Παίζουν οι άνεμοι, παίζουν τα σύννεφα, παίζει ο Θεός με τους ανθρώπους.Το βάσανο τ’ ανθρώπου δεν είναι μαθές αυτό: πως πρέπει να συλλογίζεται; Ο άνθρωπος αγαπά να χτυπά όσους του μοιάζουν. Αγαπά να σκοτώνει τον όμοιό του. Όταν κανείς είναι φτωχός και βασανίζεται, τι να λυπηθεί; Δεν έχει καιρό, όλα θέλουν ηρεμία. Το σώμα έγινε με πηλό, πρώτο, κ’ έπειτα,πολύ έπειτα, έγινε η καρδιά και αποτέθηκε μέσα του. Παίζουν οι άνεμοι, παίζουν τα σύννεφα, παίζει ο Θεός με τους ανθρώπους.
Ο Ηλίας Βενέζης (πραγματικό όνομα Ηλίας Μέλλος, Βενέζης λεγόταν ο μητρικός παππούς του) ήταν Έλληνας λογοτέχνης, γνωστός κυρίως για τα βιβλία: «Νούμερο 31328» στο οποίο κατέγραψε την αιχμαλωσία του από τους Τούρκους το 1922, «Αιολική Γη» στο οποίο περιγράφει την ζωή στην Μικρά Ασία πριν το 22, «Γαλήνη» σχετικά με την εγκατάσταση των Μικρασιατών στον Ελλαδικό χώρο. Γεννήθηκε στις 4 Μαρτίου 1904 στο Αιβαλί, (σήμερα Κυδωνιές) και είχε 6 αδέρφια. Με το ξέσπασμα του Α παγκοσμίου πολέμου το 1914, εκτός του πατέρα και μιας αδερφής εγκαταστάθηκαν στην Μυτιλήνη όπου έμειναν ως το 1919. Επέστρεψαν στο Αιβαλί μετά την επέλαση του ελληνικού στρατού, όταν ο στρατός ηττήθηκε 3 χρόνια μετά, η οικογένεια εκδιώχθηκε από τους Τούρκους και κατέφυγε στην Μυτιλήνη.
Εκείνον που ήταν 18 χρονών τον στείλανε στα τάγματα εργασίας στα βάθη της Μικράς Ασίας όπου κατάφερε να επιβιώσει και ύστερα από 14 μήνες να επανενωθεί με την οικογένεια του στην Μυτιλήνη. Κατά την επιστροφή του συναντήθηκε τυχαία με έναν άγνωστο τότε συγγραφέα, τον Μυριβήλη, ο οποίος τον συμβούλευσε να γράψει για την περιπέτειά του. Στην Μυτιλήνη εργάστηκε ως υπάλληλος στις τράπεζες Εθνική και Ελλάδος και ξεκίνησε να γράφει διηγήματα καθώς και το μυθιστόρημα «νούμερο 31328» το οποίο δημοσιεύτηκε σε συνέχειες στον περιοδικό τύπο και εκδόθηκε σε τόμο το 1931.
Το 1932 πήρε μετάθεση για Αθήνα και ο 1938 παντρεύτηκε την Σταυρίτσα Μολυβιάτη από το Αιβαλί με την οποία έκανε μία κόρη. Τα επόμενα μυθιστορήματα του, Γαλήνη, Αιολική γη, Έξοδος, Ωκεανός επίσης έχουν να κάνουν με τις εμπειρίες του, τόσο από την ζωή στην Μικρά Ασία όσο και την νέα ζωή ως πρόσφυγες.
Κατά την γερμανική κατοχή συνελήφθη και φυλακίστηκε για 23 ημέρες στις φυλακές Αβέρωφ με την κατηγορία ότι είχε βγάλει λόγο στους υπάλληλους της τράπεζας μιλώντας για ελευθερία.
Απελευθερώθηκε ύστερα από πιέσεις του πνευματικού κόσμου της εποχής. Το 1949 ύστερα από πρόσκληση του State Department περιόδευσε στην Αμερική για ομιλίες και συνεντεύξεις. Τα έργα του μεταφράστηκαν σε πολλές γλώσσες και κέρδισε αρκετά βραβεία μεταξύ των οποίων και της Ακαδημίας Αθηνών στην οποία εκλέχτηκε μέλος το 1957. Ο Βενέζης παραιτήθηκε από την τράπεζα το 1955 και μέχρι το τέλος της ζωής του, εκτός του γραψίματος, ασχολήθηκε με τα πολιτιστικά πράγματα, ως διευθύνων σύμβουλος του Εθνικού θεάτρου, συνεργάτης στην ΕΙΡ (Εθνικό ίδρυμα ραδιοφωνίας), πρόεδρος του κινηματογραφικού φεστιβάλ Θεσσαλονίκης.
Νόσησε από καρκίνο του λάρυγγα και πέθανε ύστερα από επίπονη μάχη, στις 3 Αυγούστου του 1973.