Επειδή σε αυτή τη ζωή τίποτα δεν είναι τυχαίο και οι διαβολικές συμπτώσεις συμβαίνουν μόνο στις ταινίες και τα σίριαλ του Παπακαλιάτη – Χριστόφορε σ’ αγαπώ –, ας πάρουμε τα πράγματα από την αρχή.
Αναφέρομαι στο σπάσιμο των καταλήψεων στη Θεσσαλονίκη και το δημόσιο διάλογο που έχει ανοίξει σχετικά με τις καταλήψεις γενικότερα και τις καταλήψεις που φιλοξενούν πρόσφυγες ειδικότερα.
Όλα ξεκίνησαν με το No Border Camp 2016 που έλαβε χώρα στο ΑΠΘ.
Για όσους δε γνωρίζουν, οι Νο Border είναι πανευρωπαϊκό δίκτυο αντιφασιστικών ομάδων που αγωνίζεται από το 1999 κατά των διακρίσεων και υπέρ της ελεύθερης μετακίνησης προσφύγων και μεταναστών, πράγμα παράλογο για τον καπιταλισμό, αφού η μοναδική ελεύθερη μετακίνηση που επιτρέπει είναι αυτή των προϊόντων και του χρήματος.
Υπομονή, σε λίγα χρόνια που θα γίνουμε όλοι σκλάβοι, δηλαδή προϊόντα, θα μπορούμε να μετακινούμαστε κι εμείς ελεύθερα.
Οι Νο Border έχουν δραστηριοποιηθεί σε πολλά σημεία, όπως ο φράχτης του Έβρου, ενώ πρωτοστάτησαν και στη μεγάλη συλλογή τροφίμων που έγινε το χειμώνα στο Σύνταγμα – ναι αυτή που διαφημιζόταν κάθε 28 νανοσεκόντ από τα κανάλια που τώρα τους παρουσίαζαν ως τέρατα.
Όποιος θέλει να μάθει περισσότερα για αυτούς μπορεί να επισκεφτεί το noborder.org.
Οι No Border είχαν στήσει επίσης μια κουζίνα – τη No Border Kitchen – στην παραλία Τσαμάκια της Λέσβου, όπου υποδέχονταν και περιέθαλπταν τους πρόσφυγες που έφταναν με τις λέμβους, πολύ πριν σκάσουν στο νησί οι μεγάλες ΜΚΟ.
To καμπ της No Border Kitchen ήταν πολύ χρήσιμο στο δήμαρχο Λέσβου Σπύρο Γαληνό, αφού – μαζί με άλλες αναρχικές δομές – έκανε όλη τη βρώμικη δουλειά όσο Δήμος και Πολιτεία ήταν παντελώς απόντες, αλλά όταν το μεγάλο κύμα προσφύγων πέρασε και οι αλληλέγγυοι τού ήταν πια αχρείαστοι, έστειλε τους μπάτσους να το γκρεμίσουν.
Αυτός ο οπορτουνιστής πολιτικάντης, που έχει βολέψει στο νησί μέχρι και τον τεταρτομπατζανάκη του, κάποτε ούρλιαζε ότι οι πρόσφυγες θα βουλιάξουν το νησί – λογικό, εκλεγμένος με τους ΑΝΕΛ είναι -, ενώ στη συνέχεια, όταν είδε ότι δε γινόταν αλλιώς, έκανε την τιτάνια ανθρωπιστική κωλοτούμπα και έγινε ο πιο φλογερός υπέρμαχός τους. Τον τελευταίο ένα χρόνο έχει οικειοποιηθεί όλο τον αγώνα των αλληλέγγυων – και των ΜΚΟ – παρουσιάζοντας τα πάντα ως δικά του επιτεύγματα, ενώ εσχάτως επιχείρησε – παντελώς αποτυχημενα – να πουλήσει τη Λέσβο διεθνώς, ως το Νησί της Ειρήνης – από τα Νόμπελ είχε φάει ήδη άκυρο, ενώ απορρίφθηκε και η υποψηφιότητα της Μυτιλήνης για Πολιτιστική Πρωτεύουσα της Ευρώπης για το 2021.
Μέχρι και στα νερά βούτηξε μπροστά στις κάμερες για να σώσει πρόσφυγες που είχαν σωθεί ήδη.
Όλα για το θεαθήναι. Ο ορισμός του απόλυτου τίποτα.
Επιστρέφοντας στο θέμα μας, το No Border Camp Θεσσαλονίκης είχε διάρκεια 10 ημερών, από τις 14 έως τις 24 Ιουλίου, και όπως ήταν φυσικό οι φιλελέδες μας ζάλισαν τα αρχίδια για τους αιμοδιψείς αναρχοάπλυτους μπαχαλάκηδες που καταστρέφουν το καλυτερότερο πανεπιστήμιο του γαλαξία μας. Το ίδιο πανεπιστήμιο που κατά τα άλλα ζητάνε να ιδιωτικοποιηθεί – μαζί με όλα τα υπόλοιπα – γιατί είναι εντελώς για τον πούτσο. Χωρίς μπαχαλάκηδες για τον πούτσο, με μπαχαλάκηδες Χάρβαρντ και βάλε.
Ελάχιστες μέρες μετά τη λήξη του Camp και αφού όλοι οι σύντροφοι είχαν φύγει από την πόλη, με εντολή Τόσκα – καρατσεκαρισμένο – έσπασαν οι 3 καταλήψεις, ανάμεσά τους και το Ορφανοτροφείο που ανήκει στην Εκκλησία και γκρεμίστηκε σχεδόν αμέσως.
Αντίποινα για χάρη του Μπουτάρη; Αστυνομική επιχείρηση κατά παραγγελία Άνθιμου; Μπορεί. Μπορεί και όχι. Ελάχιστη σημασία έχει.
Την τεράστια ευκαιρία δε θα μπορούσε να αφήσει ανεκμετάλλευτη ο Δήμαρχος Αθηναίων Γιώργος Καμίνης, που απείλησε με μηνυτήρια αναφορά για τις καταλήψεις ιστορικών, όπως είπε, κτιρίων της Αθήνας από πρόσφυγες.
Ο δήμαρχος των Ατενίστας, ο ενορχηστρωτής των πογκρόμ κατά μεταναστών, ο υπερασπιστής της Αμυγδαλέζας, αυτό το τιποτένιο ανθρωπάκι που έβγαζε τις τάβλες από τα παγκάκια για να μην κοιμούνται οι 1000, όπως τους είχε μετρήσει, άστεγοι στις πλατείες, ξεστόμισε ότι οι πρόσφυγες χαλάνε την εικόνα της Αθήνας, της πιο βρώμικης και άσχημης πρωτεύουσας που γνώρισε η πλάση.
Σε μια πόλη, που επί δημαρχίας του, τα τραπεζοκαθίσματα των μαγαζιών έχουν καταλάβει κάθε τετραγωνικό χιλιοστό δημόσιου χώρου και κοντεύουν να σκαρφαλώσουν στο βράχο της Ακρόπολης, ο Γιώργος Καμίνης ενοχλήθηκε από τις καταλήψεις κτιρίων που στεγάζουν ξεριζωμένους ανθρώπους.
Κι επειδή με τη Mano Aperta έχουμε βρεθεί σχεδόν σε όλα, δεν υπάρχει ανάμεσά τους ούτε ένα ιστορικής σημασίας ή αξίας.
Η μοναδική ιστορικότητα που θα αποκτήσουν ποτέ αυτά τα άδεια, παρατημένα από το Δήμο και την Πολιτεία, κτίρια θα είναι ότι κάποτε φιλοξένησαν ανθρώπους που έφυγαν από τις πατρίδες τους για να γλιτώσουν από τον πόλεμο.
Άψυχα κτίρια που ξαφνικά απέκτησαν ζωή. Γέλια και κλάματα.
Τα παραπάνω γεγονότα ακουλούθησε η εισβολή αντιεξουσιαστών στη Μητρόπολη της Θεσσαλονίκης, ενώ ξέχασα να αναφέρω ότι κατά τη διάρκεια του Camp είχαν γίνει επεμβάσεις στο Δημαρχείο Θεσσαλονίκης, το γραφείο της Νέας Γενιάς, το Europe Direct, το γραφείο του ΙΟΜ και το γραφείο Εργασίας.
Κατά τη γνώμη μου, οι επεμβάσεις αυτές, όπως και μια παλιότερη εισβολή στο δελτίο της ΕΡΤ, δεν έχουν κάνενα απόλύτως νόημα πλέον – είναι αργά για τέτοια πια – και με αφήνουν παγερά αδιάφορο αλλά δε με χαλάνε κιόλας.
ΟΚ, μαλακία να μπουκάρεις σε ένα χώρο που είναι χώρος λατρείας για κάποιους – δεν πετυχαίνεις και τίποτα με αυτό – αλλά στα αρχίδια μου κιόλας.
Είναι πολυτέλεια να χαλιέσαι για κάτι τέτοια όταν το σύμπαν γύρω σου καταρρέει ή να διαμαρτύρεσαι για “παράνομες” καταλήψεις κτιρίων σε μια χώρα που οι δημόσιες συχνότητες τελούν υπό κατάληψη για πάνω από μια 20ετία και όλα τα ιδιωτικά κανάλια εκπέμπουν παράνομα.
Ποιες δημόσιες συχνότητες; Ολόκληρη η χώρα τελεί υπό κατάληψη.
Κανονικό προτεκτοράτο. Των δανειστών και των ντόπιων ολιγαρχών. Κάποτε της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ, τώρα του ΣΥΡΙΖΑ.
Κι επειδή κάπου εδώ πρέπει να κλείσω θέλω να πω και το εξής:
Οι σημερινοί αντιεξουσιαστές δεν ήταν οι πρώτοι που το έκαναν, αφού πριν από 1983 χρόνια ο αντιεξουσιαστής Ιησούς είχε εισβάλει στο Ναό και τα είχε κάνει πουτάνα όλα.
Με λίγα λόγια, keep up the good work.
Jesus approves.
by To Skouliki Tom
(Ανήθικο δίδαγμα: Η φωτογραφία είναι από τον καταυλισμό της No Border Kitchen στα Τσαμάκια. Τώρα ο αγώνας έχει μεταφερθεί από τα νησιά στα κέντρα των πόλεων. Το προσφυγικό είναι η νέα μεγάλη ευκαιρία τους για μάσα. Οι καταλήψεις – δομές φιλοξενίας προσφέρουν ανθρώπινες συνθήκες διαβίωσης εντός του αστικού ιστού και είναι αυτοδιαχειριζόμενες, δηλαδή δεν επιβαρύνουν το Κράτος. Τα άδεια κτίρια υπάρχουν. Και είναι έτοιμα. Δε χρειάζεται να δαπανώνται άσκοπα εκατομμύρια για ανεγέρσεις καταυλισμών. Μέχρι να ανοίξουν τα σύνορα, πρέπει να κλείσουν τα στρατόπεδα κράτησης. Να μη φτιαχτούν νέα. Οι καταλήψεις δείχνουν το δρόμο. Τον αυτονότητο δρόμο που έπρεπε να είχε ακολουθήσει η Κυβέρνηση από την αρχή. Μπορεί. Αλλά δε θέλει. Γιατί είναι πολλά τα λεφτά Άρη.)
(Ανήθικο δίδαγμα no. 2: Το μεγάλο φαγοπότι συνεχίζεται. Παράδειγμα πρώτο. Σχέδιο ανέγερσης καταυλισμού 1.500 προσφύγων και διάρκειας 3 ετών στα Διαβατά που κοστολογήθηκε από γερμανική εταιρεία στα 2,5 εκατομμύρια, απορρίφθηκε από το Υπουργείο Μεταναστευτικής Πολιτικής που αντιπρότεινε δικό του σχέδιο ύψους 8,6 εκατομμυρίων, τη στιγμή που η Ύπατη Αρμοστεία του ΟΗΕ το αποτιμά γύρω στα 1,5 εκατομμύρια ευρώ. 8,6 εκατομμύρια ευρώ για 250 οικίσκους, δηλαδή 34.000 ευρώ ανά οικίσκο, δηλαδή 1.200 ευρώ το μήνα ανά οικογένεια προσφύγων με τα οποία θα μπορούσαν να νοικιάσουν υπεργαμάτο έτοιμο διαμέρισμα για τα 3 αυτά χρόνια.
Παράδειγμα δεύτερο. Το ίδιο ακριβώς συνέβη με το σχέδιο της Greenpeace – καλοί μαλάκες κι αυτοί – για την αποσυμφόρηση της Μυτιλήνης από τα εκατοντάδες χιλιάδες σωσίβια / στερεά απόβλητα. Απορρίφθηκε από το Δήμαρχο Λέσβου ο οποίος θέλει το δικό του σχέδιο που περιλαμβάνει κατασκευή εργοστασίου μεταποίησης (έχει υποσχεθεί δουλειές) και μουσείο προσφύγων – έλα μουνί στον τόπο σου -, αφού μόνο από αυτό θα μπορέσει να φάει λεφτά. Τελικά τα σωσίβια έχουν μείνει να σαπίζουν κάτω από τον ήλιο.
Παράδειγμα τρίτο. Με την ομάδα μαγειρικής Mano Aperta μαγειρεύουμε εδώ και 5 μήνες για πρόσφυγες. Το ακριβότερο γεύμα μας, που είναι ανώτερο και ποσοτικά και ποιοτικά από τα σκουπίδια που μοιράζουν οι εταιρείες catering στα καμπ, μάς κοστίζει γύρω στα 60 λεπτά ανά μερίδα. Ξέρετε πόσο χρεώνουν τα catering; 5 ευρώ το άτομο για 3 γεύματα και σε μερικές περιπτώσεις 5 ευρώ τη μερίδα. Αλλά σε εμάς που το δίνουμε δωρεάν απαγορεύεται η είσοδος τα καμπ. Είπαμε, είναι πολλά τα λεφτά Άρη.)
Η σταθερά αναρχοάπλυτη σελίδα μας είναι facebook.com/TheThreeMooges