αναλάβουμε τις ευθύνες μας όσον αφορά την ορθή διεκπεραίωση του εμβολιαστικού προγράμματος με κριτήρια μόνο ιατρικά και κοινωνικά. Ο εμβολιασμός κατά του SARS-COV-2 αποτελεί εθνική υπόθεση και απαιτεί συστράτευση και συντονισμό όλων μας για να πετύχουμε την επιθυμητή ανοσία του κοινωνικού συνόλου. Ο καθολικός εμβολιασμός του νοσηλευτικού, θεραπευτικού και κοινωνικού σώματος των ψυχιατρικών θεσμών αποτελεί ένα σθεναρό προπέτασμα για την διάδοση του ιού και το πρώτο βήμα για την επανέναρξη της ψυχιατρικής αποκατάστασης και της ψυχοκοινωνικής επανένταξης που τόσο έχουν πληγεί από την υγειονομική κρίση.