του Νικήτα Φεσσά
Μυστηριώδης θανατηφόρος ιός απειλεί οικογένεια που επιβιώνει απομονωμένη μέσα στο δάσος, σε ένα μετα-αποκαλυπτικό σκηνικό (τοπολογικά περιορισμένο—όλα εκτυλίσσονται σε κλίμακα αντίστροφη από την επική του τελευταίου Mad Max). Συνδυασμός του είδους της επιστημονικής φαντασίας και της ταινίας τρόμου, το It Comes at Night κάνει νύξεις στους μετρ Romero και Carpenter, ενώ παράλληλα θυμίζει έντονα το στιλ και την ατμόσφαιρα του The Witch, του The Blair Witch Project, και ταινιών του Shyamalan, και θεματολογικά τα Cabin in the Woods, The Road, και το περσινό 10 Cloverfield Lane.
Κλειστοφοβικό, αποφεύγοντας τις εύκολες ροκοκό υπερβολές του είδους, και με καλές ερμηνείες από τους Joel Edgerton και Kelvin Harrison Jr., αλλά ταυτόχρονα σε ένα βαθμό αναίτια (τόσο) βαρύ και καταθλιπτικό, το It Comes at Night είναι καλοφτιαγμένο, με ηθικές προεκτάσεις, και επίσης επίκαιρο με φόντο τη μισαλλόδοξη Αμερική του Τραμπ, αλλά και όσα συμβαίνουν στον υπόλοιπο πλανήτη, παρόλα αυτά έχει κάτι που ‘φωνάζει’ ‘πρότζεκτ φοιτητή σχολής κινηματογράφου’.
Ενώ δηλαδή είναι άρτιο τεχνικά, και δεν στερείται χαρακτήρα, δεν μπορείς να καταλάβεις πού το πάει (κάτι που δεν είναι πάντα καλό), και εν τέλει είναι κάπως απογοητευτικό (εν μέρει και πάλι κατανοητό αφού αποτελεί τη δεύτερη απόπειρα του σκηνοθέτη Trey Edward Shults) όσον αφορά το τί νέο προσφέρει στο συγκεκριμένο κινηματογραφικό είδος. Αν και σου προκαλεί έντονα συναισθήματα κατά τη διάρκεια της θέασης, ενδέχεται εν τέλει να ξεχνιέται εύκολα.
Βαθμολογία: 3/5