Του Γεράσιμου Χολέβα
Ο πρόεδρος της Νέας Δημοκρατίας, Κυριάκος Μητσοτάκης, πήγε μέχρι τη Λέσβο, για να διαπιστώσει ποιες είναι οι συνθήκες διαβίωσης των προσφύγων, αλλά …δεν τα κατάφερε να μπει στον καταυλισμό της Μόριας.
Γιατί δεν τα κατάφερε; Ο ίδιος το ερμήνευσε ως εξής:«Δυστυχώς, η εικόνα την οποία είδα σήμερα στην Μόρια από πάνω, διότι δεν μπήκα στον χώρο -και δεν μπήκα στον χώρο, διότι για να μπω έπρεπε να συνοδεύομαι με δύο διμοιρίες αστυνομικών και προφανώς και δεν επιβάρυνα την ελληνική αστυνομία με μια τέτοια κίνηση- αλλά η εικόνα που είδα, δυστυχώς, είναι μια εικόνα αποκαρδιωτική».
Προκύπτει ένα πρώτο ερώτημα από την επιλογή και τη δήλωση του προέδρου της Νέας Δημοκρατίας: Γιατί χρειαζόταν δύο διμοιρίες για μπει στον καταυλισμό;
Δεν πρόκειται να κάνουμε εύκολες κρίσεις. Ο κύριος Μητσοτάκης είναι πρόεδρος της αξιωματικής αντιπολίτευσης και για την ασφάλεια του πρέπει να υπάρχουν ορισμένα μέτρα προστασίας και ασφάλειας. Είναι προφανές, επίσης, πως και ο ίδιος κρίνει πότε κινδυνεύει περισσότερο.
Εδώ, πάντως, μιλάμε για έναν καταυλισμό προσφύγων, με ό,τι αυτό σημαίνει. Μιλάμε για ανθρώπους που έχουν περάσει ένα ταξίδι ελπίδας και απελπισίας, μέσα από απίστευτες διαδρομές σε στεριά και θάλασσα.
Μιλάμε για ανθρώπους που ζούνε σε άθλιες συνθήκες, σε χώρους που μοιάζουν με στρατόπεδα κράτησης και συγκέντρωσης. Λίγες μέρες πριν οι σκηνές των προσφύγων «θάφτηκαν» στο χιόνι. Τρεις άνθρωποι έχουν χάσει τη ζωή τους στη Μόρια, μόνο το τελευταίο διάστημα.
Όποιος πει ότι, μετά από μια τέτοια διαδρομή και μια καθημερινότητα «θαμμένη» στο κρύο, δεν θα μπορούσε να φανταστεί τον εαυτό του εξαγριωμένο και απελπισμένο, θέλει να αυτοανακηρυχθεί «υπερ- άνθρωπος». Στην ουσία, βέβαια, λέει ότι δεν θα είχε ποτέ ζωή πρόσφυγα, διότι είναι «ανώτερος». Άρα γιατί να κατανοήσει αυτή την «ειδική κατηγορία» ανθρώπων;..
Ας τα κρατήσουμε αυτά και ας τα αφήσουμε για λίγο στην άκρη για να επανέλθουμε στον κύριο Μητσοτάκη και το επιτελείο του -μεταξύ των οποίων και ο κύριος Μιλτιάδης Βαρβιτσιώτης- που για να μπουν στον καταυλισμό της Μόριας χρειάζονταν δύο διμοιρίες.
Πάντως, μιας και μιλάμε για εικόνες, δεν ξέρουμε πραγματικά ποια θα ήταν η πιο «όμορφη». Αυτή του κυρίου Μητσοτάκη με τις δύο διμοιρίες να τον προστατεύουν μέσα στον καταυλισμό των προσφύγων ή αυτή που τελικά έμεινε από την επίσκεψή του; Η εικόνα του προέδρου της Ν.Δ να ατενίζει «από πάνω» τους πρόσφυγες.
Και τώρα οι …κουρασμένες διμοιρίες και η «επιβάρυνση» της αστυνομίας. Η «επιβάρυνση» των δύο διμοιριών δεν θα εξασφάλιζε στον πρόεδρο της ΝΔ αυτό που υποτίθεται πως ήθελε; Δεν θα είχε από κοντά (και όχι «από πάνω») εικόνα για την κατάσταση στη Μόρια; Αυτός δεν ήταν ο σκοπός της επίσκεψης του;
Αδυνατούμε να μην σχολιάσουμε τις …κουρασμένες διμοιρίες. Πριν λίγες μέρες δεν ήταν που επιστρατεύτηκε μια διμοιρία για να αντιμετωπίσει 30 απλήρωτες καθαρίστριες, μήπως και πλησιάσουν στο Μέγαρο Μαξίμου;
Επί κυβερνήσεων ΝΔ (ή κυβερνήσεων με τη συμμετοχή της ΝΔ), που ήταν υπουργός ο Κυριάκος Μητσοτάκης, πόσες και πόσες φορές πολλές διμοιρίες «κουράστηκαν» για να καταστείλουν τις κινητοποιήσεις του εχθρού λαού; Εκεί, μάλλον, δεν είναι «επιβάρυνση» της αστυνομίας, είναι …καθήκον.
Έχει τόσο μεγάλη σημασία, τελικά, εάν μπήκε ο κύριος Μητσοτάκης στον καταυλισμό της Μόριας; Έτσι όπως έγινε, ναι, είναι θέμα. Προφανώς, το βασικό και κυρίαρχο είναι οι συνθήκες διαβίωσης των προσφύγων, που σίγουρα δεν θα είχαν να κερδίσουν κάτι συναντώντας τον πρόεδρο της ΝΔ. Η αντιμετώπισή τους, όμως, ακόμα και σε συμβολικό επίπεδο από την πολιτική ηγεσία αυτού του τόπου δείχνει πολλά.
Ο πρόεδρος της ΝΔ δεν ήθελε να χρησιμοποιήσει δύο διμοιρίες, γιατί θα τις …κούραζε.
Οι …κουρασμένες διμοιρίες ίσως να ήταν στην Αθήνα για να «προστατεύουν» τον υπουργό Επικρατείας, Αλέκο Φλαμπουράρη από τις εικόνες ανθρώπων να ψάχνουν στα σκουπίδια…
Η απόσταση από την πραγματικότητα και ο φόβος για εκείνο το «ξένο» που νομίζουμε ότι δεν πρόκειται να μας συμβεί, χρήζουν ισχυρής προστασίας. Μια προστασία από την ίδια την πραγματικότητα.
Κάπως έτσι, πας για να δεις και τελικά δεν βλέπεις –όπως ο κύριος Μητσοτάκης- ή απλά αρνείσαι να δεις –όπως ο κύριος Φλαμπουράρης.