Είναι ακόμη πιο ηλίθιοι και τραπεζόδουλοι απ’ όσο είχαν αφήσει να φανεί. Αυτό το σενάριο που δημοσιεύει το «ΒΗΜΑ» σχετικά με το μόνιμο «capital control» για δημοσίους υπαλλήλους και συνταξιούχους, ώστε να χτυπηθεί η φοροδιαφυγή, αν και ελπίζω ότι σύντομα θα διαψευστεί, δεν παύει να λειτουργεί σαν λαγός για κάτι ανάλογο που κάποιοι φωστήρες θα θελήσουν να εφαρμόσουν.
Σύμφωνα με το δημοσίευμα, στο ΥΠΟΙΚ ετοιμάζουν το σχέδιο κατά της φοροδιαφυγής, βασικός άξονας του οποίου θα είναι να περιοριστεί στις παραπάνω κατηγορίες φορολογουμένων η εβδομαδιαία λήψη μετρητών από τις τράπεζες στα 150 ευρώ από τα 420 ευρώ σήμερα. Δηλαδή, σε μία αγορά που στραγγαλίζεται από έλλειψη ρευστότητας, οι φωστήρες ετοιμάζονται να στραγγίσουν το ρευστό από τις τσέπες 2.650.000 συνταξιούχων και 600.000 δημοσίων υπαλλήλων.
Πρέπει να είσαι απίστευτα ηλίθιος και τραπεζόδουλος για να μην έχεις σκεφτεί ότι ο Δ.Υ ή ο συνταξιούχος δεν θα μπορεί να πληρώνει το ενοίκιό του με χρέωση σε πιστωτική ή χρεωστική κάρτα, διότι ο ιδιοκτήτης του σπιτιού δεν είναι υποχρεωμένος να διαθέτει συσκευή τερματικού POS, οπότε ρευστό θα θέλει και όχι υποχρεωτικά επειδή φοροδιαφεύγει, αλλά επειδή δικαιούται και συμφώνησε να πληρώνεται με ρευστό.
Πρέπει να είσαι απίστευτα ηλίθιος και τραπεζόδουλος για να μην έχεις σκεφτεί ότι ο Δ.Υ ή ο συνταξιούχος δεν θα μπορεί να πληρώνει τον μάστορα, τον υδραυλικό, τον ηλεκτρολόγο με χρέωση σε πιστωτική ή χρεωστική κάρτα, διότι δεν υπάρχει νόμος που θα υποχρεώνει τον υδραυλικό να έχει τερματικό POS όσο κι αν ο φωστήρας που σκέφτηκε αυτή τη λύση πιθανόν να έχει υποσχεθεί σε τράπεζες και εταιρείες ότι θα παράγει νόμους που θα τους εξασφαλίζουν πωλήσεις κάποιων εκατομμυρίων τέτοιων συσκευών.
Πρέπει να είσαι απίστευτα ηλίθιος και τραπεζόδουλος για να μην έχεις σκεφτεί ότι ο Δ.Υ ή ο συνταξιούχος θα φυλάνε σαν τα μάτια τους για μια «δύσκολη ώρα» αυτά τα 150 ευρώ την εβδομάδα και δεν θα ξοδεύουν ούτε 50 λεπτά. Πόσο χαλαρός θα είναι δηλαδή ο άνθρωπος αυτός που θα πρέπει να δίνει την κάρτα του στο παιδί του ή στο εγγόνι του όταν φεύγει για το σχολείο για να φάει κάτι ή να πιει έναν χυμό; Διότι το παιδί σου το εμπιστεύεσαι, αυτόν που θα πουλήσει κάτι στο μικρό παιδί και θα πάρει την κάρτα στα χέρια του γιατί να τον εμπιστευτείς;
Πρέπει να είσαι απίστευτα ηλίθιος και τραπεζόδουλος για να μην έχεις σκεφτεί ότι ο Δ.Υ ή ο συνταξιούχος θα μπορούν να αγοράζουν ένα προϊόν που κοστίζει 100 ευρώ, συμφωνώντας με τον έμπορο να τα βρουν στα 80, να χρεώσει στην πιστωτική τα 40 ευρώ, να πάρει τα υπόλοιπα σε ρευστό κι έτσι να χρεωθεί μόνο με 40 ευρώ ο έμπορος, να γλιτώσει ΦΠΑ για 40 ευρώ ο πελάτης και να ψάχνονται πάλι για έσοδα στο ΥΠΟΙΚ.
Πρέπει να είσαι απίστευτα ηλίθιος και τραπεζόδουλος για να μην έχεις σκεφτεί ότι εδώ ολόκληρες τράπεζες δεν έχουν βρει τρόπο να θωρακίσουν τα ΑΤΜ τους και διαβάζουμε καθημερινά για απάτες με κλοπή PIN, είναι δυνατόν να ζητάνε από τους πολίτες να εμπιστευτούν στην ουσία εκατοντάδες χιλιάδες μικρά ATM’s; Ζητώ συγγνώμη από τους φίλους ταξιτζήδες, αλλά σ’ ένα μικρό παράδειγμα θα τους χρησιμοποιήσω. Πως ξέρω ότι ο ταξιτζής δεν έχει μία μικρή καμερούλα στο πίσω μέρος και με καταγράφει όταν χτυπάω το PIN στη συσκευή; Αυτό φυσικά μπορεί να συμβεί και σε όλα τα καταστήματα. Μήπως στη συνέχεια θα πρέπει να αγοράσει κι ο κάθε πελάτης από την τράπεζα έναν ανιχνευτή κρυφών καμερών ή στην τελική να μπούμε όλοι στα ψυχιατρεία επειδή θα μας έχει βαρέσει οξεία κρίση καχυποψίας, σύνδρομο καταδίωξης PIN και ό,τι άλλο προκύψει;
Πρέπει να είσαι απίστευτα ηλίθιος και τραπεζόδουλος για να μην έχεις σκεφτεί ότι με αυτόν τον τρόπο δίνω το δικαίωμα στην τράπεζα να γνωρίζει τι αγοράζω, τι τρώω, τι πίνω, σε ποιο ξενοδοχείο πήγα, αν πήρα μονόκλινο ή δίκλινο, αν έχω σκύλο ή γάτα και πόσα ξοδεύω για την τροφή τους, αλλά το κυριότερο, αν πήγα σε αφροδισιολόγο, σε ψυχολόγο, σε ψυχίατρο. Ρε είστε εντελώς μαλάκες; Γιατί να ξέρει ο υπάλληλος της τράπεζας από τι σκατά πάσχω και μάλιστα τι φάρμακα αγοράζω; Πόσο επικίνδυνοι είστε τελικά; Πόσο οικονομοφασίστες; Πόσο ακόμη θα ξεπεράσετε τον Όργουελ για να εμπλέξετε την τράπεζα ακόμη και στη μικρότερη προσωπική στιγμή της καθημερινότητάς μου;
Όμως ας πάμε σε κάτι ακόμη πιο σοβαρό. Πρέπει να κάνεις μία σοβαρή εγχείρηση. Ο μεγαλογιατρός, σού ξεκαθαρίζει από την πρώτη στιγμή ότι θέλει για αμοιβή 1500 ευρώ χωρίς απόδειξη και 2500 ευρώ αν θες απόδειξη, δηλαδή αν τον πληρώσεις με κάρτα. Τι κάνεις τότε; Τα βάζεις με αυτόν που κρατάει τη ζωή σου στα χέρια του, τον καταγγέλλεις και τραβιέσαι σε δίκες, αν εν τω μεταξύ δεν έχεις πεθάνει ως τότε;
Ρε τόσοι καθηγητάδες μεγαλογιατροί έχουν γίνει βουλευτές, υπουργοί, υφυπουργοί, γενικοί γραμματείς και σύμβουλοι, ούτε ένας δεν ξέρει τι γίνεται στον χώρο του; Τόσο αφελείς και άσχετοι ήταν και είναι; Φυσικά και όχι. Όλοι ήξεραν και ξέρουν, αλλά κανείς δεν τόλμησε να χτυπήσει αυτό το πρόβλημα. Γιατί προφανώς κανείς δεν ήθελε να το χτυπήσει. Αφήνουν τους ασθενείς να εκβιάζονται και με ένα μέτρο σαν αυτό που σκέφτονται για μόνιμο capital control, τους χώνουν ακόμη πιο χοντρά στον εκβιασμό διότι ο ασθενής θα πρέπει ντε και καλά να βρει ρευστό!
Που τον σπρώχνεις, λοιπόν; Στην αναζήτηση ρευστού, αλλά μαύρου ρευστού. Ένα νέος κλάδος της τοκογλυφίας θα ανθήσει σε περίπτωση που περάσει αυτό το μέτρο ή κάποιο ανάλογο. Θα έχεις χρήματα αλλά λόγω… πλαστικότητας θα υποχρεώνεσαι να αγοράσεις χρήμα. Πολύ πιο ακριβά από την αξία του. Αυτός θα είναι και ο μεγαλύτερος κίνδυνος. Η άνθηση της μαύρης αγοράς ρευστού. Κι όλα αυτά επειδή ένα ολόκληρο γαμημένο κράτος ομολογεί ότι δε μπορεί να δημιουργήσει σοβαρούς μηχανισμούς πάταξης φοροδιαφυγής. Θα σε στέλνουν στον τοκογλύφο επειδή και τους βολεύει που η τράπεζα θα γίνει νταβάς σου και επειδή δεν θέλουν στην πραγματικότητα να χτυπήσουν τη φοροδιαφυγή. Θέλουν απλώς να μας εξαθλιώσουν με κάθε τρόπο.
Και δεν θέλουν να εξαθλιώσουν μόνο τον συνταξιούχο ή τον Δ.Υ. Στο δημοσίευμα του ΒΗΜΑτος κρύβεται ένας ακόμη τρόπος αφανισμού των μικρομεσαίων. Προσέξτε τι διέρρευσε ο «κυβερνητικός παράγοντας» που έδωσε τις πληροφορίες: «Το φιλόδοξο αυτό σχέδιο θα συνοδεύεται από κίνητρα για τους πολίτες προκειμένου να χρησιμοποιούν πλαστικό χρήμα. Μάλιστα ένα από αυτά θα είναι μεγάλα σουπερμάρκετ ή μεγάλες εταιρείες, σε συμφωνία με το υπουργείο Οικονομικών, να προσφέρουν μια μορφή πίστωσης για αγορές στους πελάτες τους, η οποία μπορεί να φθάνει κάθε μήνα το 20% ή το 30% του μισθού ή της σύνταξης κι αυτό διότι θα θεωρείται δεδομένη η μελλοντική είσπραξη από τις καταβολές του κράτους στους τραπεζικούς λογαριασμούς των μισθωτών του Δημοσίου και των συνταξιούχων όλων των Ταμείων».
Αφήνω το γεγονός ότι οδηγούν τον καταναλωτή σε δανεισμό και μάλιστα από σουπερμάρκετ και μεγάλες εταιρείες. Το τεράστιο πρόβλημα είναι ότι οδηγούν υποχρεωτικά 2.650.000 συνταξιούχους και 600.000 δημοσίους υπαλλήλους να καταναλώνουν μόνο από σουπερμάρκετ και μεγάλες εταιρείες ώστε να μπορούν να δανείζονται άτοκα. Ποιος θα την πληρώσει και αυτή τη νύφη, λοιπόν, αν όχι το μικρό κατάστημα και ο μικρομεσαίος επαγγελματίας που δεν θα έχει τη δυνατότητα να δανείζει άτοκα τους πελάτες του; Όλοι είμαστε στόχος τους. Των τραπεζών, των μεγάλων εταιρειών και των κυβερνήσεων αυτών που υπηρετούν τράπεζες και πολυεθνικές. Και τους το επιτρέπουμε.
Ουδόλως με καθησύχασε η πρωινή εμφάνιση του αναπληρωτή ΥΠΟΙΚ, Τρύφωνα Αλεξιάδη, στο MEGA. O σταρ των ημερών επιβεβαίωσε «Τη βούληση του υπουργείου Οικονομικών να επεκταθεί η χρήση του πλαστικού χρήματος, αλλά με κίνητρα, υποχρεωτικά και εθελοντικά» και υποστήριξε πως «δεν θα εφαρμοστεί capital control στους μισθούς και πως ό,τι αποφασιστεί δεν θα αιφνιδιάσει κανέναν».
Δεν με καθησύχασε πρώτον, διότι αυτό δεν είναι διάψευση του ΥΠΟΙΚ αλλά μία… παρεμπιπτόντως και εντελώς προσωπική διάψευση από τον υφυπουργό. Δεύτερον, διότι ο εν λόγω κατάφερε να συνδυάσει τη λέξη «κίνητρα» με τη λέξη «υποχρεωτικά» και «υποχρεωτικά κίνητρα» δεν υπάρχουν, εκτός κι αν έχουμε αρχίσει να βαφτίζουμε έτσι τους νόμους που φέρνουν εξαθλίωση. Τρίτον, επειδή πάντα μας αιφνιδιάζουν. Κι όταν βγήκαν για να σκίσουν δύο μνημόνια και τελικά έραψαν τρίτο μάς αιφνιδίασαν κι όταν θα μαθαίνουμε τα προαπαιτούμενα, αιφνιδιαστικά θα τα μαθαίνουμε όπως συνέβη με τις αλλαγές στον ΕΝΦΙΑ.
Τέταρτον, ότι δήλωσε πως «το ΥΠΟΙΚ ολοκληρώνει τον σχεδιασμό του και στη συνέχεια θα υπάρξει συζήτηση και συνεννόηση με τις τράπεζες». Πρόκειται για απλή επιβεβαίωση ότι θα γίνει αυτό που βολεύει τις τράπεζες κι ως γνωστόν ό,τι βολεύει τις τράπεζες δε βολεύει τους πολίτες.
Πέμπτον, διότι η σύντομη ιστορία αυτών των ανθρώπων στην κυβέρνηση με δίδαξε ότι όποτε λένε «Όχι» εννοούν «Ναι». Κι αυτό είναι που με τρομάζει περισσότερο.