Το Max’s Kansas City στα 70s ήταν αυτό που λένε το ιδανικό στέκι ή σκηνή ή αυλή ροκ θαυμάτων. Ο Andy Warhol, η Patti Smith, οι New York Dolls, ο Marc Bolan, ο David Byrne ήταν πελάτες, η Debbie Harry δούλευε σερβιτόρα και οι Velvet Underground ήταν η μπάντα του. Εκεί που γραφόταν η ιστορία.
Ανάμεσα στα άλλα, ήταν μια Δευτέρα όπου μια μπάντα από την Τζαμάικα, οι Wailers, άνοιξαν την συναυλία ενός ντόπιου, σχετικά άγνωστου, παλικαριού. Του Bruce Springsteen. Άλλη ιστορία.
Ο David Bowie είχε πει, “Γνώρισα τον Iggy Pop στο Max’s Kansas City το 1970 ή το 1971. Εγώ, ο Iggy και ο Lou Reed καθόμασταν σε ένα τραπέζι με απολύτως τίποτα να πούμε ο ένας στον άλλο, κοιτάζοντας απλώς το μακιγιάζ ο ένας του άλλου. Ο Allen Ginsberg, με φρέσκο το Howl, τα έλεγε με τον William Burroughs, σε μια σκοτεινή γωνία. Ο Mick Jagger χόρευε με τον Dennis Horper, όταν ο Reed ήταν στην σκηνή.”
Υπήρξε όμως μια βραδιά στο Max’s Kansas City, που ήταν… η βραδιά που έμεινε στην ροκ λαογραφία.
Οι Stooges, είχαν κυκλοφορήσει το Raw power. Κι γι’ αυτό όπως και για τα άλλα πίστευαν πως είναι το τελευταίο. Στα πλαίσια της προώθησης είχαν κλείσει τέσσερις εμφανίσεις στο Max’s.
Η πρώτη ήταν υποτονική για τα γούστα τους.
Την δεύτερη, ο χώρος ήταν πάλι ασφυκτικά γεμάτος με τα τραπέζια να φτάνουν ως την σκηνή. Ο Iggy είχε την φαεινή ιδέα να χορέψει πάνω στα τραπέζια και τα πήγαινε καλά, μέχρι που κάποιος τράβηξε μια καρέκλα ή το βάρος του ή οτιδήποτε άλλο.
Το κάθαρμα βρέθηκε στον αέρα, έκανε την πιο διάσημη πτήση του και προσγειώθηκε σε έναν σωρό σπασμένα γυαλιά. Όταν σηκώθηκε ήταν παντού κομμένος. Μέχρι κι ο κολλητός του ο Alice Cooper τρόμαξε. Το πλήθος ήταν αποσβολωμένο, τα ασθενοφόρα είχαν καλεστεί, τα μαστούρια αμφιταλαντεύοταν.
Ίσως κάποιος καμμένος να φώναξε, “συνέχισε…”. Ο Iggy, άκουσε τον τελευταίο.
Ανέβηκε στην σκηνή, πήρε τις νότες κι ανακάλυψε, πάνω στον χορό, πως τραβώντας το αριστερό χέρι του προς τα πίσω… μπορούσε να ραντίζει με αίμα το κοινό.
Από τότε έγινε κάτι σαν έθιμο.
Το Raw Power ήταν στην ουσία το τελευταίο άλμπουμ των Stooges, ο Iggy έγινε ο ορισμός του live, πότε κάνοντας πόλεις να καούν μετά τις συναυλίες του, η Αθήνα ξέρει, και πότε όταν τα έπαιρνε με το κοινό… παίζοντας παρωδία, βρίζοντας, το luie luie για 45 λεπτά. Έγινε κυνηγός κεφαλών και ζόμπι στο πανί του Jarmusch, έκανε ντουέτο με την Kate Pearson (μεγάλη ιστορία η Κατερίνα), έγινε ο σκληρότερος καριόλης. Έγινε ο παππούς μας.
Το πρώτο αίμα χύθηκε στο Max’s Kansas City. Γεννήθηκε σαν σήμερα.