Συνέντευξη στην Άννα-Μαρία Αρβανιτίδου για το Νόστιμον Ήμαρ
Συναντήσαμε τον Ηλία Λάτση στα παρασκήνια της παράστασης ‘’Στέλλα Βιολάντη’’ στο Θέατρο Χώρα και ξεκλέψαμε λίγη ώρα μια μικρή κουβέντα μαζί του. Μας τράβηξε ιδιαίτερο ενδιαφέρον η πληθωρική προσωπικότητά του μιας κι ασχολείται με την υποκριτική, την ποίηση και την πυγμαχία με τον ίδιο ζήλο και την ίδια αγάπη. Πριν από την τρέχουσα παράσταση τον είδαμε στο «No man’s land», ένα έργο για τη δύναμη που του ανθρώπου.
Καλησπέρα Ηλία. Αρχικά θέλουμε να μας πεις που σε συναντάμε καλλιτεχνικά αυτήν την περίοδο.
Γεια χαρά!
Αυτή την περίοδο θα με βρείτε στο θέατρο χώρα κάθε δευτέρα και τρίτη στις 21:00 στην παράσταση Στέλλα Βιολάντη.
Ανάμεσα στην ποίηση και την υποκριτική τι είναι αυτό που σε κερδίζει περισσότερο;
Ανάμεσα στη ποίηση και στην υποκριτική δεν ξέρω τι με κερδίζει περισσότερο.
Τα αγαπώ τόσο πολύ και τα δύο που δεν θέλω να μπω στη διαδικασία σύγκρισης.
Σίγουρα η “ποίηση” προϋπήρχε και πιθανό να ήταν η βάση για να αρχίσουν να γεννούν τα όμορφα μέσα μου.
Τι είναι η ποίηση για σένα;
Για εμένα ποίηση ήταν από νωρίς (πριν εμπλακώ με οτιδήποτε καλλιτεχνικό) ο τόπος να αντιλαμβάνομαι τη ζωή και τον εαυτό μου και είναι ακριβώς έτσι όπως το λέω.
Είναι αυτό που λέει ο bdfoxmoor από τους active member “είδα το άφαντο και μύρισα το αμύριστο” (τεράστιος στίχος, μαγικός ).
Αυτό είναι για μένα η ποίηση το άφαντο και το αμύριστο που κάποιοι το βιώνουμε.
Ποιον ρόλο θα ήθελες να υποδυθείς στο μέλλον;
Δεν έχω κάποιο συγκεκριμένο ρόλο που θέλω να κάνω,υπάρχουν τόσοι ρολόι στο παγκόσμιο ρεπερτόριο που αν αρχίσω να σκέφτομαι θα σου πω καμιά πενηνταριά εύκολα.
Τώρα πολύ πρόχειρα θα σου πω πως ο Μερκούτιος από Ρωμαίο και Ιουλιέτα και ο Κοβάλσκι από λεωφορείο ο πόθος πολύ μ αρέσουν!
Είναι αρκετό το επάγγελμα του ηθοποιού για βιοπορισμό πλέον;
Δεν ξέρω ποιο επάγγελμα είναι αρκετό πλέον για έναν αξιοπρεπή βιοπορισμό (δυστυχώς).
Το επάγγελμα του ηθοποιού πάντα είχε δυσκολίες και προφανώς συνεχίζει να έχει,τώρα ο καθένας την παλεύει όπως μπορεί και νομίζει.
Ποια προβλήματα βιώνουν οι νέοι ηθοποιοί στις μέρες μας;
Τα προβλήματα που βιώνουν οι νέοι οι ηθοποιοί είναι πολλά, σίγουρα το οικονομικό θέμα όπως είπαμε αλλά κυρίως ότι δεν τους δίνεται σε καλλιτεχνικό επίπεδο το βήμα και οι ευκαιρίες για τους μεγάλους ρόλους.
Πόσο σημαντικό ρόλο παίζει ο έρωτας στη ζωή και στη λειτουργικότητα ενός ανθρώπου και ειδικά ενός καλλιτέχνη; Υπάρχει γνήσιος έρωτας πλέον;
Θεωρώ πως ο έρωτας είναι η κινητήριος δύναμη στις ζωές των ανθρώπων. Είναι συναίσθημα ζωογόνο και συντριπτικά ισχυρό.
Είναι μαγικό και τόσο ύπουλο ταυτόχρονα. Έχει μια πλάνη τρομερή που όπως σου προσφέρει τον παράδεισο μπορεί να σε αδειάσει στη κόλαση.
(Αν θέλουμε να το αναλύσουμε σε βάθος και με μια δόση ψυχανάλυσης ίσως είναι και εντελώς ψεύτικο αλλά πάντοτε ισχυρό. Μεγάλη κουβέντα θα ανοίξουμε. . .)
Άρα όλα τα παραπάνω ισχύουν και για τους καλλιτέχνες, ίσως και λίγο πολλαπλασιασμένα γιατί είναι και βασικό τους καύσιμο
Μετάνιωσες ποτέ για τις επαγγελματικές σου επιλογές εξαιτίας της κρίσης;
Ευτυχώς ακόμα δεν έχω μετανιώσει για τίποτα γιατί είμαι ξεροκέφαλος και πράγματα που δεν μ άρεσαν δεν δέχτηκα να τα κάνω.
Ποια τα σχέδιά σου για το μέλλον;
Σχέδια για το μέλλον;;; Ξέρεις γελάω όταν το σκέφτομαι. Έτσι μας κατάντησαν να γελάμε για να ξορκίσουμε το κακό που βλέπουμε να έρχεται και να μην ονειρευόμαστε.
Αρχικά μα έχω την υγεία μου και τα λογικά μου.
Αλλά αυτό που με καεί πιο πολύ είναι να βρίσκω πάντα τα όμορφα και να ξοδεύομαι για αυτά.
Τώρα για το μέλλον υπάρχουν πολλά σχέδια και κυρίως με τον αγαπημένο μου φίλο και σκηνοθέτη Γιώργο Λύρα που καλλιτεχνικά έχουμε μια ταύτιση και αυτό με κάνει να ονειρεύομαι.
Ευχαριστώ πολύ για το χρόνο σας. Εις το επανιδείν.
ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΕΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΠΑΡΑΣΤΑΣΗ
ΘΕΑΤΡΟ ΧΩΡΑ
Αμοργού 20, Κυψέλη
https://www.theatrochora.gr/
Η θεατρική ομάδα “Μπουλούκι”
παρουσιάζει το έργο
«Στέλλα Βιολάντη»
(Έρως Εσταυρωμένος)
του Γρηγορίου Ξενόπουλου
σε σκηνοθεσία Γιώργου Λύρα
40 χρόνια μετά από τo τελευταίο ανέβασμα
σε αθηναϊκή σκηνή (1977)
Από τις 5 Δεκεμβρίου 2016
Δευτέρα-Τρίτη, ώρα 21:00
Ο σκηνοθέτης Γιώργος Λύρας με τη θεατρική ομάδα “Μπουλούκι” παρουσιάζουν ένα από τα πιο διάσημα έργα της νεοελληνικής δραματουργίας, την εμβληματική “Στέλλα Βιολάντη” του Γρηγορίου Ξενόπουλου, ένα ιστορικό θεατρικό κείμενο με τεράστια παραστασιογρφία και θεαματική αποδοχή από το ευρύ κοινό από την ημέρα της πρώτης πρεμιέρας.
Πιστός στην αγάπη του για το ελληνικό έργο, μετά από τον επιτυχημένο “Βουρκόλακα” του Αργύρη Εφταλιώτη, ο σκηνοθέτης επαναφέρει στη σκηνή την ιστορία και τα πάθη της ηρωίδας του μεγάλου Ζακυνθινού συγγραφέα μέσα από μια νέα ματιά και ανάγνωση. Μια από τις προτεραιότητες, εξάλλου, της θεατρικής ομάδας “Μπουλούκι” είναι να επαναφέρει με μια σύχρονη εκδοχή ελληνικά έργα που έχουν να ανέβουν πολλά χρόνια ή δεν είδαν ποτέ τα φώτα της σκηνής.
Ο Γιώργος Λύρας προσεγγίζει τη “Στέλλα Βιολάντη” ως έργο ποιητικό, μακριά από ηθογραφικούς περιορισμούς, στο χρόνο του μύθου και σε τόπο που καθορίζεται μόνο από το συναίσθημα. Η δική του ηρωίδα δεν ανήκει σε καμιά εποχή αλλά τις εμπεριέχει όλες αφού έχει περάσει στη συλλογική μνήμη σαν ένα κορίτσι-σύμβολο: Η Στέλλα είναι αθώα και πολύπλοκη, ευγενική και ακραία, πληγωμένη αλλά συνεπής, ηρωική και αφοπλιστική, τρυφερή και εμμονική, εξιδανικευμένη και ταυτόχρονα τόσο γήινη και γεμάτη ζωή.
«Την υπόθεση του έργου την πήρα απ’ τη ζωή. Όχι μόνο στη Ζάκυνθο και στην Επτάνησο, αλλά και στην Αθήνα, στην Πάτρα, ερωτευμένα κορίτσια φυλακίζονταν εκείνο τον καιρό σε σοφίτες και καταγώγια ως να ξεχάσουν, να αρνηθούν την απαγορευμένη τους αγάπη ή να πεθάνουν», γράφει ο μέγας ψυχογράφος της ελληνικής αστικής πεζογραφίας, ο οποίος μεταπλάθει το 1909 την περίφημη νουβέλα του “Έρως Εσταυρωμένος” για τη σκηνή, κατά παραγγελία της Μαρίκας Κοτοπούλη, χαρίζοντας στο ελληνικό κοινό ένα από τα αρτιότερα έργα του.
“Ο έρωτας είναι παράγων θανάτου” γράφει στην κριτική του για το έργο ο Καραγάτσης. Κι ο ίδιος ο Ξενόπουλος: “Έργο δακρυγόνο η Στέλλα Βιολάντη δεν στάθηκε ποτέ. Ο θεατής που ξέρει από θέατρο ανατριχιάζει, σπαράσσεται, αισθάνεται δέος αλλά δεν κλαίει”.
Την ηρωίδα έχουν σφραγίσει με τις ερμηνείες τους η Μαρίκα Κοτοπούλη, η Κυβέλη, η Ελένη Παπαδάκη, η Μαίρη Αρώνη, η Ελένη Χατζηαργύρη, η Νίκη Τριανταφυλλίδη, Υβόννη Μαλτέζου.
Δυο λόγια για το έργο
Η Στέλλα Βιολάντη, κόρη του Ζακυνθινού μεγαλέμπορου Παναγή Βιολάντη, ενδίδει στην ερωτική πολιορκία ενός ξεπεσμένου ευγενούς, του Χρηστάκη Ζαμάνου, ζώντας μέσα στη γλυκιά πλάνη των αισθημάτων της και χωρίς να υπολογίσει την αδυσώπητη αντίδραση του ασφυκτικού αστικού περίγυρου των αρχών του 20ου αιώνα. Σε μια χρωμαστιστή κόλλα χαρτί του απαντά «εΕμαι δική σου. Αγάπα με». Αυτό είναι το έγκλημά της για το οποίο θα πληρώσει πολύ ακριβά. Ο ερωτάς της θα είναι μαρτυρικός. Έρως Εσταυρωμένος.
Ταυτότητα παράστασης:
Σκηνοθεσία: Γιώργος Λύρας
Σκηνικά-κοστούμια: Απόλλων Παπαθεοχάρης
Φωτισμοί: Αλέξανδρος Αλεξάνδρου
Μουσική: Αντώνης Παπακωνσταντίνου
Βοηθός σκηνοθέτη: Γεωργια Πιερρουτσάκου
Βοηθός παραγωγής: Λιάννα Ανδρικοπουλου
Διανομή: (αλφαβητικά)
Νιόνια: Ηλιάνα Γαϊτάνη
Μαρία Βιολάντη: Νεκταρία Γιαννουδάκη
Στέλλα Βιολάντη: Ευγενία Δημητροπούλου
Νταντής: Ηλίας Λατσής
Χρηστάκης Ζαμάνος: Μάρκος Παπαδοκωνσταντάκης
Παναγής Βιολάντης: Δημήτρης Παπανικολάου
Ασημίνα: Αθηνά Σακαλή