Aπό τον Διογένη τον Σκύλο
Όχι, δεν “είναι ο καπιταλισμός”, αγαπητέ Μπογιόπουλε, είναι η εξουσία.
Όχι, δεν “διαφθείρει η εξουσία”, αγαπητέ Λόρδε Acton, η διαφθορά είναι προϋπόθεση της εξουσίας.
Και, όχι, δεν “είναι η γνώση δύναμη”, αγαπητέ Francis Bacon, τα πλούτη είναι δύναμη.
Και για να κλείσει ο κύκλος, όχι, δεν “είναι η θρησκεία που εμποδίζει τους φτωχούς να σκοτώσουν τους πλούσιους”, αγαπητέ Napoleon, είναι η εξουσία που εμποδίζει τους φτωχούς να σκοτώσουν τους πλούσιους.
Όταν μιλάμε για εξουσία, δεν υπάρχει ιδεολογία, υπάρχουν μόνο ιδεολογήματα.
Ο πολιτικός θα πει ό,τι εσύ θες να ακούσεις ώστε να τον ψηφίσεις. Και αφού αναλάβει την εξουσία θα βρει τρόπους να σου εξηγήσει αύριο γιατί αυτό που σου έλεγε χθες δεν ισχύει σήμερα. Κι όλα αυτά απλώς για να συνεχίζουν να πλουτίζουν οι πλούσιοι στο παρασκήνιο.
Και όσο η οικονομία ανθεί περισσεύουν να δίνονται και στους φτωχούς. Όταν όμως η οικονομία καταρρέει τότε η εξουσία τα παίρνει όλα πίσω από τους φτωχούς. Κι όταν τα πράγματα χοντραίνουν κι άλλο τότε πάμε σε πόλεμο.
Και μην είσαι αφελής, οι πλούσιοι συνεχίζουν να πλουτίζουν και στην ευημερία, και στην κατάρρευση, και στον πόλεμο.
Και στον πόλεμο τα πράγματα είναι πιο ξεκάθαρα από ποτέ. Ξεγυμνωμένα από κάθε ιδεολογία. Τότε η εξουσία θα σου μιλήσει για πατριωτισμό.
Αναρωτήσου όμως: Ποιοί γίνονται στρατιώτες; Οι φτωχοί. Μόνο οι φτωχοί. Μόνο.
Αν ο πατριωτισμός ήταν κάτι υψηλό, αν ο πατριωτισμός ήταν κάτι, τότε θα έβλεπες παιδιά πολιτικών, παιδιά από τζάκια, παιδιά πλουσίων, στα χαρακώματα. Όχι όμως. Κρέας για τα κανόνια γίνονται τα παιδιά των φτωχών. Μόνο. Αυτά δηλαδή που δεν θα αποκομίσουν κανένα όφελος από τον πόλεμο.
Έτσι και στην ειρήνη. Οι φτωχοί είναι πάντα τα κορόιδα της ιστορίας.
Πίστεψέ με, δεν είναι πιο πολύπλοκο από αυτό. Δες πολιτικές σειρές στην τηλεόραση, δες πολιτικές ταινίες, διάβασε πολιτικά και ιστορικά μυθιστορήματα, διάβασε ιστορία. Ένα και μόνο ένα μοτίβο θα αναγνωρίσεις σχετικά με την εξουσία. Ακόμα και όταν, με τις δικαιότερες των προθέσεων, την εξουσία καταλαμβάνουν οι καταπιεσμένοι, το αποτέλεσμα είναι απλώς να γίνουν Χαλίφηδες στη θέση του Χαλίφη.
Σε κάποιους μπορεί να ακούγεται πολύ απλοϊκή η ανάλυση, κάποιος μπορεί να τη βρίσκει και αφελή, και ίσως να την πει ακόμα και λαϊκίστικη. Αυτό όμως συμβαίνει είτε επειδή ωφελείται από αυτό το εξουσιαστικό μοντέλο, είτε επειδή είναι τόσο ανόητος που έχει πιστέψει πως δεν μπορεί να σκέφτεται μόνος του, και πως μόνο πολύπλοκα γραμμένα κείμενα μπορούν να αποτελέσουν πολιτική ανάλυση.
Μην πέφτετε στην παγίδα. Μην είστε ανόητοι. Αν υπήρχε δυνατότητα να σας δώσει τώρα η εξουσία κάποια ψίχουλα για να μην τρελαθείτε, δεν θα το είχε κάνει ήδη; Το παιχνίδι της εξουσίας είναι στημένο σε τέτοιο βαθμό που αυτό που ανανεώνεται με την αλλαγή της εξουσίας είναι μόνο η ελπίδα στο μυαλό σου.
Και γιατί να θέλουν να ξαναγεννηθεί η ελπίδα στο μυαλό σου; Μα γιατί είναι ο μόνος τρόπος, σε περιόδους κατάρρευσης, να μην σκεφτείς να τους πετάξεις όλους στη θάλασσα. Αν δεν ανανεωθεί η ελπίδα στο μυαλό σου, μπορεί να σου μπουν διάφορες άλλες ιδέες, όπως να τους σκοτώσεις όλους και να ξαναρχίσεις από την αρχή.
Ο πολιτικός αρχηγός, που τώρα σου έχει γεννήσει την ελπίδα στο μυαλό, το είχε πει ξεκάθαρα, όταν τετραπλασιάστηκε το εκλογικό του αποτέλεσμα, πως το κόμμα του “απέτρεψε το πολιτικό σύστημα από ανεξέλεγκτες καταστάσεις”. Αναφερόταν φυσικά στο κίνημα της Πλατείας Συντάγματος. Τί θα πει ανεξέλεγκτες; Ποιός δεν θα μπορούσε να τις ελέγξει; Μα το εξουσιαστικό σύστημα. Ποιούς δεν θα μπορούσε να ελέγξει; Τους εξουσιαζόμενους. Δηλαδή: Οι εξουσιαστές δεν θα μπορούσαν να ελέγξουν τους εξουσιαζόμενους.
Το κόμμα του λοιπόν παρουσιάζεται, σε αυτή τη χρονική συγκυρία, ως η μοναδική ευκαιρία επιβίωσης του εξουσιαστικού πολιτικού συστήματος.
Μην περιμένεις επιχειρήματα από τη μεριά μου. Απλώς θυμήσου τα επόμενα που θα γράψω, όταν θα λες: “Να μου κοπεί το χέρι αν τους ξαναψηφίσω” (αυτό είχαν πει άλλωστε και οι γονείς σου παλιότερα για άλλο κόμμα αλλαγής).
Δεν θα καταργηθούν τα ΜΑΤ.
Δεν θα κλείσουν τα στρατόπεδα συγκέντρωσης μεταναστών.
Δεν θα καταργηθεί η ευνοιοκρατία.
Δεν θα φορολογηθούν οι πλούσιοι.
Δεν θα γίνουν δημοψηφίσματα.
Δεν θα επέλθει διαφάνεια.
Δεν θα πάψει η διαφθορά.
Δεν θα αποφασίζει η βάση του κόμματος.
Πολύ γρήγορα οι αξιόλογοι άνθρωποι του κόμματος θα βρεθούν στην απέξω,
κι εσύ δεν πήρες ποτέ τη ζωή σου στα χέρια σου.