Του Νίκου Μπογιόπουλου
Η Μαρία Δεναξά είναι μια εξαιρετική δημοσιογράφος. Είναι ένα κόσμημα για το σινάφι μας. Αλλά αυτό είναι το λιγότερο. Η Μαρία είναι ένας σπουδαίος άνθρωπος. Από εκείνους που έχουν φωνή. Που βγαίνουν «μπροστά». Που δεν τα «διπλώνουν».
Η Δεναξά θα μπορούσε να κάνει ότι «δεν βλέπει». Το κάνουν πολλοί στο χώρο. Θα μπορούσε «να κοιτάει τη δουλίτσα της». Το κάνουν πολλοί στο χώρο. Θα μπορούσε να μην μιλάει.
Και προβεβλημένη δημοσιογράφος είναι, και όμορφη και γλυκιά στους τρόπους, γιατί λοιπόν να «μπλέκεται» και να «στοχοποιείται»;
Αλλά δεν θα ήταν η Δεναξά. Η Μαρία είτε πρόκειται για την Γαλλία, από όπου στέλνει τις ανταποκρίσεις της, είτε πρόκειται για την πατρίδα της, την Ελλάδα, έχει άποψη. Και την λέει: Ο φασισμός, ο ναζισμός είναι έγκλημα. Είναι δηλητήριο. Είναι απανθρωπιά.
Η Μαρία δεν παζαρεύει την αξιοπρέπειά της. Ούτε την προσωπική, ούτε την επαγγελματική. Δεν καμώνεται την «δημοσιογραφία» του τύπου «αχ, ελάτε να ακούσουμε και την άποψη του κυρίου Γκέμπελς, του κ.Λαγού, του κ.Κασιδιάρη, του κ.Μιχαλολιάκου».
Η Δεναξά ασκεί την μόνη δημοσιογραφία που σέβεται τον άνθρωπο: Δεν συνδιαλέγεται με τον ναζισμό. Τον αποκαλύπτει. Δεν συζητά με τον ναζισμό. Τον καταγγέλλει. Δεν του παρέχει «δημοκρατικά» διαπιστευτήρια. Τον πολεμά. Γιατί ο φασισμός, ο ναζισμός είναι έγκλημα. Είναι δηλητήριο. Είναι απανθρωπιά.
Αυτή είναι η γνώμη της Δεναξά. Και την λέει. Και την αποδεικνύει. Με τα ρεπορτάζ της. Τα έγκυρα ρεπορτάζ της. Με την γνώμη της. Την εμπεριστατωμένη γνώμη της.
Ευτυχώς που υπάρχουν άνθρωποι σαν την Δεναξά στη δουλειά μας. Εκτός των άλλων και διότι, λόγω δημοσιότητας και αναγνωρισιμότητας, προσφέροντας με ανιδιοτέλεια και γενναιότητα τον εαυτό της στη μάχη κατά του κτήνους, προσφέρει διπλή υπηρεσία:
Από την μια αποκαλύπτει το τέρας. Από την άλλη, και αυτό είναι σημαντικότερο ίσως, εξαναγκάζει το τέρας να αποκαλύπτεται μόνο του. Να ομολογεί – το ίδιο – την βρωμιά του. Να ξερνάει – το ίδιο – την προστυχιά του.
Αυτό έγινε με την επίθεση που εξαπέλυσε το χρυσαυγίτικο ναζιστοειδές στην Μαρία και στην οικογένειά της. Το ναζιστοειδές αποκαλύφθηκε. Το ναζιστοειδές ξεγυμνώθηκε. Το ναζιστοειδές πέταξε κάθε φύλλο συκής και βγήκε στη σκηνή με την πραγματική φορεσιά του: Τα περιττώματα της αλητείας του.
Μαρία μου, σ’ ευχαριστούμε.