Πολιτική τοποθέτηση του αντιφασιστικού/αντιεξουσιαστικού στεκιού Δίστομο για την έναρξη της δίκης για την παρέμβαση στα γραφεία της Χ.Α στις 14/6/2016
1) Ιστορική διαδρομή του ελληνικού φασισμού και η πολιτική ανάγκη που γέννησε το αντιφασιστικό/αντιεξουσιαστικό στέκι Δίστομο
Η ιστορία του ελληνικού κράτους και του φασιστικού παρακράτους του δεν είναι μία διαδικασία που πυροδοτήθηκε μόνο πριν την ίδια την κρίση, αλλά είναι μια συνέχεια που εμφανίζεται τόσο πριν όσο και μετά τη μεταπολίτευση. Διαχρονικό χαρακτηριστικό του ελληνικού φασισμού αποτέλεσε η στενή σύνδεσή του με το ελληνικό κράτος, η τροφοδοσία του από αυτό, η ανάληψη του ρόλου της πιο σκληρής και ωμής καταστολής. Ο ελληνικός φασισμός εμφανίζεται με διαφορετικές όψεις ανά συγκεκριμένη ιστορική χρονική περίοδο.
Αρχικά, κατά τη διάρκεια της εποποιίας του 1940-1949, στέκεται απέναντι στον κοινό εχθρό των ξένων δυνάμεων και της ντόπιας ελληνικής ολιγαρχίας, τον οργανωμένο ένοπλο λαό. ΜΑΥδες, Χίτες, γερμανοντυμένοι, πάντοτε σε συνεργασία με τον κάθε λογής Μπουραντά, δολοφονούν, βασανίζουν, φυλακίζουν, αποτελώντας τον πιο πιστό υπηρέτη του κράτους και του κεφαλαίου. Η λευκή τρομοκρατία αποτέλεσε ένα από τα χαρακτηριστικότερα παραδείγματα της ασυδοσίας του ελληνικού φασισμού απέναντι στο επαναστατικό κίνημα, το οποίο έμεινε ξεκρέμαστο από την προδοτική συμφωνία της Βάρκιζας από την τότε ηγεσία του Κ.Κ.Ε, που, ακόμη και με τη μεταγενέστερη οικοδόμηση του Δημοκρατικού Στρατού Ελλάδος, δεν κατόρθωσε να κυριαρχήσει απέναντι στον ελληνικό φασισμό, τις ξένες ιμπεριαλιστικές δυνάμεις και τη ντόπια ολιγαρχία.
Μεταγενέστερα, και μέχρι την ενορχήστρωση της Χούντας των συνταγματαρχών το 1967, συνεχίζουν να δολοφονούν μέσα από τον παρακρατικό τους ρόλο (δολοφονία Λαμπράκη-22 Μαΐου 1963) και να στήνουν ανάχωμα σε οποιαδήποτε προσπάθεια οργάνωσης και αντεπίθεσης του επαναστατικού κινήματος.
Κατά τη διάρκεια της Χούντας, οι προγενέστεροι Γκοτζαμάνηδες στελεχώνουν τον κρατικό μηχανισμό και συνεχίζουν τον εγκληματικό-δολοφονικό τους ρόλο απέναντι στο επαναστατικό κίνημα. Με την πτώση της δικάζονται, βγαίνουν λάδι και επιβραβεύονται από το ελληνικό κράτος, είτε λαμβάνοντας ρόλους σε θέσεις-κλειδιά του μεταπολιτευτικού κράτους, είτε με το να μετατρέπονται σε υπεύθυνους ασφαλείας του ελληνικού κεφαλαίου. Την περίοδο που διεξάγονται οι δίκες τους, και με νωπές τις μνήμες των βασανισμών, ενώ το κεντρικό σύνθημα είναι το “ΔΩΣΤΕ ΤΗ ΧΟΥΝΤΑ ΣΤΟ ΛΑΟ”, οι τότε ηγεσίες της αριστεράς δεν προχωρούνσε οργανωμένη αναβάθμιση του αγώνα, επιλέγοντας έναν δρόμο αναμονής μέχρι την ομαλή δημοκρατικοποίηση.
Στα τέλη του 1970 και την δεκαετία του 1980, ο ελληνικός φασισμός εμφανίζεται εκλογικά στην Εθνική Παράταξη που παίρνει ποσοστό 6,82% το 1977 και στην ΕΠΕΝ (ιδρύεται από τον Γεώργιο Παπαδόπουλο το 1984), με συμμετοχή των γνωστών μας Μάκη Βορίδη και Ν.Γ. Μιχαλολιάκου. Εκείνη την περίοδο εμφανίζεται και το περιοδικό της Χρυσής Αυγής. Το 1986 ο Μιχαλολιάκος αναλαμβάνει ηγετικό ρόλο στη Χρυσή Αυγή. Στη δεκαετία του 1990 ο ελληνικός φασισμός εμφανίζεται τόσο στους Rangers και τους Κενταύρους με τη δολοφονία του Τεμπονέρα, αλλά στέκεται και απέναντι σε οποιαδήποτε εμφάνιση του επαναστατικού κινήματος (1991-1995).
Φτάνοντας στο σήμερα και στην κοινοβουλευτική Χρυσή Αυγή, έχοντας αναλύσει τον βαθιά ριζωμένο ρόλο του ελληνικού φασισμού ως βαρύνουσας σημασίας εφεδρία της πολιτικής του ελληνικού κράτους, είναι αναγκαιότητα να δούμε τα βήματά του μέχρι την εμφάνισή του στο ελληνικό κοινοβούλιο. Επιθέσεις σε καταλήψεις (2008-Βίλλα Αμαλίας), χειροβομβίδα στα Εξάρχεια (2009), επιθέσεις ευρύτερα σε αγωνιστές και μετανάστες, μέχρι την κορύφωση με το πογκρόμ του 2011 (έχει παραγραφεί πλέον). Το 2012 εισέρχεται τελικά στο ελληνικό κοινοβούλιο. Πέρα από την ανοιχτή στήριξη που δίνει στο εφοπλιστικό κεφάλαιο, εκείνη την περίοδο αυξάνονται οι επιθέσεις από τα παρακρατικά τάγματα εφόδου, αλλά και κυριαρχεί σε γειτονιές όπως ο Άγιος Παντελεήμονας (σε ανοιχτή συνεργασία με το Α.Τ. της περιοχής) και προχωρά ακόμη και σε επιθέσεις στο αδελφικό κόμμα της (Νέα Δημοκρατία-Μελιγαλάς 2013). Η πραγματική κορύφωση, ωστόσο, της δράσης της έρχεται με την ανοιχτή δολοφονία του αντιφασίστα Παύλου Φύσσα το Σεπτέμβρη του 2013. Σε αυτό το σημείο, τόσο εξαιτίας του ξεσπάσματος ενός πολύμορφου αντιφασιστικού κινήματος με προμετωπίδα του τον αναρχικό-αντιεξουσιαστικό χώρο, όσο και για να της υπενθυμίσουν ότι, ρόλο αυτονομίας, αποκλείεται να μπορέσει να έχει -καθώς αποτελεί παιδί του ελληνικού κράτους- αποφασίζεται η προσωρινή φυλάκισή τους. Σε αυτήν την κοινωνική συγκυρία γεννήθηκε η ιδέα του αντιφασιστικού/αντιεξουσιαστικού στεκιού Δίστομο, το οποίο άνοιξε τις πόρτες του στη γειτονιά του Αγίου Παντελεήμονα το Νοέμβριο του 2014. Σημαντικό είναι να αναφερθεί ότι το στέκι αποτελεί μια συνέχεια ενός κόσμου που ζυμώθηκε και έδρασε μαζί κατά τη διάρκεια του Αντιφασιστικού Μετώπου και των αντιφασιστικών μοτοπορειών και άλλων συντρόφων/ισσών.
2) Τι έχουμε πετύχει μέχρι στιγμής και ποια τα ιδιαίτερα χαρακτηριστικά του αντιφασιστικού/αντιεξουσιαστικού στεκιού Δίστομο
Ύστερα από κάλεσμα της Αναρχικής Ομάδας Ρουβίκωνας, συναποφασίσαμε το Νοέμβρη του 2014 να ανοίξουμε το αντιφασιστικό/αντιεξουσιαστικό στέκι Δίστομο. Το στέκι, όπως και οι ανάγκες που το γέννησαν, ήρθε για να συγκρουστεί με την αντίληψη της μάξιμουμ πολιτικής συμφωνίας για την επιτέλεση μιας δράσης. Η ανάγκη της οργάνωσης απέναντι στο αντίπαλο στρατόπεδο, της οικοδόμησς και διατήρησης μιας αντιφασιστικής ζώνης στην περιοχή -“Μέκκα” των φασιστών, τον Άγιο Παντελεήμονα, αποτέλεσε ένα μεγάλο διακύβευμα που δεν χωρούσε λογικές μάξιμουμ πολιτικής συμφωνίας.
Αποτελούσε και αποτελεί ένα μετωπικό αντιφασιστικό εγχείρημα, που σκοπό του έχει την μαχητική αντιμετώπιση του φασισμού στο εδώ και στο τώρα. Συσπειρώνει στο εσωτερικό του αναρχικούς, κομμουνιστές, μηδενιστές, αντιφασίστες οπαδούς. Σε μια ιστορική περίοδο που η διάσπαση και η θεωρητικολογία απέναντι στο φασισμό δίνουν και παίρνουν, η ενότητα ανθρώπων με διαφορετικές καταβολές και η στράτευσή τους στο μαχητικό αντιφασισμό αποτελεί κληρονομιά του στεκιού.
Αλλά, το Δίστομο, ηρθε και για να συγκρουστεί με τη λογική των παρεμβάσεων-φωτοβολίδα σε γειτονιές που το αναρχικό-αντιφασιστικό κίνημα δεν έχει παρουσία και ζύμωση -ακριβώς επειδή ο αντιφασισμός οφείλει να είναι καθημερινός, έμπρακτος και συνεχής. Αλλιώς δεν μπορεί ένα εγχείρημα να ριζώσει σε μια γειτονιά, να συνδεθεί με τις κοινωνικές ανάγκες και να προσφέρει, στο μέτρο του δυνατού, λύσεις σε αυτές, επιτελώντας τον ιστορικό του ρόλο εντός του επαναστατικού κινήματος.
Για να δώσει εικόνες νίκης στο αντιφασιστικό κίνημα, να σπάσει το φόβο μέσα από τη δράση, και να χαράξει ένα δρόμο για τον τρόπο οργάνωσης στο κομμάτι της περιφρούρησης του αγώνα και των διεκδικήσεών του, αλλά και της αντεπίθεσης απέναντι στο φασιστικό-παρακρατικό οχετό.
Στα δύο χρόνια της λειτουργίας του στεκιού, έχουμε διοργανώσει συγκεντρώσεις στην πλατεία του Αγίου Παντελεήμονα που έχουν εξυπηρετήσει πλήρως τον πολιτικό-οργανωτικό σκοπό τους, δημιουργώντας ανάχωμα στην ικανότητα παρουσίας των φασιστών στη γειτονιά. Έχουμε διοργανώσει μοτοπορείες σε συνεργασία με άλλες ομάδες, αλλά και αφισοκολλήσεις σε γειτονιές και σημεία που ο φασιστικός κίνδυνος εμφανίζεται αναβαθμισμένος. Έχουμε πραγματοποιήσει δυναμική παρέμβαση στα γραφεία της Χ.Α στο σταθμό Λαρίσης (7 Γενάρη 2015). Έχουμε διοργανώσει εκδηλώσεις και έχουμε συμμετάσχει ως κομμάτι της περιφρούρησης σε πορείες που έχουν διοργανωθεί από στέκια και καταλήψεις που έχουν δεχτεί επίθεση από φασίστες.
Μέσα από την πολυμορφία του πολιτικού αγώνα που έχουμε διεξάγει ως στέκι, αλλά και με καθαρά κοινωνικές κινήσεις (άνοιγμα παιδικής χαράς που παρέμενε κλειστή από τον Καμίνη σε συνεργασία με τάγμαστα εφόδου της Χ.Α), θεωρούμε ότι, στο βαθμό που μας αναλογεί, έχουμε επιτύχει αλλαγή συσχετισμού στη γειτονιά. Αυτό γίνεται εμφανές ακόμη και με το να περπατήσει κάποιος για λίγο στον Άγιο Παντελεήμονα. Ταυτόχρονα, μέσα από την αντιφασιστική ζώνη που έχουμε οικοδομήσει με αιχμή το αντιφασιστικό/αντιεξουσιαστικό στέκι Δίστομο, υπάρχει σαφής μείωση των επιθέσεων από τα τάγματα εφόδου καθώς και από μεμονομένους φασιστες.
3) Ανάληψη ευθύνης για την πολιτική παρέμβαση στα γραφεία της Χ.Α στις 7 Γενάρη του 2015
Ας ξεκινήσουμε παραθέτοντας το τι είπαν αυτοί για να φτάσουμε στο τι έγινε πραγματικά..
Συνέντευξη στο “Μακελειό” λίγο μετά τη δυναμική παρέμβαση: “Ήρθαν με συνοδεία 5 μηχανές της αστυνομίας και έφυγαν με συνοδεία 5 μηχανές της αστυνομίας και δεν έγινε καμία σύλληψη -τους απωθήσαμε”. To link: https://www.youtube.com/watch?v=KTyqrE7yZSU
Τάδε έφη Πέτρος Περράκης, ή αλλιώς, ο πιστολέρο της Χρυσής Αυγής. Ο “κύριος” που αποσπάστηκε την 1/9/2012 από το Υπουργείο Διοικητικής Μεταρρύθμισης και μετατέθηκε στα γραφεία της Χρυσής Αυγής στο σταθμό Λαρίσης. Μάλλον ως γραμματιακή υποστήριξη ορίζεται η κατοχή και επίδειξη όπλου. Ας του θυμίσουμε λοιπόν τι έγινε πραγματικά εκείνη την ημέρα και μπορούμε να το συζητήσουμε και εκτενέστερα μαζί του στο δικαστήριο, αν εμφανιστεί.
Στις 7 Γενάρη του 2015 αποφασίσαμε να παρέμβουμε δυναμικά σαν αντιφασιστικό/αντιεξουσιαστικό στέκι Δίστομο στα γραφεία της Χρυσής Αυγής στο σταθμό Λαρίης. Εκείνη την ώρα είχανε εκδήλωση, επομένως υπήρχε και η ανάλογη περιφρούριση εντός και εκτός του χώρου τους. Ήταν πολιτική μας απόφαση να κάνουμε αφισοκόλληση στα γραφεία τους μέσα από μια οργανωμένη παρέμβαση. Θέλαμε να καταδείξουμε σε αυτούς πως, όταν βρίσκονται μπροστά σε μια οργανωμένη δύναμη, και χωρίς την παρουσία της αστυνομίας, η μοναδική λύση που έχουν είναι η οπισθοχώρηση και το κλειδαμπάρωμα. Όπως και έγινε. (το βίντεο της παρέμβασης:https://www.youtube.com/watch?v=a-_7RyICwvM). Ταυτόχρονα, την ίδια στιγμή με την αφισοκόλληση, στον απέναντι δρόμο πραγματοποιήθηκε εικαστική παρέμβαση στο εμετικό τους γκράφιττυ με την παρακάτω συνθηματολογία: “Κάτω η Χούντα των μνημονίων – όχι φυλακές για τους εθνικιστές”. Καθόλη τη διάρκεια της παρέμβασης, ο Πέτρος Περράκης σημάδευε με το όπλο του σε ευθεία βολή (μέσα από τα ρολλά) την περιφρούριση της παρέμβασης. Μετά το τέλος της, αποχωρήσαμε συγκροτημένα με χαλαρό βηματισμό προς τον σταθμό Λαρίσης.
Γεωγραφικά, στην περιοχή του Αγίου Παντελεήμονα ως τον σταθμό Λαρίσης, έχουν γίνει 100άδες επιθέσεις με μαχαίρια σε μετανάστες και αγωνιστές. Αυτό ήταν μια πολιτική απάντηση ότι, εφόσον είμαστε εδώ εμείς, αυτά τελείωσαν. Μεταφέραμε το φόβο στο δικό τους στρατόπεδο, ήταν το ελάχιστον που μπορούσαμε να κάνουμε σε μια ιστορική συγκυρία που έχουν φτάσει μέχρι και τη δολοφονία (Σαχζάτ Λουκμάν, Παύλος Φύσσας). Σημαντικό είναι να αναφερθεί πως αποτέλεσε απόφαση του στεκιού να συλληφθούμε όλοι μαζί, ώστε να ελαχιστοποιήσουμε τις πιθανότητες να χτυπηθούν οι σύντροφοι και οι συντρόφισσες κατά τη διάρκεια της σύλληψης. Γι αυτόν ακριβώς το λόγο, πολλοί από μας γύρισαμε πίσω, ενώ θα μπορούσαμε να έχουμε αποφύγει τη σύλληψη. Για εμάς, το τι είναι δίκαιο και νόμιμο δεν καθορίζεται από την αστική δικαιοσύνη και τους μηχανισμούς του κράτους. Θεωρούμε την πράξη μας ως δίκαιη κοινωνικά και ταξικά, ως αποτέλεσμα της στράτευσής μας στο αντιφασιστικό και ευρύτερα στο επαναστατικό κίνημα, που παλεύει για την κατάργηση της κοινωνίας της εκμετάλλευσης, που οι φασίστες αποτελούν οργανικό κομμάτι του κράτους και στρατιωτικό μας αντίπαλο. Επομένως, σε μια συνθήκη που το πογκρόμ του 2011 παραγράφεται και χάνονται δικογραφίες από την επίθεση της Χ.Α στην Ηλιούπολη (με κρατικό αυτοκίνητο μάλιστα), που τα περιοριστικά τους μέτρα για εγκληματική οργάνωση εξαφανίζονται και εμείς μένουμε δέσμιοί τους, καθίσταται σαφές πως η αστική τάξη λειτουργεί με 2 μέτρα και 2 σταθμά, λόγω ταξικής υπόστασης, εφόσον ο κυρίαρχος εχθρός είμαστε εμείς. Αντιλαμβανόμαστε την δίωξή μας ως ποινικοποίηση της ίδιας της πρακτικής του μαχητικού αντιφασισμού. Ακριβώς σε αυτήν τη λογική, αναλαμβάνουμε την ευθύνη της δυναμικής παρέμβασης στα γραφεία της Χρυσής Αυγής και αρνούμαστε κάθε κατηγορία.
4) Πολιτική πρόταση του αντιφασιστικού/αντιεξουσιαστικού στεκιού Δίστομο
Αναγνωρίζοντας την ιστορική συγκυρία, το ρόλο του ελληνικού φασισμού και την εμφάνιση νέων φασιστικών μορφωμάτων (π.χ Λ.Ε.Π.Ε.Ν, ΝΕΑ ΔΕΞΙΑ), προκύπτουν και τα ανάλογα καθήκοντα για το αντιφασιστικό κίνημα.
Αρχικά για εμάς, είναι αναγκαία η πολιτική-οργανωτική αναβάθμιση του αντιφασιστικού κινήματος. Αυτό είναι μια διαδικασία που προκύπτει ως ανάγκη, εφόσον ο στρατιωτικός μας αντίπαλος (φασίστες) συνδέεται άρρηκτα με την αστυνομία και πολλές φορές θα βρεθούμε αντιμέτωποι ταυτόχρονα μαζί τους.
Μετέπειτα, σε πρακτικό επίπεδο, είναι η λογική των αντιφασιστικών περιπολιών (όπως φέτος στο 3ημερο των Ιμίων), οι οποίες τοπογραφικά θα πραγματοποιούνται σε γειτονιές και σημεία στην πόλη όπου οι φασίστες θα έχουν διακριτή παρουσία, με σκοπό, μέσα από την οργάνωση και τη συγκροτημένη παρουσία, να μεταφέρουν το φόβο στο στρατόπεδό τους και να δημιουργούν μικρές υλικές νίκες απέναντί τους.
Οι αντισυγκεντρώσεις, με τρανταχτό παράδειγμα τον Κορυδαλλό πέρσι (συγκροτημένη παρουσία αντιφασιστών από τις 06:00 το πρωί κατά τη διάρκεια της δίκης της Χρυσής Αυγής), και τον Άγιο Παντελεήμονα στις 22 Μάη 2016 (συγκροτημένη παρουσία αντιφασιστών από τις 08:00 το πρωί και ακύρωση καλέσματος της Λ.Ε.Π.Ε.Ν) στοχεύουν στη σταδιακή οικοδόμηση ενός μηχανισμού με μαχητικά οργανωτικά χαρακτηριστικά, ο οποίος θα απαγορεύει οποιαδήποτε δημόσια εμφάνιση των φασιστικών μορφωμάτων.
Η δημιουργία στεκιών στη λογική του Διστόμου αποτελεί επιτυχημένη συνταγή με όλες τις εσωτερικές αντιφάσεις που μπορεί να φέρουμε σαν στέκι, με όλες τις δυσκολίες που αντιμετωπίζουμε από την καταστολή και τις δύσκολες κοινωνικές συνθήκες που επικρατούν. Θεωρούμε λοιπόν, πως η δημιουργία και άλλων δομών τέτοιου είδους, που εξυπηρετούν το σκοπό του μαχητικού αντιφασισμού και θα μπορέσουν να αντέξουν στο χρόνο σε μια γειτονιά, είναι αναγκαίο να εμφανιστούν και εντός της Αθήνας σε περιοχές που το αντιφασιστικό κίνημα δεν έχει συσχετισμό, αλλά και πανελλαδικά.
Τέλος, η δημιουργία μιας αντιφασιστικής δικτύωσης, ενός δικτύου επικοινωνίας των αντιφασιστικών δυνάμεων με μόνιμα χαρακτηριστικά, που θα σμιλιτευθεί πάνω στην αντιπαράθεση με τους φασίστες και θα προσφέρει παραστάσεις νίκης στο κίνημα, που θα σπάσει το φόβο στην πράξη και θα μετασχηματιστεί σε αιχμή του δόρατος του αντιφασιστικού κινήματος.
Μέσα από αυτήν τη διαδικασία, εκτιμούμε πως θα δημιουργηθεί το αντίπαλο δέος των φασιστών-παρακρατικών το επόμενο διάστημα.
Καλούμε σε συγκέντρωση στο εφετείο στη Λουκάρεως για τον έναν εκ των συλληφθένων, την Παρασκευή 3 Ιούνη στις 09:00
Οι υπόλοιποι συλληφθέντες θα δικαστούν στην Ευελπίδων την Τρίτη 14 Ιούνη και ώρα 09:00
Δύναμη και αλληλεγγύη στο σύντροφο Γρηγόρη Τσιρώνη που δικάζεται την Παρασκευή 3 Ιούνη στις 09:00 στη Λουκάρεως. Θα είμαστε και εκεί παρόντες.