Του Θωμά Γιούργα
Το editorial του Νόστιμον Ήμαρ
Η κοινοβουλευτική συζήτηση επί του νομοσχεδίου για την αλλαγή ταυτότητας φύλου προκάλεσε ένα τεράστιο κύμα σχολιασμού στον δημόσιο διάλογο. Τα θέματα που τέθηκαν είναι πολύπλοκα και χρήζουν προσεκτικής ανάλυσης. Συνοπτικά, παραθέτω τα συμπεράσματα που κρίνω ως τα πιο σημαντικά:
- Eίναι θετικό ότι υπερψηφίστηκε ένα νομοσχέδιο -το οποίο άργησε πολύ να έρθει- και το οποίο αφορά άμεσα μια πολύ μικρή αλλά ταυτόχρονα πολύ ευαίσθητη ομάδα συνανθρώπων μας. Η αίσθηση ότι ακόμα και πολύ μικρές -και δυστυχώς- περιθωριοποιημένες ομάδες ανθρώπων μπορούν *και πρέπει* να απολαμβάνουν βασικά δικαιώματα είναι αναζωογονητική. Είναι μια μεγάλη, ζωτική ανάσα για αυτούς τους ανθρώπους και ένα πολύ καλό μάθημα για την κοινωνία στο σύνολό της.
- Η κυβέρνηση, και ειδικά ο ΣΥΡΙΖΑ, βρέθηκε να αποκομίζει (μικρο)πολιτικά οφέλη που δεν μπορούσε να φανταστεί ούτε και το πιο φανατικό κομματικό στέλεχος. Η ανερμάτιστη, κατακερματισμένη και υπερσυντηρητική προσέγγιση της αξιωματικής αντιπολίτευσης ήταν ένα τεράστιο δώρο στα χέρια του ΣΥΡΙΖΑ. Με αποκορύφωμα την επιεικώς άστοχη και προσβλητική ιστορία του Κυριάκου Μητσοτάκη περί εξωγήινων, ο ΣΥΡΙΖΑ αναδείχθηκε ως ο υπερασπιστής της προόδου ενάντια στην σκοταδιστική συντήρηση. Πολλοί, (παραδόξως οι περισσότεροι από τα αριστερά) κατηγόρησαν την κυβέρνηση ότι έφερε αυτό το νομοσχέδιο στοχεύοντας στον αποπροσανατολισμό από τα «σοβαρότερα» ζητήματα. Η κατηγορία, για να το πούμε απλά, είναι πως η ευαισθησία των Συριζαίων είναι υποκριτική. Αυτή η κριτική είναι άστοχη και ασόβαρη και θυμίζει τις αστειότητες των στελεχών του ΣΥΡΙΖΑ όταν δηλώνουν πως ψηφίζουν μνημόνια με βαριά καρδιά και πως δεν μπορούν να κοιμηθούν τα βράδια. Πρέπει να αποφασίσουμε αν κρίνουμε τις προθέσεις ή τις (νομοθετικές) πράξεις, και σίγουρα δεν μπορούμε να κάνουμε πολιτική κριτική με διπλά κριτήρια και όπως μας βολεύει.
- Τώρα, αν θέλουμε να κρίνουμε συνολικά την κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ, αυτό θα πρέπει να γίνει όχι σε σύγκριση με την (υπερ)συντηρητική αξιωματική αντιπολίτευση, και σίγουρα χωρίς να μπλέκουμε μήλα με πορτοκάλια («πχ γιατί να περάσει τον νόμο για την αλλαγή ταυτότητας φύλου όταν ξεπουλάει την χώρα…») . Η μεγάλη εικόνα για την κυβέρνηση είναι ότι έχει υποκύψει ανεπιστρεπτί στις σκληρές πολιτικές λιτότητας, συμμετέχει στην εγκαθίδρυση ενός εργασιακού μεσαίωνα και προσφέρει στο πολύ μεγάλο κεφάλαιο τα «ασημικά» της χώρας. Όταν αυτές οι πολιτικές πλήττουν τη συντριπτική πλειοψηφία των συμπολιτών μας, πως μπορούμε να μιλάμε για μία προοδευτική κυβέρνηση;
Το κείμενο δημοσιεύθηκε στο ένθετο του Νόστιμον Ήμαρ στον “Δρόμο”, τo Σάββατο 14.10.2017
