“Εξάντλησε όλη την τυπολατρία και την αναλγησία του οδηγός του ΚΤΕΛ Κορίνθου όταν κατέβασε και άφησε στη μέση του δρόμου δεκάχρονο μαθητή επειδή δεν είχε ένα ευρώ για να πληρώσει το εισιτήριό του. Ο οδηγός, παρότι οι μετακινήσεις για τους μαθητές είναι δωρεάν, ζήτησε από το 10χρονο να του αποδείξει ότι είναι μαθητής επιδεικνύοντας το πάσο του, που όμως δεν τους έχει ακόμα δοθεί, ειδάλλως θα έπρεπε να πληρώσει εισιτήριο, 1 ευρώ.”
(ert.gr 13/10/2015)
“Μηνύουν οδηγό του ΟΑΣΑ που προσπάθησε να μεταφέρει μετανάστες εν μέσω καταιγίδας.
Αντιμέτωπος με τη διοίκηση της εταιρείας βρίσκεται ένας οδηγός λεωφορείων και συνδικαλιστής της ΟΣΥ (Οδικές Συγκοινωνίες), ο οποίος τα ξημερώματα της Κυριακής προσπάθησε να μεταφέρει με λεωφορείο οικογένειες προσφύγων από την πλατεία Βικτωρίας σε χώρο προστατευμένο από την καταιγίδα που μαινόταν εκείνη την ώρα.”
(Έθνος 27/9/2015)
“Νεκρός για ένα εισιτήριο…
Ο νεαρός έλεγε ‘δεν έχω εισιτήριο’ και ο ελεγκτής ούρλιαζε ‘θα πληρώσεις ρε κωλόπαιδο’. Φωνάξαμε εμείς ότι θα πληρώσουμε το εισιτήριο του παιδιού αλλά ο ελεγκτής δεν το δέχτηκε: ‘Θα πληρώσει’, φώναζε.”
(Η Αυγή 16/8/2013)
—————
Δεκέμβρης 1955, νότος Ηνωμένων Πολιτειών, στο Μοντγκόμερι της Αλαμπάμας οι φυλετικές διακρίσεις καλά κρατούν. Η Ρόζα Παρκς, μαύρη μοδίστρα επιβιβάζεται σε λεωφορείο, κάθεται και λίγο αργότερα αρνείται να παραχωρήσει τη θέση της σε λευκό επιβάτη. Ο νόμος λειτουργεί… άψογα. Συλλαμβάνεται και καταδικάζεται να πληρώσει πρόστιμο. Το γεγονός παίρνει έκταση, διαμαρτυρίες στην πόλη, αλληλέγγυα οι μαύροι μποϋκοτάρουν τα λεωφορεία. Μια κινητοποίηση που τους δείχνει το δρόμο της συλλογικής δράσης. Ιδρύουν σύλλογο και ορίζουν επικεφαλής έναν νεαρό πάστορα. Το όνομά του Μάρτιν Λούθερ Κινγκ.
Το μποϋκοτάζ στα λεωφορεία δε σταματάει παρά 381 μέρες μετά. Τότε που το Ανώτατο Δικαστήριο των Ηνωμένων Πολιτειών κηρύσσει αντισυνταγματικές τις φυλετικές διακρίσεις στα μέσα μαζικής μεταφοράς. Παρ’ ότι για να εφαρμοστεί η απόφαση θα περνούσαν σχεδόν δυο χρόνια, ήταν η πρώτη μεγάλη νίκη της μαύρης κοινότητας στον αγώνα τους για ίσα δικαιώματα.
—————
Τέσσερις ιστορίες λεωφορείων και η αντίδραση με τα αποτελέσματά της σε μια από αυτές. Στη μόνη που υπήρξε κανονική κι όχι… τηλεοπτική αντίδραση. Χρονική η απόσταση μεταξύ τους. Μόνον, θα ‘λεγα. Τις αφήνω μαζεμένες εδώ.