Το συγκλονιστικό γράμμα του Πάμπου Σοφοκλέους
Βρέθηκε μέσα σε κιβώτιο με είδη πρώτης ανάγκης που στάλθηκε από την Κύπρο για τους πρόσφυγες:
”Μπορεί να μη διαβάσεις ποτέ αυτό το γράμμα, μα το γράφω με δάκρυα στα μάτια, μπορεί να μη πέσει στα χέρια κανενός μα το γράφω σαν να διαβαστεί από δεκάδες. Τρέφω τη ψευδαίσθηση αγαπητέ συνάνθρωπε πως μια μέρα δε θα μιλάμε για σύνορα, δε θα μιλάμε για πρόσφυγες και ταλαιπωρημένους, δε θα μιλάμε για πόρτες κλειστές και ανθρώπους να υποφέρουν απ’ έξω. Ούτε για ανισότητες που κτυπούν τους κολασμένους της γης.
Είμαι σε άσχημη θέση φίλε, είμαι μακριά, ζω με μηδαμινά αλλά έχω μια στέγη τουλάχιστον προσωρινή και από πάνω μου πετάν πουλιά αντί αεροπλάνα που στοχεύουν. Είμαι σε άσχημη θέση φίλε, όχι χειρότερη απ’ τη δική σου αλλά έτσι νιώθω γιατί δε μπορώ να σε βοηθήσω, να σε κρατήσω απ’ το χέρι και να περάσουμε μαζί αυτές τις στιγμές. Νιώθω με τα χέρια δεμένα, σε ένα φαύλο κύκλο που όλο γυρίζει και μου τρώει τη ψυχή.
Ο αδερφός μου, η κοπέλα μου και εγώ μαζέψαμε όσα προϊόντα μπορέσαμε και τα βάλαμε στις κάσες από την Κύπρο για να σας συναντήσουν στα νησιά της Ελλάδας. Ως άνεργος δάσκαλος, βοηθώ τα απογεύματα στο σπίτι 3 παιδάκια τα οποία προσφέρθηκαν να με βοηθήσουν δίνοντας μου να σας στείλω μικρά παιχνιδάκια και μπισκότα. Τα παιδιά φίλε, τα παιδιά μας θα σώσουν απ’ το χάλι αυτού του κόσμου και μαζί είμαι σίγουρος θα συναντηθούμε χορεύοντας στις στάχτες του παλιού, οικοδομώντας έναν καινούριο, όμορφο κόσμο γεμάτο από αγάπη, αλληλεγγύη και κατανόηση.
Ένας μικρός άνθρωπος που έτυχε να γεννηθεί στην Κύπρο, από μάνα πρόσφυγα και από πατέρα βιοπαλαιστή, ένας ασήμαντος άνθρωπος που από τύχη δεν είναι στη θέση σου.
Αύριο μπορεί να είμαι εγώ, και εσύ θα είσαι εκεί δίπλα μου, το ξέρω.
Με αγάπη όση το ταξίδι που κάναν τα δυο ποδάρια σας.”
Πάμπος Σοφοκλέους.