Από την Βάσια Ρεντούμη
“Ο πολιτισμός μιας χώρας φαίνεται από το επίπεδο διαβίωσης των φυλακισμένων της.”
Φιοντόρ Ντοστογιέφσκι
Η συνέντευξη ήταν προγραμματισμένη για την Πέμπτη 20 Μαϊου στο www.toradiofono.gr στην εκπομπή του Antidrasex στις 11 το πρωί. Θα μιλούσε ο άνθρωπος που χειρίζεται τον λογαριασμό στο twitter @kolastirio που φτιάχτηκε στις κινητοποιήσεις του 2014. Με άλλα λόγια ο διαχειριστής της γέφυρας επικοινωνίας του Νοσοκομείου Φυλακών Κορυδαλλού με τον έξω κόσμο. Τελικά, μίλησε ο διαχειριστής και άλλοι δύο κρατούμενοι του Νοσοκομείου, ο Μανώλης, ο Μπάμπης και ο Νικόλας. Στην πρώτη λέξη άναψα και το πρώτο τσιγάρο. Ούτε που κατάλαβα πότε πέρασε η μία ώρα της συνέντευξης. Θα μπορούσε να ήταν κι άλλο τόσο. Μόνο τα τσιγάρα στο τασάκι, που είδα στο τέλος, χρονομετρούσαν.
Μερικές ώρες αργότερα χτύπησε το τηλέφωνο. Ήταν ο Antidrasex “Την άκουσες τη συνέντευξη; Στο τέλος δε μιλούσα σχεδόν καθόλου. Όχι γιατί δεν είχα τι να ρωτήσω. Απλώς δεν είχα λόγια”. Ούτε κι εγώ έχω, σκέφτηκα.
“Έχω βιώσει δραματικές καταστάσεις, οι οποίες είναι απερίγραπτες. Δεν μπορεί κάποιος άνθρωπος να περιγράψει με λόγια. Μόνο με εικόνες. Μόνο με εικόνες…” ακούγεται να λέει ο Μπάμπης σε ένα σημείο της συνέντευξης. Κι όμως. Γι’ αυτό χρειάζονται τα λόγια, για να τα χρησιμοποιείς. Γι’ αυτό υπάρχει η φωνή. Για να την υψώνεις.
Παρακάτω ακολουθούν μερικά από τα λόγια που ακούστηκαν εκείνο το πρωί στην εκπομπή.
- “Ο λογαριασμός του κολαστηρίου έχει ξεκινήσει από το 2014 περίπου, όταν η κατάσταση εδώ ήταν στο χειρότερο βαθμό που θα μπορούσε να βρεθεί. Όταν δηλαδή στοιβαζόμασταν τουλάχιστον 20 άτομα σε ένα θάλαμο που προβλέπεται για 6. Και όταν η φυματίωση θέριζε κόσμο…”
- “Ξεκινήσαμε το λογαριασμό (@kolastirio) μαζί με κινητοποιήσεις, το 2014. Έχουν περάσει σχεδόν 2 χρόνια, έχουν αλλάξει από τότε 3 κυβερνήσεις και εδώ πέρα είναι τα ίδια πράγματα. Μετά από πολλές κινητοποιήσεις, άλλαξε και η κυβέρνηση η προηγούμενη, ήρθε η κυβέρνηση που υπάρχει τώρα, τον Ιανουάριο του ’15. Μέχρι τότε είχαμε αναγκαστεί και είχαμε προσφύγει τουλάχιστον 2 φορές στο Ευρωπαϊκό Δικαστήριο για τις συνθήκες που υπήρχαν και επικρατούσαν εδώ. Και η μία έχει εκδικαστεί ήδη από τον περασμένο Ιούνιο, μετά από τόσο καιρό. Δικάστηκε, όμως, και καταδικάστηκε η Ελλάδα. Όχι για πρώτη, για τρίτη φορά αλλά αυτό ήταν για τα τελευταία χρόνια περισσότερο, που είμαστε εμείς εδώ. Μετά είχαν βγει και οι εικόνες και όλα αυτά τα βίντεο και ο κόσμος γνώρισε πολύ περισσότερο όλη αυτήν την κατάσταση που επικρατούσε.”
- “Ό,τι γράφω το βλέπουν οι άλλοι και ό,τι μου γράφουν το βλέπουν όλοι. Όταν είναι να γράψω κάτι ρωτάω τον κόσμο, έχω την έγκρισή του και μετά το γράφω. Απλά με έχουν βάλει σαν υπεύθυνο επικοινωνίας γιατί ίσως είμαι λίγο καλύτερος χειριστής αυτών των πραγμάτων.”
- “Αν έχει αλλάξει κάτι; Ναι έχει αλλάξει. Δεν είμαστε 20 στον θάλαμο. Είμαστε δέκα. Ενώ θα έπρεπε να είμαστε έξι. Δεν πεθαίνουνε τρεις το μήνα. Πεθαίνει ένας. Ποια είναι η διαφορά; Νοσηλεία δεν υπήρχε. Νοσηλεία δεν υπάρχει.”
- “Αν έχει κάποια διαφορά το Νοσοκομείο Κορυδαλλού από τις άλλες φυλακές; Το ότι αν ήταν κάποιος στη φυλακή θα έπρεπε να τον βγάλουν έξω για να τον δει ένας γιατρός ενώ εδώ, αντί να έρθει πάλι ο γιατρός να τον δει, θα τον κατεβάσουν με το καροτσάκι κάτω και σε περίπτωση που κινδυνεύει πάλι θα τον στείλει έξω γιατί δεν μπορούν να κάνουν και πολλά. Απλά μπορεί να τον κρατήσουν για λίγη ώρα στη ζωή αν είναι για να φύγει. […]Να περάσει από εδώ νοσηλεία όπως γίνεται στα νοσοκομεία, τρεις γιατροί και πέντε νοσοκόμοι για να δουν τι γίνεται; Α, δεν υπάρχουν τέτοια πράγματα εδώ…Παρόλο που φέραμε άλλους 4-5 γιατρούς πρέπει το βουνό να πάει στον Μωάμεθ και όχι ο Μωάμεθ στο βουνό. “
- “Η άλλη φυλακή θα είχε διαφορετικές προσβάσεις και θα ήταν πολύ καλύτερα. Θα μπορούσα να προσέξω πολύ καλύτερα την υγεία μου. Εδώ είμαστε υποχρεωμένοι και αναγκασμένοι να συμβιώνουμε με άλλους 8 συγκρατούμενους σε ένα μικρό θαλαμάκι. Ενώ σε άλλες φυλακές έχεις τη δυνατότητα να έχεις το κελί σου με άλλα δύο άτομα. Και να μπορείς να προσέξεις και να φροντίσεις την υγεία σου ανάλογα. Να έχεις παραπάνω προαυλισμό, εδώ ο προαυλισμός απουσιάζει. Μία ώρα το μεσημέρι μας ανοίγουν και να κάνεις τι;”
- “Θα προτιμούσα να ήμουν σε όποια άλλη φυλακή, σε οποιοδήποτε άλλο σωφρονιστικό κατάστημα παρά εδώ. Εδώ πέρα υπάρχει αυτή η γκετοποίηση και αυτή η απομόνωση. Δηλαδή μας απαγορεύουν να συναναστρεφόμαστε με άλλο πληθυσμό κρατουμένων. Δεν έχουμε άμεση επαφή με άλλους ανθρώπους. Είμαστε οι ίδιοι και οι ίδιοι, νοσούντες και νοσούντες και η ψυχολογία μας έχει καταρρεύσει.”
- “Έχω ένα έγγραφο μπροστά μου, το οποίο είναι από τον Ευαγγελισμό τότε, και γράφει επανάληψη εξετάσεων εντός 15 ημερών. Δεν έχω πάει ποτέ για επανάληψη. Δεν έχω πάει ποτέ για επανεξέταση στον Ευαγγελισμό. Με είχαν πάει κάποτε, πέρυσι αν θυμάμαι καλά, στο γραφείο πόνου, λόγω του ότι έχω έντονους πόνους στην ωμοπλάτη. Μου χορήγησαν κάποια αγωγή η οποία εδώ δε μου χορηγήθηκε ποτέ.”
- “Εδώ θεωρητικά είναι νοσοκομείο. Νοσοκομειακό φαγητό δεν υπάρχει. Είναι δυνατόν να είναι νοσοκομείο, να έχουμε διαβητικούς, να έχουμε διάφορες παθήσεις και να σου φέρνουν ένα καζάνι και να λένε ότι τρώτε όλοι από αυτό το καζάνι; Κι όποιος τη βγάλει την έβγαλε. Μου θυμίζει τους Ρωμαίους. Που είχαν το Κολοσσαίο και διασκέδαζαν οι άρχοντες και οι από κάτω πάλευαν να βγούνε ζωντανοί. Το ίδιο συμβαίνει και σε εμάς. Είμαστε ένα σύγχρονο Κολοσσαίο εδώ πέρα. Καθένας προσπαθεί να επιβιώσει.”
- “Όσο μπορούμε μεταξύ μας βοηθιόμαστε. Υπάρχει μια αλληλεγγύη. Αλλά και αυτό γίνεται ψυχοφθόρο. Έχει γίνει κουραστικό. Έχω τη δική μου πάθηση, έχω τα δικά μου προβλήματα δεν μπορώ συνέχεια να φροντίζω και να περιμένω και για τους υπόλοιπους. Αλλά όσο μπορούμε μεταξύ μας υπάρχει αλληλεγγύη. Άμα χαθεί και αυτό τελειώσαμε.”
- “Μας είχαν κάνει σημαία όλα τα κόμματα. Από ποιο μνημόνιο δεσμεύονται να μη λύσουν αυτό το θέμα; Δεν είναι δυνατόν εν έτει ’15 – ’16 κάθε μήνα να πεθαίνει και ένας. Δεν ακούει κανείς; Πού είναι ο κόσμος να γκρεμίσει τα τείχη να βγάλει τον κόσμο να μην πεθάνει μέσα; Και καθόμαστε και μιλάμε για κράτος; Λένε γιατί δε βγάζετε καινούργιες εικόνες. Ας έρθουν εδώ να τις δούνε μόνοι τους. Τι είναι αυτό που τους εμποδίζει να πουν ανοίξτε τις πόρτες να τις δούμε;”
- “Aν πρόκειται για την προφυλάκισή σου μέσα σε δύο ώρες σε έχουν προφυλακίσει. Σε έχουν φέρει εδώ. Περνάς τον ανακριτή, περνάς τον εισαγγελέα, ομόφωνη η απόφαση και σε δύο ώρες είσαι εδώ. Ενώ για να σε βγάλουν από εδώ πέρα, που έχουν προκύψει σοβαρά θέματα υγείας, πρέπει να περιμένεις 4 με 5 μήνες. Πού βρισκόμαστε; Αυτά τα πράγματα μου είναι ακαταλαβίστικα.”
- “Να μεριμνήσουν να τηρηθεί ο νόμος, να αποφυλακιστεί ο κόσμος ο οποίος είναι βαριά άρρωστος. Να μην πεθαίνει εδώ μέσα ο κόσμος. Να μεριμνήσουν το ιατρικό επιτελείο να λειτουργεί.”
- “Όποτε κάνουμε storm και γινόμαστε “trendy” μας δείχνουνε δυο μέρες. Ότι γίνονται τα ίδια. Βγαίνει το υπουργείο λέει “όχι δεν είναι έτσι είναι καλύτερα”. Οι αριθμοί των νεκρών λένε την αλήθεια. Βέβαια υπάρχει και το εξής. Δε χρεώνονται οι νεκροί στο νοσοκομείο των κρατουμένων γιατί απλούστατα δυο ωρίτσες πριν πεθάνεις σε βάζουν στο ΕΚΑΒ, σε πηγαίνουν έξω, πεθαίνεις έξω και δε μετράει ο νεκρός εδώ. Πεθαίνουνε πολλοί νεκροί στα νοσοκομεία έξω στην Ευρώπη; Εδώ γιατί γίνεται αυτό; Εμείς δεν είμαστε Ευρώπη; Την Ευρώπη δεν πληρώνει η μαμά μου, ο μπαμπάς μου, οι δικοί σου και όλος ο κόσμος;”
- “Εγώ ήρθα πριν από 8-9 μήνες. Εδώ τυφλώθηκα. Και στους 8 μήνες βλέπω ότι πεθαίνει ο ένας πίσω από τον άλλο. Δηλαδή γνώρισα 8-9 ανθρώπους οι οποίοι πεθάνανε. Κάθε μήνα πέθαινε και ένας άνθρωπος. Ο οποίος ήταν δίπλα μου ή τον ήξερα.”
- “Εμείς δεν ξέρουμε πώς να αντιδράσουμε. Αυτό που ξέρουμε είναι ότι ο κόσμος εδώ μέσα είναι καταδικασμένος να πεθάνει. Αυτό πρέπει να το λέμε. Ότι υπάρχει η θανατική καταδίκη στην Ελλάδα. Κι ας λένε το αντίθετο. Πού είναι ο ΠΤΔ; Ποιος είναι ο ρόλος του; Γιατί δε δίνει μια χάρη σε αυτούς τους ανθρώπους πριν να πεθάνουνε εδώ; Είχαν έρθει εδώ διάφοροι υπουργοί και είχαν πει πως εμείς θα νομοθετήσουμε έστω και έναν [νόμο] για να μην πεθάνεις μέσα στη φυλακή. Τι νομοθέτησαν; Ματώσαμε. Πέθαναν άνθρωποι. Πάθανε ζημιές από τις απεργίες που είχαμε εδώ πέρα και κάναμε ένα νόμο τον Απρίλιο του 2015. Και έρχονται εν μία νυκτί, μες το σύμφωνο συμβίωσης και καταργούν αυτή την ανθρωπιστική διάταξη. Λέγοντας ότι αν σου δώσω 67% για να βγεις έξω κι εσύ βγεις και πας στο σπιτάκι σου, στη μανούλα σου, στον αδελφό σου, στα παιδιά σου και σε φροντίσουνε και γίνεις λίγο καλύτερα και πας στα νοσοκομεία από μόνος σου και ψαχτείς και πληρώσεις και κάνεις ότι θέλεις να κάνεις για να κάνεις καλά την υγεία σου, αν γίνεις 66% θα γυρίσεις εδώ μέσα. Που δεν μπορώ να σε φροντίσω. Για να κάνεις το υπόλοιπο της ποινής σου. Κράτος δικαίου… […] Σου λέει ότι αν βγεις έξω και γίνεις καλά θα γυρίσεις πίσω. Ποιος θα γίνει καλά ρε παιδιά; Ξέρουν ότι είναι επικίνδυνο αυτό που κάνουν; Ότι όλοι οι οροθετικοί που θα βγουν έξω δε θα πάρουν τα φάρμακά τους γιατί αν γίνουν καλύτερα θα γυρίσουν εδώ μέσα; Μέσα σε αυτό το να μην το χαρακτηρίσω τι. Που δεν μπορούν να τους φροντίσουν. Τι αυτοκτονική διάταξη είναι αυτή; Τι αυτοκτονική διάταξη είναι αυτή… Ποιος το σκέφτηκε αυτό; Ποιος άνθρωπος το σκέφτηκε αυτό;”
- “Αποσυμφόρηση θα γίνει μέσω θανάτων εδώ. Μόνο έτσι θα αποσυμφορηθεί ο τόπος. Με τους θανάτους. Που συνεχίζουν. Εδώ υπάρχουν 4-5 ετοιμοθάνατοι ρε παιδιά. Ελάτε να τους δείτε να τους βγάλετε έξω. Πείτε στον εισαγγελέα που τον έκλεισε μέσα “βάλε μια υπογραφή να πάει σπίτι του”. Βάλ’ του 500 βραχιόλια και 30 μπρασελέ. Ας τον να πάει στο σπίτι του να πεθάνει όμως.”
- “Οι αλήθειες δεν έχουν βλάψει ποτέ έναν δίκαιο σκοπό. Και ας έρθει κάποιος να μας διαψεύσει. Ας έρθει εδώ. Τι θα πει εικόνες; Οι εικόνες είναι το θέμα; Οι αριθμοί των νεκρών δε μετράνε; Που κάθε μήνα γράφουμε άλλος ένας νεκρός, άλλος ένας νεκρός; Συγκινείται ο κόσμος και δεν συγκινείται κανένας που φταίει που πέθανε ο άλλος; Έχουμε γράψει επιστολή στον Άρειο Πάγο. Έχουμε ζητήσει να γίνει έρευνα. Μπήκε στο αρχείο σας πληροφορώ. Σήμερα για πρώτη φορά το λέω και θα το γράψουμε και στο @kolastirio. Μπήκε στο αρχείο.”
- “Έχουμε ένα μεγάλο παράπονο. Γιατί ψηφίσανε ένα νόμο να μας βγάλουνε και δεν τον εφαρμόζουνε; Τι θα πει είναι ανεξάρτητες οι δικαστικές αρχές; Ανεξάρτητες είναι. Οκ. Αλλά έχουνε μία επιθεώρηση. Έχουν ένα αφεντικό. Έχουν έναν Άρειο Πάγο. Έχουν ένα συμβούλιο της Επικρατείας. Έχουν έναν υπουργό Δικαιοσύνης. Πώς τους αφήνουν και ποιος θα μας πείσει εμάς ότι η κάθε δικαστική αρχή δεν κάνει ότι της κατέβει στο κεφάλι και καταργεί τον νόμο; Ο νόμος είναι για να τηρείται. Πληρώ τις προϋποθέσεις, βγαίνω. Γιατί δεν τον τηρούν; Γιατί όταν εμείς παραβιάζουμε το νόμο μπαίνουμε φυλακή ενώ αυτοί τον παραβιάζουν καθημερινά με κόστος θανάτου; Εγώ αν σκοτώσω θα φάω ισόβια. Αυτός; Δε σκοτώνει αυτός όταν απορρίπτει έναν άνθρωπο;“
- “Πάνω απ’ όλα είμαστε άνθρωποι και μετά κρατούμενοι. Όχι κρατούμενοι και μετά άνθρωποι. Τι σημαίνει; Ότι υπάρχει μόνο στέρηση της ελευθερίας. Εδώ στερείται η ζωή μας. Δηλαδή πώς μπορείς να το ερμηνεύσεις όταν πεθαίνει ο άλλος εδώ μέσα; Ο νόμος πώς το ερμηνεύει αυτό; Ότι; Του στερήσαμε την ελευθερία ή ότι του στερήσαμε τη ζωή;”
- “Σίγουρα έχουμε παραλείψει πολλά. Σίγουρα ήθελα να πω κι άλλα αλλά η συναισθηματική μου φόρτιση δυστυχώς δε μου το επέτρεψε. Δεν περίμενα κι εγώ μετά από τόσο καιρό να φορτιστώ συναισθηματικά. Ευτυχώς έχουμε αυτούς τους αλληλέγγυους να μας λένε “Nαι ρε παιδιά. Αξίζει να ζείτε κι εσείς”.
*Ευχαριστούμε πολύ την Βάσια Ρεντούμη και το toradiofono.gr για την πολύ όμορφη δουλειά που μας παραχώρησαν.