Από τον Γιώργο Μουργή
Έφυγε, λίγες μέρες μετά τα γενέθλια στα ογδόντα του χρόνια, σήμερα 23 Αυγούστου 2016, ο εμβληματικός «ζεν πρεμιέ» ηθοποιός του ελληνικού κινηματογράφου Ανδρέας Μπάρκουλης.
Έπειτα από μακρά νοσηλεία στο νοσοκομείο, αντιμετωπίζοντας σοβαρά προβλήματα υγείας, έκλεισε με την τελευταία πράξη, τη προσωπική θεατρική του παράσταση, στο πέρασμα της «άλλης ζωής».
Σύμφωνα με το ρεπορτάζ κατά τη χθεσινή νύχτα, η υγεία του επιδεινώθηκε.
Λίγες μέρες πριν είχε βγει από την Μονάδα Εντατικής Θεραπείας, εξαιτίας σοβαρής λοίμωξης του αναπνευστικού, με την καρδιά του πλέον αδύνατη και εξασθενημένη.
Ο ωραίος και γοητευτικός ηθοποιός, με την ευγενική φυσιογνωμία, σε συνδυασμό με το ιδιαίτερο υποκριτικό ταλέντο, καθιερώθηκε σαν ένας από τους πιο δημοφιλείς κινηματογραφικούς αλλά και θεατρικούς πρωταγωνιστές στη δεκαετία του ’60.
Το θρυλικό πλέον «κορίτσια ο Μπάρκουλης», αποτελούσε σήμα κατατεθέν κάθε εμφάνισης του, και τις θαυμάστριες τις εποχής να γεμίσουν ασφυκτικά τις θεατρικές παραστάσεις που συμμετείχε.
Ο Ανδρέας Μπάρκουλης γεννήθηκε στον Πειραιά τον Αύγουστο του 1936, ίσως με το μικρόβιο της υποκριτικής να τον σημαδεύει, κάνοντας μια λαμπρή καριέρα στα χρόνια του αξέχαστου ελληνικού κινηματογράφου.
Τις θεατρικές σπουδές τις ολοκλήρωσε στην σχολή του Κωστή Μιχαηλίδη καθώς ήδη συμμετείχε σε αρκετές παραστάσεις.
Στις κινηματογραφικές αίθουσες εμφανίζεται με την Αλίκη Βουγιουκλάκη το 1957 στη ταινία «Μαρία Πενταγιώτισσα», αφού ένα χρόνο πριν πρωτοεμφανίστηκε στη θεατρική παράσταση « Ο κορυδαλλός» του Ζαν Ανούιγ, έχοντας ειδική άδεια εμφάνισης από τη σχολή του, σαν εξαιρετικό ταλέντο, στο θέατρο «Ρεξ- Κοτοπούλη».
Το μπλέξιμο με την δικαιοσύνη σε μια υπόθεση ναρκωτικών, το 1973, για την οποία προφυλακίστηκε αλλά αφέθηκε ελεύθερος με εγγύηση, τον αναγκάζει να φύγει για την Αμερική όπου ασχολείται με το τραγούδι.
Επιστρέφει μετά από λίγα χρόνια συμμετέχοντας χωρίς σπουδαίους ρόλους, στα ανύπαρκτα ουσιαστικά κινηματογραφικά δρώμενα της εποχής, κάνοντας στροφή πάλι προς το θέατρο και το κλασικό ρεπερτόριο αυτή τη φορά, με αρκετή επιτυχία με αξιόλογα θεατρικά σχήματα αλλά και έντονη παρουσία με τη συμμετοχή του σε παραστάσεις του Εθνικού θεάτρου.
Ακολουθούν δύσκολα χρόνια για τον αγαπημένο ηθοποιό και την οικογένεια του με οικονομικά προβλήματα όπως και σοβαρά προβλήματα υγείας για τον ίδιο.
Στις δύσκολες στιγμές βρήκε συμπαραστάτη την Άννα Φόνσου, η οποία ποτέ δεν ξέχασε την σημαντική βοήθεια που της πρόσφερε, στα πρώτα βήματα της καριέρας της, ενώ για μεγάλο διάστημα φιλοξενήθηκε στο δημιούργημα της Φόνσου το «Σπίτι του ηθοποιού» μαζί με την οικογένεια του.
Τα σκαλιά της εκκλησίας ο Ανδρέας Μπάρκουλης τα ανέβηκε τρεις φορές σε ισάριθμους γάμους, αποκτώντας επίσης τρία παιδιά.
Η τελευταία γυναικά της ζωής του Μαρία, με την οποία απέκτησε τον δεκαπεντάχρονο γιο του σήμερα, στάθηκε η αφορμή να βγει από τον σκοτεινό δρόμο των καταχρήσεων, του αλκοόλ και των ουσιών, που είχε καταπέσει όπως είχε δηλώσει στο παρελθόν.
Η Μαρία στάθηκε δίπλα του σε όλες τις δύσκολες στιγμές είτε της υγείας του, είτε των οικονομικών προβλημάτων που περνούσε ο καλός ηθοποιός μέχρι το πέσιμο της σημερινής αυλαίας, στην κοινή παράσταση της ζωής τους, τα τελευταία 20 χρόνια, όπως την έδιναν παρέα ως συμπρωταγωνιστές.
Έπαιξε σε περισσότερες από 100 ταινίες, όπως: «Ο Μιμίκος και η Μαίρη (1958)», «Κοινωνία ώρα Μηδέν» (1966) , «Κοντσέρτο για πολυβόλα» (1967), «Όλγα Αγάπη μου» (1968), αλλά και σε κωμωδίες, όπως «Μια Ιταλίδα στην Ελλάδα» (1958), «Διακοπές στην Αίγινα» (1958), «Η Μουσίτσα»(1959), «Μην είδατε τον Παναή» (1962), «Το Δόλωμα» (1964), «Τζένη Τζένη» (1965), «Ησαΐα μη Χορεύεις» (1969), «Μια τρελή τρελή σαραντάρα» (1970) και η «Θεία μου η χίπισσα» (1970).
Μέσα από τις ταινίες του, όλοι και όλες μας θα το θυμόμαστε ζωντανό, δροσερό, αρρενωπό, όμορφο, από την ευγενική διάσταση της «brutal» εκδοχής του.
Α, κι από εκείνο το αξέχαστο σλόγκαν που τον σημάδεψε : «Κορίτσια ο Μπάρκουλης»… σαν το τελικό, αιώνιο μπιζάρισμα του.