Από την Ιωάννα Γαρεφαλάκη
Μαζευτείτε γύρω μου, θα σας πω ένα μυστικό για το πόσιμο κολλαγόνο. Παίζει και να μη λειτουργεί. Το κολλαγόνο είναι από τις πιο άφθονες πρωτεΐνες που έχει το σώμα μας, το λες και “κόλλα του σώματος”. Είναι μια μακριά ινώδης πρωτεΐνη από τρεις αλυσίδες σε ελικοειδή μορφή και βρίσκεται στο δέρμα, τα νύχια, τις αρθρώσεις και γενικώς παντού πάνω μας.
Το κολλαγόνο πράγματι ωφελεί το σώμα μας, όμως στις αμέτρητες διαφημίσεις των προϊόντων με σκευάσματα πόσιμου, κυρίως, κολλαγόνου δεν ξεκαθαρίζεται ότι τα καλά που κάνει το κολλαγόνο αφορούν το κολλαγόνο που έχουμε ΗΔΗ στο σώμα μας και όχι αυτό που θα πιούμε.
Αν πραγματικά το πόσιμο κολλαγόνο λειτουργούσε, οι πρώτοι που θα το έπαιρναν για θεραπεία θα ήταν οι ασθενείς με σύνδρομο Lobstein (μπορεί να τους έχεις ακούσει σαν ανθρώπους με γυάλινα κόκαλα) που πάσχουν από έλλειψη κολλαγόνου. Αυτό όμως δεν συμβαίνει, γιατί το κολλαγόνο είναι μια πρωτεΐνη και όπως οποιαδήποτε πρωτεΐνη αν ληφθεί ως τροφή μάντεψε τι παθαίνει: σπάει σε μικρότερα μονομερή αμινοξέων και πεπτιδίων από τα οποία αποτελείται γιατί μόνο υπό αυτή τη μορφή μπορούν να περάσουν στην κυκλοφορία και να απορροφηθούν. Τα αμινοξέα αυτά χρησιμοποιούνται μετά ως δομικοί λίθοι για να φτιάξει το σώμα μας νέες πρωτεΐνες, άρα και κολλαγόνο. Οπότε του οργανισμού μας καρφάκι δεν του καίγεται αν τα αμινοξέα προέρχονται από μπιφτέκια, κοτομπέικον ή κολλαγόνο σκέτο. Είναι ουσιαστικά ένα απλό συμπλήρωμα πρωτεϊνών.
Να πούμε εδώ ότι οι εταιρίες πόσιμου κολλαγόνου έχουν κάνει κι άλλο φάουλ προσπαθώντας να προωθήσουν το προϊόν τους. Λένε συγκεκριμένα ότι: “Αυτό το τόσο πολύτιμο συστατικό του οργανισμού μας, δυστυχώς αδυνατούμε να το προσλάβουμε από κάποιο είδος τροφής. Συνεπώς, η χορήγησή του στον οργανισμό μας μέσω των συμπληρωμάτων διατροφής καθίσταται απαραίτητη”, που φυσικά ούτε αυτό ισχύει. Αλλα, ΕΣΤΩ ότι αν όντως πιείς τεράστιες ποσότητες κολλαγόνου, ο οργανισμός σου δεν προλαβαίνει να το πέψει και προχωράει στην κυκλοφορία. Εδώ υπάρχουν κλινικές μελέτες που έχουν γίνει και λένε τα εξής: Μία π.χ αυτή (doi:10.7150/ijms.6.312) λέει ότι όντως το συμπλήρωμα κολλαγόνου τύπου UC-II είχε καλύτερα αποτελέσματα για την ανακούφιση του πόνου της οστεοαρθρίτιδας, απ’ ό,τι ένας συνδυασμός γλυκοζαμίνης και χονδροϊτίνης. Όμως η έρευνα χρηματοδοτήθηκε από την ίδια την Αμερικανική εταιρεία που εφήυρε το κολλαγόνο τύπου UC-II.
Επιπλέον εδώ (doi:10.1016/j.joca.2012.04.008) και εδώ (https://www.ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/11072596) μπορεί κανείς να δει ότι δεν υπάρχουν αρκετά στοιχεία που να δηλώνουν ότι λειτουργεί η θεραπεία με κολλαγόνο για την οστεοαρθρίτιδα και την ρευματοειδή αρθρίτιδα. Αν τελοσπάντων δεν σε πείθουν ούτε αυτά και θες συμπλήρωμα κολλαγόνου, κράτα το πενηντάρι (ναι, κάπου τόσο πωλείται το μπουκάλι) και δοκίμασε φακές ή καμία μπριζολίτσα. Πηγές για περαιτέρω ανάγνωση:
https://sciencebasedmedicine.org/collagen-an-implausible-supplement-for-joint-pain/ https://laspas.gr/2013/01/25/kollagono-simpliroma-diatrofis/