Ο Τάσος Θεοφίλου κατά την μεταγωγή του | ICONPRESS/ KΩΣΤΑΣ ΜΠΑΛΤΑΣ
Ο Τάσος Θεοφίλου κρίθηκε ένοχος για συμμετοχή σε απλή ληστεία και απλή συνέργεια στην ανθρωποκτονία του ταξιτζή στην Πάρο. Καταδικάστηκε πρωτόδικα σε κάθειρξη 25 ετών.
Έτσι αποφάσισε το δικαστήριο. Αυτό που δεν αποφάσισε όμως το δικαστήριο είναι το να στερηθεί ο κρατούμενος τα δικαιώματα που παρέχονται στους καταδικασμένους εντός των σωφρονιστικών ιδρυμάτων.
Ενα από αυτά είναι το δικαίωμα στη φοίτηση με την παροχή δυνατότητας εντός των φυλακών μιας ωριαίας και υπό επίβλεψη εκπαιδευτικής έρευνας στο διαδίκτυο.
Δεν είναι επομένως κατανοητή η απόρριψη του σχετικού αιτήματός του, ακόμα και για τυπικούς λόγους, μια και αυτή η απόρριψη θα οδηγήσει τον κρατούμενο εκτός του προγράμματος.
Ο Τάσος Θεοφίλου έστειλε στην «Εφ.Συν.» την παρακάτω επιστολή:
«Δεν πέρασαν λίγες μέρες από τις ψευδοαποκαλύψεις Πανούση και η μιντιακή γραμμή της μηδενικής ανοχής δείχνει να έχει εμπεδωθεί πλήρως από το υπουργείο Δικαιοσύνης.
Οι διακηρύξεις για το δικαίωμα των κρατουμένων να σπουδάζουν παραμένουν με προκλητικό τρόπο ανεφάρμοστες και το υπουργείο υιοθετεί τη λογική των προηγούμενων κυβερνήσεων εκπέμποντας το μήνυμα ότι οι κρατούμενοι είναι προτιμότερο να περνάνε τη μέρα τους αναζητώντας την πρέζα τους παρά να σπουδάζουν.
Στις 16.11.2015, μου γνωστοποιήθηκε ότι απορρίφθηκε -προς έκπληξη ακόμα και της διοίκησης της φυλακής η οποία είχε κάνει θετική εισήγηση- το αίτημά μου προς το υπουργείο Δικαιοσύνης να μου επιτραπεί η πρόσβαση στο διαδίκτυο από Η/Υ του Σχολείου Δεύτερης Ευκαιρίας της φυλακής, για μια ώρα την ημέρα υπό επιτήρηση και σε προεπιλεγμένες ιστοσελίδες, προκειμένου να μπορέσω να παρακολουθήσω 3μηνιαίο πρόγραμμα σπουδών του τομέα e-learning του Εθνικού Καποδιστριακού Πανεπιστημίου Αθηνών.
Το πρόσχημα της απόρριψης είναι ότι δεν εμπίπτω στην κατηγορία του φοιτητή ΑΕΙ-ΤΕΙ όπως προβλέπεται από το άρθρο 1 της σχετικής υπουργικής απόφασης, που εκδόθηκε στις 3.7.2015, αλλά θεωρούμαι σπουδαστής Κέντρου Επαγγελματικής Κατάρτισης.
Ομως το άρθρο 1 που επικαλείται ο συντάκτης της απόφασης περιορίζει την αναφορά του σε φοιτητές ΑΕΙ και ΤΕΙ επειδή, πολύ απλά, αναφέρεται στη δυνατότητα εκπαιδευτικής άδειας, κάτι εντελώς άσχετο με το αίτημά μου το οποίο καλύπτεται από το επόμενο άρθρο 2, το οποίο γενικεύει και αναφέρεται σε εκπαιδευτικούς “φορείς δημοσίου τομέα ή νομικά πρόσωπα ιδιωτικού δικαίου που εποπτεύονται από το Δημόσιο”.
Επιπλέον ο σωφρονιστικός κώδικας στο άρθρο 35, που ίσχυε πριν καν την εν λόγω υπουργική απόφαση, η οποία υποτίθεται εκδόθηκε ακριβώς για να αποτρέψει τέτοιου είδους κακόβουλες παρερμηνείες, προβλέπει τη δυνατότητα συμμετοχής κρατουμένων σε εκπαιδευτικά προγράμματα γενικώς, και επιπλέον τους κινητροδοτεί, προσμετρώντας τις ημέρες σπουδών στον ευεργετικό υπολογισμό της ποινής.
Το ερώτημα που προκύπτει είναι το πώς μπορεί το ίδιο υπουργείο, το ένα εξάμηνο να νομοθετεί προς μια κατεύθυνση και το επόμενο εξάμηνο να παραβιάζει, όχι μόνο το υποτιθέμενο πνεύμα των ίδιων του των νόμων, αλλά να ασελγεί και στο γράμμα του.
Τέλος, αν δεν ανακληθεί τις επόμενες ημέρες η απόφαση που, ελαφρά τη καρδία, πήραν σε βάρος μου κάποιοι κύκλοι του Υπ. Δικαιοσύνης, θα έχει ως συνέπεια τη διαγραφή μου από το πρόγραμμα.
Τάσος Θεοφίλου, 17/11/2015»