Του Δημήτρη Κούλαλη
ΕΛΛΟΓΑ ΠΑΡΑΛΟΓΑ
Ήταν στα 1987, όταν η αντιπολεμική ταινία του Στάνλεϋ Κιούμπρικ, «Full metal jacket» έβγαινε στους κινηματογράφους και κατάφερνε, μεταξύ άλλων, να φωτίσει άλλη μια πτυχή της ιμπεριαλιστικής πολιτικής της Ουάσινγκτον. Την εκμετάλλευση των γυναικών.
Είναι χαρακτηριστική η σκηνή όπου μια νεαρή Βιετναμέζα πόρνη, υπό τη συνοδεία του «These boots are made for walking» της Nancy Sinatra, προσεγγίζει δύο Αμερικανούς πεζοναύτες προσφέροντάς τους τις υπηρεσίες της για μερικά δολάρια.
Όπως χαρακτηριστικά ανέφερε πριν χρόνια το ΤΝΙ: «Το μείγμα αλαζονείας και μιλιταρισμού που διακατέχει τις στρατιωτικές βάσεις των ΗΠΑ, –έχει ως αποτέλεσμα- οι περιοχές γύρω από πολλές βάσεις να έχουν υψηλά επίπεδα πορνείας. (…)Η στάση των γιατρών του αμερικανικού στρατού απέναντι στις ντόπιες γυναίκες (…)ενθαρρύνει την αντιμετώπιση των γυναικών ως αντικειμένων. (…)γιατί, από τη μία, τις υποβάλλουν σε τεστ HIV– ώστε να διαπιστωθεί αν είναι ασφαλείς για τους στρατιώτες- αλλά, από την άλλη, δεν τους προσφέρουν καμία περαιτέρω συμβουλή για ένα ασφαλές σεξ, προστατεύοντάς τες».
Σημειώστε ακόμη, ότι κατά τη διάρκεια του πολέμου στο Βιετνάμ, 2-4 γυναίκες στραγγαλίζονταν κάθε χρόνο, ενώ εκατοντάδες άλλες ζούσαν καθημερινά με το φόβο του βιασμού ή και του θανάτου.
Αυτά ήταν τα έργα και οι ημέρες των «σταυροφόρων της ελευθερίας» στον 20ο αιώνα . Παρόμοια ήταν τα έργα τους και στις αρχές του 21ου, όταν μαζί με τους δυτικοευρωπαίους συμμάχους τους ανέλαβαν την «πολιτισμική αναμόρφωση» του Αφγανιστάν και του Πακιστάν.
Ποιο το αποτέλεσμα σχεδόν μια δεκαπενταετία μετά;
Σύμφωνα με τα επίσημα στοιχεία του ΟΗΕ, οι γυναίκες του Αφγανιστάν:
- Εξακολουθούν να μην έχουν πρόσβαση στην εκπαίδευση. Όσες παραβαίνουν το νόμο δολοφονούνται ή δέχονται επιθέσεις με βιτριόλι και τοξικά αέρια.
- Οδηγούνται στο θάνατο επειδή αρνούνται να παντρευτούν τους βιαστές τους.
- Συνεχίζουν να κρατούν τα πρωτεία των αυτοκτονιών.
- Δεν έχουν πρόσβαση στην περίθαλψη, καθώς απαγορεύεται να αποκαλυφθούν σε άλλον άνδρα πλην του συζύγου τους, ενώ, παράλληλα, απαγορεύεται στις γυναίκες να φέρουν την ιδιότητα του γιατρού.
- Σε ελεγχόμενες από τους Ταλιμπάν περιοχές, στις οποίες εφαρμόζεται η Σαρία, εν γνώσει των κατοχικών δυνάμεων, είναι τα μόνιμα θύματα των «εγκλημάτων τιμής» με τις εκτελέσεις να πραγματοποιούνται για ασήμαντη αφορμή.
Στην Τουρκία, το πιο «εξευρωπαϊσμένο» κράτος του Ισλάμ που ταυτόχρονα αποτελεί και «ασφαλή τρίτη χώρα» για τους πρόσφυγες:
- Στη νοτιοανατολική της πλευρά, 1/3 γυναίκες δεν μπορεί να βγει από το σπίτι χωρίς τη συνοδεία κάποιου ανδρικού μέλους της οικογένειάς της.
- 8/10 κοπέλες του Μπατμάν θα πεθάνουν χωρίς να έχουν ταξιδέψει έξω από τα περίχωρα της πόλης.*
- Έρευνα που πραγματοποίησε το Πανεπιστήμιο Χατζέτεπε της Άγκυρας αποκάλυψε ότι, στις αγροτικές περιοχές της χώρας, το 57% των γυναικών δηλώνει ότι ο σύζυγός τους έχει κάθε δικαίωμα να τις δείρει, εάν(…) του αντιμιλήσουν, αν κάψουν το φαγητό, (…)αν αρνηθούν να κάνουν σεξ κ.α.**
Σε παγκόσμια κλίμακα:
- 5000 γυναίκες/χρόνο δολοφονούνται στην Ινδία, επειδή η προίκα τους εκτιμάται ως ανεπαρκής.
- 120 εκατ. γυναίκες και κορίτσια έχουν υποστεί ακρωτηριασμό των γεννητικών τους οργάνων σε 29 χώρες στην Αφρική και τη Μέση Ανατολή.
- Οι αναλφάβητες γυναίκες αγγίζουν τα 500 εκατομμύρια.
- 1/3 γυναίκες έχει πέσει θύμα κακοποίησης.
- 303 χιλ. γυναίκες πεθαίνουν κατά τη διάρκεια της εγκυμοσύνης και του τοκετού εξαιτίας των ελλείψεων στις υπηρεσίες περίθαλψης.
- Οι νέες γυναίκες είναι ιδιαίτερα ευάλωτες σε χώρες όπου ο HIV κυριαρχεί.
Και αν νομίζετε ότι τα προαναφερθέντα στοιχεία αφορούν μόνο τα θήλεα των αναπτυσσόμενων χωρών, μην ανησυχείτε, τα σαρκοβόρα δόντια του καπιταλισμού μπορούν να ξεσκίσουν κάθε σάρκα.
Δεν φταίει ο καπιταλισμός; Θα το δούμε παρακάτω.
Σύμφωνα πάντως με τα επίσημα στοιχεία, στην ΕΕ:
- 1/10 γυναίκες έχει πέσει θύμα σεξουαλικής κακοποίησης πριν τα 15 της έτη.
- 1/ 20 έχει πέσει θύμα βιασμού.
- 1/5 έχει δεχτεί σωματική ή και σεξουαλική επίθεση από το σύντροφό της.
- 1/3 γυναίκες έχει κακοποιηθεί σεξουαλικά, έχει υποστεί ψυχολογική βία ή και τα δύο.
Πόσες από αυτές τις υποθέσεις καταγγέλθηκαν στην αστυνομία; Μόλις το 14%…
Ας γυρίσουμε, όμως, στο επίδικο. Γιατί και σε ποιον βαθμό ευθύνεται το υπάρχον οικονομικό- πολιτικό σύστημα για την εκμετάλλευση των γυναικών;
Μια πρώτη απάντηση μάς δίνει η Έρευνα του Οργανισμού Θεμελιωδών Δικαιωμάτων της ΕΕ, η οποία επιβεβαιώνει, κρυστάλλινα, ότι η ανισότητα των γυναικών ερείδεται στην απλή πλην θεμελιώδη αρχή του καπιταλισμού: Την εκμετάλλευση ανθρώπου από άνθρωπο. «Οι γυναίκες οι οποίες διαβιούν σε οικογένειες με χαμηλό εισόδημα- αναφέρει- συγκρινόμενες με εκείνες που έχουν οικονομική επιφάνεια ή κάποιο είδος οικονομικής ανεξαρτησίας, είναι πιο πιθανό να πέσουν θύματα σωματικής ή σεξουαλικής βίας από το σύντροφό τους, (…)διότι η πίεση λόγω της οικονομικής δυσπραγίας επηρεάζει άμεσα τις διαπροσωπικές σχέσεις».
Αν πάλι κάποιοι συνεχίζουν το νήδυμο ύπνο τους, υπάρχουν τα στοιχεία της Eurostat σχετικά με το μισθολογικό χάσμα ανάμεσα στις γυναίκες και τους άνδρες στην ΕΕ.
Σε σχετική Έκθεση διαβάζουμε ότι «το υψηλότερο μισθολογικό χάσμα μεταξύ των φύλων -στην ΕΕ και την ευρωζώνη- καταγράφηκε στον ιδιωτικό τομέα. (…)Αυτό μπορεί να οφείλεται στο γεγονός ότι στο δημόσιο τομέα, στις περισσότερες χώρες, οι εργαζόμενοι προστατεύονται από συλλογικές συμβάσεις αναφορικά με τις αποδοχές τους».
Γίνεται, λοιπόν, φανερό ότι καμία διάκριση δεν μπορεί να υπάρξει αν δεν υπάρχει το πρωτόγαλα των διακρίσεων και της εκμετάλλευσης, η ισχύς του εκμεταλλευτή απ’ την υπεραξία του εκμεταλλευόμενου.
Απόδειξη αυτού, αποτελεί η Έκθεση για την Εμπορία Ανθρώπων του ΟΗΕ, βάσει της οποίας, ενώ τα θύματα σεξουαλικής εκμετάλλευσης είναι κυρίως γυναίκες και μικρά κορίτσια, στην πλειοψηφία τους οι διακινητές είναι γυναίκες. Μόνο στην Ανατολική Ευρώπη και την Κεντρική Ασία, το 60% των καταδικασθέντων για εμπόριο ανθρώπων ήταν γυναίκες.
Ακόμη, περνώντας στις ΗΠΑ, η ετήσια Έκθεση του Institute for Women’s Policy Research, διαπιστώνει ότι:
- Το 2013, οι γυναίκες στην Κολούμπια είχαν σημαντικά υψηλότερα κέρδη ($ 60.000) από ό, τι οι γυναίκες στις πιο φτωχές πολιτείες- Αρκάνσας, Αϊντάχο κ.α-με ετήσια κέρδη $30.000.
- Το ετήσιο εισόδημα των λευκών γυναικών ανέρχεται στα $40.000 εν αντιθέσει με τις μαύρες, τις αυτόχθονες και τις ισπανόφωνες γυναίκες- που αποτελούν τα πιο φτωχά τμήματα του πληθυσμού- οι οποίες έχουν χαμηλότερες αποδοχές : $34.000, $31.000 και $28.000, αντίστοιχα.
Είναι πρόδηλο, ότι όσο η δράση των γυναικών παραμένει εγκλωβισμένη στην φυλετική αντιπαράθεση, τόσο θα συνεχίζεται η άγρια εκμετάλλευσή τους. Για να τελεσφορήσει ο αγώνας τους, πρέπει να αγκαλιάζει όλα τα χειμαζόμενα κοινωνικά στρώματα.
Άλλωστε, είναι οι ίδιοι οι εκπρόσωποι του παγκοσμιοποιημένου Κεφαλαίου, όπως η Mulyani Indrawati, πρώην μέλος της ΠΤ, που δείχνουν προς αυτή την κατεύθυνση: …«Ο κόσμος μας είναι ένα καλύτερο μέρος για τις γυναίκες (…)το 2016 από ό, τι πριν από μια δεκαετία. Αλλά δεν είναι για όλους, και σίγουρα όχι παντού: Αυτό αφορά τις φτωχότερες χώρες του κόσμου (…)εκεί όπου η μητρική θνησιμότητα παραμένει σε απαράδεκτα υψηλά επίπεδα, ενώ πολλές γυναίκες εξακολουθούν να στερούνται πρόσβασης σε βασικές υπηρεσίες υγείας».
Παλεύοντας για τον τερματισμό της φτώχειας και της ταξικής ανισότητας, παλεύουμε ενάντια σε κάθε είδους ανισότητα και εκμετάλλευση. Αυτό είναι που πρέπει να καταλάβουμε.
*+** «Τουρκία Ανατολικά της ΕΕ», Άρης Χατζηστεφάνου, Infowar Productions
Το κείμενο δημοσιεύθηκε στο ένθετο του Νόστιμον Ήμαρ στον Δρόμο της Αριστεράς, τo Σάββατο 11.3.2017
Κάθε Σάββατο κυκλοφορεί στα περίπτερα το έντυπο Νόστιμον Ήμαρ ένθετο στον Δρόμο της Αριστεράς.
