Πάμπος Σοφοκλέους
Πρώτα ανέπνευσαν να ζήσουν, μετά με πάθος οσμίστηκαν την ευωδιά Της, έπειτα έκοψαν τους καρπούς Της, γεύτηκαν τα φρούτα, τους χυμούς Της, ονειρεύτηκαν στο απέραντο και το γαλάζιο Της. Μύρισαν της άνοιξης τα δώρα και σφιχταγκάλιασαν την πρωινή καλοκαιριάτικη νηνεμία. Πάτησαν στο πράσινο που ξεπηδούσε πάντα ζωηρό παρά τη βία. Απόλαυσαν, ερωτεύτηκαν, έπαιξαν, αγάπησαν. Μετά; Τι έγινε μετά; Μετά … ξέχασαν. Πως διάολο κλείνει τα μάτια ένας καλοσιδερωμένος γιακάς; «Μα δεν κοιτάνε με τα μάτια, ούτε ακούνε με τ’ αυτιά». Ουρλιαχτά μαχαιριές ακούγονται απ’ τα διάσελα και τις χαράδρες όσο λαίμαργα η μπότα της εξουσίας λεηλατεί και κατασπαράζει. Σα χέρι που τη ζωή ρημάζει ορμητικά απ’ την αυτοφυή παπαρούνα. Ο λοιμός Της ισοδυναμεί με λοιμό του έρωτα και βγάλε με ψεύτη, καθώς τα βρόμικά σου χνάρια αφήνεις στης μάνας γης τούτο το χώμα, κοίτα γύρω σου και πες μου ποια είν’ του κόσμου τα ζιζάνια και ποιοί εν τέλει ζουν παρασιτικά. Λεπίδες ματωμένες σκίζουν την απέραντη του κόσμου ομορφιά, η αυτοκαταστροφή θε να ‘ναι η επιδημία; αγώνας μια ζωή για γη και ελευθερία.
*Θαλασσινές σπηλιές στην Πέγεια. – Μια από τις 80 περίπου “τυχαίες” πυρκαγιές στον Ακάμα από το 2017. – Αιολικό Πάρκο – Φωτορεαλιστική απεικόνιση των Αγράφων, έπειτα από την εγκατάσταση των αιολικών συστοιχιών