Συνομιλήσαμε με τον πρόεδρο της Ένωσης Φωτορεπόρτερ Ελλάδος, Μάριο Λώλο, με αφορμή τις προσαγωγές δύο φωτορεπόρτερ στην Ειδομένη, λίγο πριν την επιχείρηση των ΜΑΤ για την “εκκαθάριση” του σιδηροδρομικού σταθμού από τους πρόσφυγες και μετανάστες που βρίσκονταν εγκλωβισμένοι στο σημείο.
«Είναι σαφές ότι η “πρώτη φορά Αριστερά” δεν ήθελε να φωτογραφίσουμε την επιχείρηση των ΜΑΤ και άρα να αποτυπωθεί στο φακό η βία των δυνάμεων ενάντια στους πρόσφυγες. Αν επρόκειτο όντως για τη δική μας ασφάλεια, όπως προφασίστηκαν, θα μας επέτρεπαν να είμαστε στα 100 μέτρα, ξέρουμε τη δουλειά μας, ξέρουμε να προφυλάσσουμε τους εαυτούς μας, έχουμε περάσει και από εμπόλεμες ζώνες. Όμως, ήταν ξεκάθαρο. Δεν ήθελαν να είμαστε εκεί».
Εκτός από την απομάκρυνση των δημοσιογράφων και φωτορεπόρτερ που βρίσκονταν στην περιοχή, οι δυνάμεις της αστυνομίας προχώρησαν ακόμη παραπέρα: τράβηξαν οι ίδιοι φωτογραφίες από την επιχείρηση, τις οποίες και δημοσίευσαν στον Τύπο. «Πρόκειται για ξεκάθαρη λογοκρισία. Δεν έχει ξαναγίνει σε δημοκρατικό καθεστώς η Αστυνομία να κάνει τη δουλειά των φωτορεπόρτερ, να τραβά εκείνη τις φωτογραφίες σε μια επιχείρηση και άρα να ελέγχει την πληροφορία που θα κοινοποιηθεί στα Μέσα», τονίζει ο πρόεδρος της ΕΦΕ.
Ο Μάριος Λώλος βρέθηκε και στη Λέσβο, όπου καθημερινά καταφτάνουν δεκάδες πρόσφυγες. «Αυτό που έζησα στη Λέσβο ήταν ακραίο ακόμα και σε σύγκριση με όσα έχω ζήσει σε εμπόλεμες ζώνες. Δεν μπορείς να καταλάβεις πόσες οικογένειες αγκαλιάζονταν με το που έφταναν σε στεριά. Φαντάσου τι ζουν στη χώρα τους για να θεωρούν πιο ασφαλή μια βάρκα παρά το σπίτι τους. Η Ευρώπη το δημιούργησε όλο αυτό και τώρα φτιάχνει φράχτες», υπογραμμίζει και συνεχίζει: «Ο πρόσφυγας θα έρθει. Δεν θα μείνει στη χώρα του. Ξέρει ότι μπορεί να πνιγεί αλλά θα έρθει. Ο φράχτης στον Έβρο πρέπει να ανοίξει».
Μάλιστα, είχε και μια πολύ ανθρώπινη ιστορία να μας διηγηθεί. «Θέλω να πω ένα περιστατικό. Είμαστε στην Εφταλού και μ’ ένα συνάδελφο έχουν ξεκολλήσει οι σόλες από τα παπούτσια μας γιατί μπήκαμε κι εμείς στο νερό σε κάποια φάση, να βοηθήσουμε όσο μπορούμε την κατάσταση. Ήρθαν δύο Σύριοι που μόλις είχαν βγει στη στεριά και μας έδιναν τα δικά τους τα παπούτσια. Προσπαθούσαμε πόση ώρα να τους πείσουμε να τα κρατήσουν. Ε λοιπόν, αυτούς τους ανθρώπους δεν μπορούμε να τους πνίγουμε, είναι ζήτημα ανθρωπιάς. Και καλώ όλο τον κόσμο να παρευρεθεί την Παρασκευή στην Ομόνοια, στις 18:00, όπου πραγματοποιείται συγκέντρωση για τους πρόσφυγες. Πρέπει να είμαστε εκεί».
Στην ερώτηση για το πώς σχολιάζει τον σχεδόν ένα χρόνο της διακυβέρνησης της χώρας από τους ΣΥΡΙΖΑ – ΑΝΕΛ, ο πρόεδρος της ΕΦΕ απαντά: «Το 62% δεν μπορεί να γίνει ΝΑΙ. Ούτε μπορεί να έρθει ένα τρίτο μνημόνιο, με ό,τι αυτό συνεπάγεται (πλειστηριασμοί, αποκρατικοποίηση 14 αεροδρομίων-φιλέτων κλπ.) και δεν γίνεται να τα υπογράφεις και να λες μετά ότι διαφωνείς και να κατεβαίνει το κόμμα σου σε συγκέντρωση ενάντια στα μέτρα που περνάς εσύ ο ίδιος.Θα πρέπει να φύγει το εθνικοπατριωτικό πρόσημο και να πάμε περισσότερο στο ταξικό. Πρέπει να καταλάβουμε με ποιους είμαστε και τι διεκδικούμε. Και διεκδικούμε απλά να ζούμε με αξιοπρέπεια».
Όταν τον ρωτήσαμε αν ένας άλλος δρόμος εντός ευρώ είναι δυνατός, υπήρξε κατηγορηματικά αρνητικός. «Δε γίνεται. Την Ευρώπη που ξέραμε πριν 20 χρόνια ξεχάστε την. Τώρα η Ευρώπη έχει οικονομικούς δολοφόνους, πνίγει στο Αιγαίο πρόσφυγες και μετανάστες, η Ευρώπη τροφοδοτεί τη Λεπέν. Όσο η Ευρώπη συνεχίζει να σκοτώνει τους λαούς και να συνεργάζεται με φασίστες (βλέπε Ουκρανία και Τουρκία), δεν θα υπάρξει Ευρώπη των λαών. Δε γίνεται να παραμείνουμε σε αυτό το έκτρωμα. Ο Έλληνας φοβάται το ενδεχόμενο της δραχμής γιατί δεν του έχει εξηγηθεί ακριβώς τι θα είναι το plan B. Φοβάται την πείνα στη δραχμή αλλά δεν φοβάται την πείνα που βιώνει τώρα εντός ευρώ. Γιατί;».
Λίγο πριν ολοκληρωθεί η συζήτησή μας, ανέφερε τα εξής: «Η Ελλάδα, έχω την αίσθηση ότι, είναι σε εμπόλεμη κατάσταση, αυτό μαρτυρούν τα στατιστικά. Μετράμε χιλιάδες νεκρούς σε καιρό ειρήνης: νεκρούς από τα μπαλκόνια, από τα μαγκάλια, νεκρούς πρόσφυγες στο Αιγαίο κ.ο.κ. Το μνημόνιο 3 είναι ίδιο με το 1 και το 2. Απλά είναι συσσωρευτικό. Αν έχουμε ξενερώσει με τα πολιτικά σχήματα, υπάρχουν πάρα πολλές συλλογικότητες που μπορεί ο καθένας μας να δραστηριοποιηθεί, υπάρχει πεδίο δόξης λαμπρό, εκεί έξω. Αρκεί να σηκωθούμε από τους καναπέδες μας και να ψάξουμε για κινήματα και δομές που μπορούμε και εμείς να συμμετάσχουμε».
Εμείς, τον ευχαριστούμε πολύ γι΄αυτή την τόσο ουσιώδη και “γεμάτη” κουβέντα και του ευχόμαστε να συνεχίσει το μαχητικό φωτορεπορτάζ, που τόσο άξια υπηρετεί εδώ και πολλά χρόνια.
*Ευχαριστούμε κι εμείς θερμά με τη σειρά μας, την Αθανασία Κουλέτα και το Pints.gr για την παρούσα συνέντευξη.