Έχουμε όλοι γύρω μας ανθρώπους που τη στιγμή αυτή βρίσκονται κλεισμένοι σπίτι τους γιατί φοβούνται την πανδημία. Δεν είναι άνθρωποι αναγκαστικά φοβικοί ή άνθρωποι με ψυχικές νόσους.
Είναι άνθρωποι με σοβαρά νοσήματα, με αυτοάνοσα, ΑμΕΑ, διαβητικοί, καρκινοπαθείς, άνθρωποι με χρόνιες πνευμονοπάθειες, καρδιοπάθειες, συμπολίτες μας που υποβάλλονται σχεδόν καθημερινά σε αιμοκάθαρση, σε περιοδικές χημειοθεραπείες και πόσοι ακόμα που το ότι δεν αναφέρονται σε αυτές τις γραμμές δεν σημαίνει πως οι ζωές και τα νοσήματα τους έχουν μικρότερη σημασία.
Αυτοί είναι οι άνθρωποι που πιστεύαμε όλοι πως θα ήταν οι πρώτοι, μαζί με τους υγειονομικούς του τόπου, που θα είχαν την τύχη να εμβολιαστούν. Αντ’ αυτού οι άνθρωποι που αγοράζουν καθημερινά την ελπίδα που τους πουλάνε τα “καλοταϊσμένα” ΜΜΕ, μαζί με όλους εμάς γινόμαστε μάρτυρες μιας απίστευτης φάρσας, που είναι βγαλμένη από την βαθιά δεξιά κουλτούρα.
Όλοι μαζί παρακολουθούμε αυτή τη στιγμή υγειονομικούς να βγαίνουν από τις λίστες εμβολιασμού με άνωθεν εντολή, γραμματείς και φαρισαίους, παρατρεχάμενους, προνομιούχους, φίλους και γνωστούς να σπεύδουν στα εμβολιαστικά κέντρα χωρίς να συντρέχει κανένας λόγος υγειονομικής ασφάλειας για να λάβουν πρώτοι το πολυπόθητο “πιστοποιητικό εμβολιασμού”.
Οι συμπολίτες μας που από τις τηλεοράσεις τους ενημερώθηκαν για το εμβόλιο και χαμογέλασαν μετά από μήνες καταιγισμού αρνητικών ειδήσεων, θα δουν άραγε στο αποψινό βραδινό δελτίο ειδήσεων μια αναφορά στο σημερινό γεγονός, που έλαβε χώρα στο Νοσοκομείο “Σωτηρία”;
Η κυβέρνηση συνεχίζει με ένα πλάνο εμβολιασμού που οι έχοντες, οι κυβερνητικοί και όσοι είναι “απαραίτητοι” για την διακυβέρνηση της χώρας έρχονται μπροστά από κάθε ευπαθή ομάδα. Την ίδια ώρα στην Γερμανία, την οποία τόσο λάτρεψαν να μας παρουσιάζουν σαν το τέλειο υπόδειγμα οργάνωσης τα φιλικά προς την κυβέρνηση ΜΜΕ, τοποθετεί τους πολιτικούς και κυβερνητικούς στην πέμπτη ομάδα που θα εμβολιαστεί.
Ζούμε σε ένα κράτος που ΜΕΘ βρίσκονται ή “δημιουργούνται” κιόλας για εκείνους που έχουν μεγάλο μέρος της ευθύνης (βλ. Ιερώνυμος). Σε ένα κράτος που το πολιτικό προσωπικό έρχεται μπροστά από το υγειονομικό προσωπικό. Σε ένα κράτος με παιδιά και αποπαίδια. Σε ένα κράτος που λειτουργεί με λίστες. Λίστα Πέτσα για τον έλεγχο της επικοινωνίας. Λίστα Κικίλια για την “Σωτηρία” των λίγων.