Είναι κοινή παραδοχή, πως η υπουργός παιδείας κ. Κεραμέως έχει καταφέρει να παραμείνει στην επικαιρότητα για ένα πολύ μεγάλο διάστημα, ίσως μεγαλύτερο από ότι θα προτιμούσε κι εκείνη. Οι αποφάσεις που έχει πάρει για την παιδεία, αν μη τι άλλο, έχουν συζητηθεί και συνεχίζουν να συζητούνται καθημερινά.
Κάποιο την ήθελαν να είναι το μαύρο πρόβατο της κυβέρνησης και μάλιστα βιάστηκαν να προεξοφλήσουν την αντικατάστασή της στον τελευταίο ανασχηματισμό. Θα ήταν συνετό να πούμε πως όλοι αυτοί, ή εμείς για να είμαστε ακριβοδίκαιοι, αποτύχαμε να διαβάσουμε τις σκέψεις του πρωθυπουργού Κ. Μητσοτάκη.
Τον τελευταίο καιρό παρακολουθήσαμε την Ελλάδα να πραγματοποιεί μια παγκόσμια πρωτιά και να γίνεται η πρώτη χώρα όπου την τύχη της παιδείας πλέον καθορίζουν μαζί το Υπ. Παιδείας και το Προστασίας του Πολίτη (προσωπικά προτιμώ το Δημοσίας Τάξης). Με την απόφαση της εγκαθίδρυσης ειδικού σώματος της αστυνομίας που θα φυλάει τα πανεπιστήμια και της χρηματοδότησης μέρους αυτού από το ταμείο για την έρευνα, σίγουρα ανοίγουμε νέους δρόμους και βάζουμε σοβαρή υποψηφιότητα για την πιο παραδειγματική νέο-φιλελεύθερη κυβέρνηση μέσα στην Ε.Ε.
Επίσης με την περεταίρω αποκαθήλωση της δημόσιας παιδείας, εξισώνοντας το πτυχίο των ιδιωτικών σχολών με εκείνο των δημοσίων πανεπιστημίων και κάνοντας ακόμη πιο δύσκολη την εισαγωγή φοιτητών στα δεύτερα, είναι ξεκάθαρο ακόμη και στους πιο δύσπιστους ότι προχωράμε γοργά προς την ιδιωτικοποίηση και την εμπορευματοποίηση της παιδείας, κάνοντας την δυσανάλογα προσιτή στα χαμηλά κοινωνικά στρώματα.
• Ας αφήσουμε όμως στην άκρη την γνώμη του θεματοθέτη και ας δούμε λίγο τί γίνεται σήμερα
Έπειτα από τον Γολγοθά της τηλεκπαίδευσης, της καθ’ όλα επιτυχημένης διαδικασίας, σύμφωνα με την κυβέρνηση, παρ’ όλο που υπήρξαν μελέτες που υποστήριζαν πως το 45% των μαθητών δεν είχε πρόσβαση σε αυτήν, οι μαθητές επέστρεψαν στα θρανία με τις σωστές πλέον σε μέγεθος μάσκες.
Όλοι μας είδαμε στα ΜΜΕ τις εικόνες από τους χαρούμενους (;) μαθητές να πηγαίνουν σχολείο από διαφορετικές πύλες εισόδου και σε διαφορετικές ώρες. Αυτό όμως που δεν έχουμε δει στις ειδήσεις των 8, είναι ο συνεχώς αυξανόμενος ρυθμός που κλείνουν σχολεία και τμήματα μόλις 2 εβδομάδες μετά το άνοιγμα των σχολείων.
Δεν μπορεί παρά να αναρωτηθεί κανείς ποια είναι η μέριμνα για τα παιδιά εκείνα που συνεχίζουν να χάνουν μαθήματα μέχρι να ανοίξουν ξανά οι τάξεις τους. Σίγουρα πάντως δεν συνεχίζουν την τηλεκπαίδευση με τα καινούργια laptop που τους χρηματοδοτεί το δημόσιο, μιας και αυτό το μέτρο είναι ακόμη στη διαδικασίας της έγκρισης.
Τώρα εάν προσθέσουμε σε όλα αυτά και τον προβληματισμό του κ. Σύψα για το εάν θα έπρεπε να ανοίξουν τελικά τα Γυμνάσια και τα Λύκεια της χώρας, έπειτα και από τις εικόνες συνωστισμού που παρατηρήθηκαν από το άνοιγμα του λιανεμπορίου, καταλαβαίνει κανείς ότι το σενάριο να βρεθούμε μπροστά σε ένα κλείσιμο των σχολείων, δεν είναι διόλου παράλογο.
Και μπορεί η απάντηση του Κ. Μητσοτάκη να είναι ένα κυνικό «Εσείς φταίτε», όπως έχουμε συνηθίσει να ακούμε έναν ολόκληρο χρόνο τώρα. Έναν κυνισμό όμοιο με εκείνον που επέδειξε η υπουργός παιδείας λέγοντας «Νίπτω τας χείρας μου» για τον αποκλεισμό εκπαιδευτικών από τους διαγωνισμούς του ΑΣΕΠ λόγω προβλήματος στην πληρωμή του απαιτούμενου ηλεκτρονικού παράβολου, αλλά πολύ φοβάμαι πως τα πράγματα δεν είναι ακριβώς έτσι.
Δεν είναι έτσι γιατί πλέον μετά και τον τελευταίο ανασχηματισμό, οι χειρισμοί της υπουργού παιδείας φέρουν και την υπογραφή του πρωθυπουργού της χώρας. Με την επιλογή της παραμονής της κ. Κεραμέως στο πόστο της, ο πρωθυπουργός, όχι μόνο επικροτεί όλα όσα έχει κάνει η υπουργός έως τώρα, αλλά και φέρει την ευθύνη των όσων έπονται αυτών.
Γιατί μπορεί η υπουργός, καθ’ ομολογία της οποίας τα παιδιά πρώτα είπαν την λέξη «Μητσοτάκης» και έπειτα «φιλελευθερισμός» «μαμά», να πανηγυρίζει για την πανεπιστημιακή αστυνομία που έρχεται, μάλλον αναίμακτα όπως φαίνεται. Αλλά η κ Κεραμέως θα φέρει την ευθύνη των όσων θα ακολουθήσουν τους επόμενους μήνες στα πανεπιστήμια. Κάθε αστυνομικός που (θα γράψω ενδεχομένως για να μην κατηγορηθώ για προκατάληψη) θα κάνει κατάχρηση εξουσίας, θα φέρει τα διακριτικά της κ. Κεραμέως και του πρωθυπουργού που την στήριξε καθολικά στο έργο της.
Για να μην αναφερθώ στα μακροπρόθεσμα αποτελέσματα της ιδιωτικοποίησης της παιδείας και της απομάκρυνσης των φτωχών κοινωνικών ομάδων από αυτήν και κατηγορηθώ για «κριτική για την κριτική» από τον αρχισυντάκτη μου.
Ο καιρός γαρ εγγύς…