Από τον Γιώργο Μουργή
Θα δημοσιευτούν πολλά κείμενα με αφορμή τη μοναδική στα χρονικά του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου πράξη των Μανώλη Γλέζου και Απόστολου (Λάκη) Σάντα τη νύχτα της 30ής προς 31η Μαΐου 1941, όταν σκαρφάλωσαν στον Ιερό Βράχο της Ακρόπολης, κατέβασαν τη ναζιστική σημαία και την πήραν μαζί τους, πραγματοποιώντας ένα κορυφαίου συμβολισμού ηρωικό κατόρθωμα.
Κείμενα για την παλληκαροσύνη των δύο τότε νέων, για τις συνθήκες του εγχειρήματος, την αναπτέρωση του φρονήματος των σκλαβωμένου λαού, αλλά και για τα όσα δεινά υπέφεραν μετέπειτα οι Γλέζος και Σάντας.
Λίγα, όμως, έως ελάχιστα θα αναφερθούν για την αντίδραση όχι των Γερμανών (στο κάτω-κάτω ήταν αναμενόμενη), αλλά των υποτιθέμενων Ελλήνων που προσπάθησαν και ακόμα προσπαθούν μέχρι και να ακυρώσουν αυτό το παγκόσμιας ακτινοβολίας γεγονός, αποδεικνυόμενοι… χιτλερικότεροι του Χίτλερ!
Το πρόβλημα για τους ντόπιους ακροδεξιούς – ναζιστές/φασίστες δεν ήταν, και δεν είναι, τόσο η αποκαθήλωση της σβάστικας, όσο τα ποιοτικά χαρακτηριστικά των ανθρώπων που την έκαναν.
Για τους τύπους και μόνο, και οι ίδιοι μιλάνε για την «πολεμική αρετή των Ελλήνων» και κορδώνονται με το «Δεν πολεμούν οι Έλληνες ως ήρωες, αλλά οι ήρωες ως Έλληνες», του Τσόρτσιλ, χωρίς να δέχονται ότι αυτά αφορούν και τους αριστερούς – ίσως περισσότερο τους αριστερούς…
Για όσους βρίσκονται στο άκρο του Δεξιού φάσματος, κακώς ο Μεταξάς έθεσε το στρατό να πολεμήσει τον Μουσολίνι, συνταυτιζόμενος – μη μπορώντας αλλιώς όσο κι αν άλλα πίστευε – με το λαϊκό αίσθημα που είχε πια κορώσει μετά τον άνανδρο τορπιλισμό της Έλλης (και την επέμβαση των Ιταλών στην Κέρκυρα που είχε προηγηθεί).
Μα, τον «αδελφό» Μουσολίνι;!
Μετά τη… συνδρομή της Βέρμαχτ θα έπρεπε οι Έλληνες να παραδοθούν ακαριαία και άνευ όρων, όπως φρόντισε γι’ αυτό ο Τσολάκογλου και επ’ ουδενί να… παρενοχλούν τον στρατό της «μεγαλοφυούς διανοίας Αδόλφου Χίτλερ» (Εφημερίδα «Βραδυνή», 1.6.41).
Πόσον μάλλον όταν μια τόσο ταπεινωτική για τον στρατό κατοχής πράξη, όπως το κατέβασμα και η αρπαγή της σημαίας του, συντελείται από δύο σχεδόν αμούστακους αριστερούς νεαρούς, οι οποίοι μετέπειτα εντάχθηκαν στο ΕΑΜ.
Ενώ ο ίδιος ο Γερμανός φρούραρχος στην ανακοίνωσή του της 31ης Μαΐου 1941 αναφέρει «Κατά την νύκτα της 30ής προς την 31ην Μαΐΐου υπεξηρέθη η επί της Ακροπόλεως ΚΥΜΑΤΙΖΟΥΣΑ (σ. σ.: κεφαλαία δικά μου, τα ορθογραφικά λάθη της αυθεντικής ανακοίνωσης) γερμανική πολεμική σημαία…», και οι ελληνικές εφημερίδες την επόμενη μέρα γράφουν το ίδιο (σ. σ.: όλες οι εφημερίδες περνούσαν από ΑΥΣΤΗΡΟΤΑΤΗ ΛΟΓΟΚΡΙΣΙΑ, άρα ό,τι γραφόταν σε αυτές είχε την έγκριση και σύμφωνη γνώμη των Αρχών Κατοχής), βάλθηκαν κάποιοι «Έλληναράδες» να ισχυριστούν ότι ποτέ δεν έγινε αποκαθήλωση σημαίας, είτε ότι απλώς κλάπηκε από κάποιο κουτί όπου βρισκόταν διπλωμένη!
Δηλαδή, βάλθηκαν να μας πείσουν ότι οι Γερμανοί δημιούργησαν θέμα εκ του μη όντως, ή ότι μια απλή κλοπή την ανήγαγαν (σε βάρος τους!!!) σε αποκαθήλωση πολεμικής σημαίας από τον ιστό της – ατιμωτικότατη ταπείνωση!!!
Αυτά επιχείρησαν και επιχειρούν να τα κάνουν κάποιοι… «Έλληνες», μα κανείς Γερμανός!
Υποβαθμίζοντας τον αντιστασιακό συμβολισμό της πράξης και το ρίσκο για τη ίδια τη ζωή τους, όπως πήραν Σάντας και Γλέζος.
Ποιοι είναι αυτοί οι… «Έλληναράδες» λοιπόν;
Κατ’ αρχάς ο διαβόητος υπουργός Ασφαλείας επί δικτατορίας Μεταξά, Κωνσταντίνος Μανιαδάκης, βουλευτής της ΕΡΕ του «εθνάρχη» (sic) Κωνσταντίνου Καραμανλή, όταν το 1959 σε ομιλία του στη Βουλή προσπάθησε να υπονομεύσει με υπονοούμενα την ηρωική πράξη.
Ήταν ο πρώτος που επιχείρησε να διαστρεβλώσει την πραγματικότητα, μάλιστα με χυδαία γκεμπελικό τρόπο.
Άφησε να εννοηθεί ότι οι Σάντας και Γλέζος θυσίασαν μία σύντροφό τους που παρενόχλησε την γερμανική φρουρά ώστε οι ίδιοι να δράσουν ανενόχλητοι!
Ισχυρίστηκε μάλιστα ότι η νεαρή κοπέλα συνελήφθη και εκτελέστηκε μετά τη διαπίστωση ότι η σημαία είχε κατεβεί.
Τη σκυτάλη απ’ αυτόν παρέλαβαν διάφορα «μπουμπούκια» του μετεμφυλιακού παρακράτους, από ιδεολόγους εθνικοσοσιαλιστές μέχρι παλιάς κοπής τυπικούς αντικομμουνιστές, την παρέδωσαν σε ανθυποπροσωπικότητες τύπου Γιώργου Καρατζαφέρη, Άδωνη Γεωργιάδη και Μάκη Βορίδη, για να φτάσουμε στους γνήσιους επιγόνους των Ες-Ες, τους αυθεντικούς χρυσαυγίτες ναζιστές.
Στα χρυσαυγίτικα επιχειρήματα τους μάλιστα βρίσκουμε και αυτό:
«Είναι τεράστιο ψεύδος ότι ο Γλέζος κατέβασε την γερμανική σημαία από την Ακρόπολη! Διότι, όλοι οι στρατοί του κόσμου κάνουν υποστολή της σημαίας με τη δύση του ηλίου». Χρυσή Αυγή, 24.10.2012
Κοινό γνώρισμα όλων το βαθύτατο μίσος προς τον κομμουνισμό και την Αριστερά ευρύτερα.
Το μετεμφυλιακό βαθύ κράτος και οι σημερινοί του απόγονοι, νοσταλγοί των δωσιλόγων, θαυμαστές της χούντας και συκοφάντες της Αριστεράς. δεν μπορούν να χωνέψουν ότι οι αυθεντικές ηρωικές πράξεις αντίστασης ξεκινούν από το λαϊκό κίνημα και τους αγώνες απλών ανθρώπων.
Αυτοί οι μπαλαφάρες υπερπατριώτες επιχειρούν να αμαυρώσουν μια επική σελίδα της σύγχρονης ελληνικής ιστορίας, αφ’ ενός γιατί πρωταγωνιστές της ήταν δύο μετέπειτα θρυλικές μορφές της Αριστεράς, και αφ’ ετέρου διότι αισθάνονται την ανάγκη να αγκαλιάσουν, να «προστατεύσουν» οτιδήποτε ναζιστικό, κρυφά ή απροκάλυπτα ναζιστές και οι ίδιοι.
Λοιπόν, ας μην απορεί κανείς γιατί η Ελλάδα είναι η μόνη χώρα που δεν έλαβε πλήρη πολεμική αποζημίωση από τη Γερμανία, ούτε της επιστράφηκε το Αναγκαστικό Κατοχικό Δάνειο.
Ποιος να τα διεκδικήσει όλ’ αυτά;
Οι άνθρωποι του Γ΄ Ράιχ στην Ελλάδα – προφανώς είναι ακόμα εδώ – ούτε ένα επεισόδιο με μια σημαία δεν δέχονται, θα στρέφονταν εναντίον της μαμα-Ντόιτσλαντ;
Υγ. Οι μόνοι και πρώτοι που ανήρτησαν σε ελληνικό έδαφος τη ναζιστική πολεμική σημαία με τον αγκυλωτό σταυρό μετά την απελευθέρωση από τη γερμανική κατοχή, είναι οι φασίστες χρυσαυγίτες όπως είχε αποκαλύψει η «Εφημερίδα των .Συντακτών»
Στις τελετές μύησης νέων μελών («Οι ναζιστές αυτοκαρφώνονται», «Εφ.Συν.», 24.6.2014) και στις συναυλίες μίσους με ξένους ομοϊδεάτες τους («Χ.Α.: Ζήτω οι κατακτητές μας!», «Εφ.Συν.», 22.1.2015).