Του Δημήτρη Νανούρη
Παλιό πελατάκι της στήλης ο νεαρός ηγέτης της Βορείου Κορέας, μας έχει απασχολήσει συχνάκις κατά το παρελθόν με τα καμώματά του. Αντιγράφω τον εαυτό μου: Ο Κιμ Γιονγκ Ουν διαθέτει έξοχη κουπ. Δεν ξέρω αν την κονόμησε κατά την περίοδο των σπουδών του εις τας Ευρώπας, αποτελεί πάντως χάρμα οφθαλμών η κεφαλή του αποψιλωμένη από τους κροτάφους έως τον σβέρκο.
Υπολείπονται δύο πλόκαμοι, κοινώς φράντζες, αίτινες ταλαντεύονται στο μέτωπο ενίοτε δεξιά, κάποτε αριστερά και αμφοτέρωθεν άλλοτε. Γράφουν τρομερές ιστορίες γι’ αυτόν. Οτι έριξε τον θείο και μέντορά του στα πεινασμένα σκυλιά ή ότι εκτέλεσε την ηθοποιό πρώην ερωμένη μαζί με ολόκληρο τον θίασό της.
Ράγδην τυπώνονται τα αρνητικά δημοσιεύματα εναντίον του στον δυτικό Τύπο, με πηγή τους μηχανισμούς προπαγάνδας της άσπονδης Νότιας Κορέας. Δεν τα πιστεύω, διότι μου φαίνεται ολίγον μπουχέσας. Υποπτεύομαι πως δεν είναι διόλου αφελής κι ας μοστράρει αφέλειες. Πρόκειται δε περί λαοφιλέστατου πολιτικού.
Η νίκη του στις τελευταίες εκλογές υπήρξε περιφανής, καθώς επιβραβεύτηκε με το 100% των ψήφων. Αυτό είναι ποσοστό. Οχι το 93,5% που έλαβε ο ΘΑλέξης στο συνέδριο του ΣΥΡΙΖΑ τον Οκτώβριο του 2016. Διαβάζω ότι υποχρεώνει όλους τους μαθητές της χώρας να φέρουν κόμμωση σαν τη δική του. Δεν πά’ να κουρεύονται, σκέφτεται.
Νταλαβέρι να γίνεται στα μπαρμπέρικα. Νομίζω, πάντως, πως πρέπει να αναθεωρήσει τις χαριτωμένες μεταρρυθμίσεις του εκπαιδευτικού συστήματος της πατρίδας του. Διότι με ακάλυπτα τ’ αυτιά των παιδιών, απ’ το ’να θα μπαίνουν κι απ’ τ’ άλλο θα βγαίνουν τα ιδεογράμματα κι άντε να καταλάβουν τις έννοιες.
Ιδιόμορφης κόμμωσης, εκρηκτικής ιδιοσυγκρασίας και ιδιαζούσης ισχυρογνωμοσύνης, βάλθηκε να κάνει τον πλανήτη σαν την γκλάβα του, εκτοξεύοντας πυραύλους μεσαίου βεληνεκούς και πυροδοτώντας, ταυτοχρόνως, το φιτίλι του μιλιταρισμού που κρύβεται στο βαμμένο σε πυρόξανθες αποχρώσεις λοφίο του Τραμπ. Ο εφιάλτης επιστρέφει στην υφήλιο.
Καρδιοκόβουν την οικουμένη. Ας τους αντιμετωπίσουμε με χιούμορ. Ανάμεσα στους φαντάρους που ταξίδεψαν στην Κορέα με το ελληνικό εκστρατευτικό σώμα τη δεκαετία του 1950 ήταν και ορισμένοι Μυτιληνιοί, που συζητούσαν εις ευήκοον συναδέλφων τους. «Σ’ έντ’σαν;» κάνει ο πρώτος. «Μ’ έντ’σαν» αποκρίνεται ο δεύτερος. «Τσ’ έντ’σαν τσ’ άλλ’;» ρωτά ο τρίτος. «Τσ’ έντ’σαν, τσ’ έντ’σαν» απαντούν όλοι μαζί. («Σε έντυσαν;». «Με έντυσαν». «Τους έντυσαν τους άλλους;». «Τους έντυσαν»).
Αναυδοι Ελληνες και ξένοι απορούσαν πότε πρόλαβαν να μάθουν κορεατικά. Η παραγωγή παρόμοιων πυρηνικών ανεκδότων είναι αστείρευτη. Παλιός φίλος απ’ την Καρδίτσα μού έλεγε προ ημερών ότι συντοπίτης του επισκέφθηκε συνεργείο αυτοκινήτων. «Κάπ’ κάπ’ απ’ κάτ’ κάτ’ κάν’ γκαπ γκαπ» εξηγεί στον μάστορα. (Κάπου κάπου από κάτω κάτι κάνει γκαπ γκαπ). «Μικροζημιά» απαντά εκείνος. «Απλώς έχεις κάψει φλάντζα». Θέλω να ελπίζω πως ο πλανήτης θα βγει απ’ την πλάνη του και θα τη σκαπουλάρει.