Του Κωνσταντίνου Βιτσαρά
1985 Και η Λένα Πλάτωνος είχε ήδη κυκλοφορήσει το θεατρικό και τολμηρό για την εποχή του ῾Σαμποτάζ᾽ μαζί με την Μαριανίνα Κριεζή, την Σαββίνα Γιαννάτου και τον Γιάννη Παλαμίδα.
Συνεργασίες με Χατζηδάκι (ποιός δεν έχει ακούσει για την ῾Λιλιπούπολη᾽), αριστουργηματική μελοποίηση Καρυωτάκη, καθώς και την πρώτη της σόλο δουλειά ῾Μάσκες Ηλίου᾽.
(κατά την ηχογράφηση του δίσκου, στο στούντιο PDR του Πάνου Δράκου)
Αυτό που ξεκίνησε με τις ῾Μάσκες Ηλίου᾽ το τελειοποίησε στο επόμενο και δέυτερο σόλο άλμπουμ της με το όνομα ῾Γκάλοπ᾽: Ήχος 100% ηλεκτρονικός (ok, με νότες κιθάρας στο ῾9᾽), στίχοι σουρεαλιστικοί και στυλ απόλυτα μα απόλυτα προσωπικό.
Αφήνει λίγο στην άκρη την πρόζα και χρησιμοποεί κυρίως spoken word (αλά Laurie Anderson), προσθέτει ρυθμικά μοτίβα, απόκοσμα synth lines και κάπως πιο συμβατική δομή στην εξέλιξη των κομματιών.
Η ίδια η Πλάτωνος δηλώνει πως έριξε λίγο νερό στο κρασί της με το Γκάλοπ κάνοντας το κάπως πιο προσιτό στο ευρύ κοινό σε σχέση με τις Μάσκες Ηλίου που είχαν προηγηθεί, πείθοντας έτσι τότε την Lyra να το κυκλοφορήσει.
Εν μέσω ενός επίπονου χωρισμού, η Πλάτωνος βράζει από έμπνευση και συναισθήματα και αποτυπώνει σε αναλογικά συνθεσάιζερ, φορτισμένα αλλά προσεκτικά σκηνοθετημένα μινιμαλιστικά ηχοτόπια.
Απόλυτα μοναδικός, ο ήχος της δεν μπορεί να συγκριθεί ούτε με το proto industrial της εποχής, ούτε και με τη synth pop ή το minimal wave. Έρχεται από μέσα της και από το πουθενά.
«Μια σπουδή στην αστική μυθολογία των μητροπόλεων καθώς και μια ματιά στο μέλλον αυτών» λέει η ίδια για το concept του άλμπουμ.
Κάθε κομμάτι και μια αληθινή ιστορία/εμπειρία δωσμένη με σουρεαλιστικό τρόπο και ταυτόχρονα με φουλ ευαισθησία.
Θέματα καθημερινά και επίκαιρα που η δισκογραφία της εποχής δεν τολμά να καταπιάσει, τουλάχιστον όχι με τον άμεσο τρόπο της Πλάτωνος.
Γράφει το πιο δραματικό κομμάτι της για τα μάτια ενός σκύλου (῾Μάρκος῾), άπειρη τρυφερότητα για τους μετανάστες στο ῾Εμιγκρέδες της Ρουμανίας῾, πολιτική αλληγορία στο ῾Τι νέα ψιψίνα;῾, ωδές στην ανιδιοτελή αγάπη (῾Κι ακούμε σ‘αγαπώ῾) και το Άπειρο (῾9῾) και υπαρξιακή ποίηση (῾Αιμάτινες σκιές απο απόσταση῾).
Με αρκετή προσοχή, όλες οι λέξεις που ακούγονται στο δίσκο, αν και φαινομενικά ασύνδετες μεταξύ τους, συνθέτουν ένα διαχρονικό παζλ.
Με αβίαστη ροή και συνεχόμενες εκπλήξεις ο δίσκος κρύβει αριστοτεχνικά στην αφαιρετικότητα του, λεπτομέρειες που κάνουν κάθε καινούρια ακρόαση μοναδική.
Με τον δίσκο της ῾Λεπιδόπτερα῾ ένα χρόνο μετά, κλείνει μια τρομερή τριλογία και μαζί της ένας πολύ σημαντικός κύκλος για την Ελληνική δισκογραφία.
Δεν είναι τυχαίο πως ο διεθνής μουσικός Τύπος κάνει σήμερα λόγο για την ιέρεια της ηλεκτρονικής σκηνής στην Ελλάδα, χαρακτηρισμός υπερβολικός, αλλά μόνο στη χρήση της λέξης «σκηνής».
Ηλεκτρονική σκηνή στην Ελλάδα ουδέποτε υπήρξε, πόσο μάλλον εκείνη τη δεκαετία οπού η χρήση συνθεζάιερ ήταν ταμπού και υπήρχε προκατάληψη για το είδος. Η Λένα Πλάτωνος ήταν μπροστά από την εποχή της και παραμένει μόνη της σε περιοχές που η ίδια ανακάλυψε.
Ωπ, μια στιγμή! Διεθνής Τύπος; Πως φτάσαμε σε αυτό το σημείο;
2013, ο Josh Cheon ακούει τυχαία τραγούδια της στο youtube και καθηλώνεται. Αποφάσισε λοιπόν να έρθει σε επαφή με την καλλιτέχνιδα, και το 2015 το Γκάλοπ επανακυκλοφορεί από την εταιρεία του, την Dark Entries Records, τραβόντας την προσοχή του διεθνή Τύπου και αρκετών dj και παραγωγών. Τραγούδια όπως Ἁιμάτινες Σκιές Από Απόσταση῾, ῾Μάγισσες῾ και ῾Ηδύποτο Ρουμπινί῾, ακούστηκαν από sets του Boiler Room και του Beats In Space ενώ παράλληλα, το FACT συμπεριέλαβε το Γκάλοπ μέσα στις 15 καλύτερες επανακυκλοφοριές της χρονιάς σε όλο τον κόσμο.
30+ έτη έχουν περάσει από την κυκλοφορία του και στα 37 λεπτά του ακούγεται ακόμα φρέσκο, πρωτοποριακό και κυρίως ιδιόμορφο και παράξενο – με όποια σημασία και αν προτιμάτε.
Το Γκάλοπ είναι το πιο όμορφο και ολοκληρωμένο παράδειγμα της ιδιοφυΐας της Λένας Πλάτωνος.