Του Δημήτρη Κούλαλη
ΕΛΛΟΓΑ ΠΑΡΑΛΟΓΑ
Με αφορμή την… έξοδο από τα μνημόνια, αποφασίσαμε να υπενθυμίσουμε μερικά σημεία της τελευταίας μνημονιακής μας οκταετίας. Μιας βασανιστικής και λαίμαργης οκταετίας που έπνιξε στην αργιλώδη γη των μεγαλεπήβολων σχεδίων των οικονομικών και πολιτικών εξουσιαστών μας την αξιοπρέπεια ολόκληρου του λαού μας:
- «Η αποκάλυψη (…)εγγράφων θα έβλαπτε την προστασία του δημόσιου συμφέροντος όσον αφορά την οικονομική πολιτική της ΕE και της Ελλάδας»
(Ευρωπαϊκό Δικαστήριο, 29/11/2012- το αιτιολογικό της απόφασης απαγόρευσης πρόσβασης στο «Bloomberg» στις εκθέσεις ειδικών εμπειρογνωμόνων της ΕΚΤ σχετικά με τα οικονομικά της Ελλάδας για την περίοδο 1998-2001),
- «όπου στον κόσμο εφαρμόζονται ανάλογα οικονομικά προγράμματα (…)πρώτα εμφανίζονται τα τανκς και μετά η τρόικα»- Γ. Πρετεντέρης, «Ψυχρός Εμφύλιος», Πατάκης, 2013,
- ενδεχομένως, θα υπάρξουν «επιπτώσεις ενός μεγάλου, µη εθελοντικού κουρέµατος του χρέους για τις ελληνικές τράπεζες, τα ασφαλιστικά ταµεία, την πραγµατική οικονοµία και τελικά τον Έλληνα φορολογούµενο»-Λουκάς Παπαδήμος, πρ. σύμβουλος επί των οικονοµικών του πρώην πρωθυπουργού Γ. Παπανδρέου-απόσπασμα από το άρθρο του στους Financial Times με τίτλο: «Forcing Greek restructuring is not the answer», 21/10/2011. Στη συνέχεια, βέβαια, ως (μη εκλεγμένος δημοκρατικά) πρωθυπουργός, έπειτα από προτροπή και της Γερμανίας, προχώρησε στο PSI , με τα γνωστά- τραγικά για τους Έλληνες πολίτες αποτελέσματα και το «πάρτι» της κλίκας των hedge funds με τα ελληνικά ομόλογα,
- «(…)οι τελευταίες μεταρρυθμίσεις στην αγορά εργασίας εστιάζουν (…) στην εξάλειψη – των-κανόνων που διέπουν τις ομαδικές απολύσεις, καθώς και στη διευκόλυνση της προσωρινής απασχόλησης»- 4η Έκθεση Αξιολόγησης για το δεύτερο Πρόγραμμα Οικονομικής Προσαρμογής της Ελλάδας,
- «τα ελλείμματα της Ελλάδας ήταν τα πλεονάσματα της Γερμανίας», Γιοργκ Ρόχολ, διευθυντής της Ευρωπαϊκής Σχολής Μάνατζμεντ και Τεχνολογίας και πρ.μέλος του γνωμοδοτικού συμβουλίου του γερμανικού Υπ. Οικ(https://www.nostimonimar.gr/marin-le-pen-mia-systimiki-antikomformistria/),
- προτεραιότητα της κυβέρνησής μας για την ενίσχυση της ανταγωνιστικότητας είναι η «άρση των εμποδίων στη δράση των επιχειρήσεων και η ρευστότητά τους», Αντώνης Σαμαράς, πρ. Πρωθυπουργός της Ελλάδας(https://www.rizospastis.gr/story.do?id=7713880),
- «μία βασική προϋπόθεση- για- να μπορέσουμε να έχουμε έναν οδικό χάρτη για το πού θα πάμε (…) αυτή τη στιγμή είναι μόνο το μνημόνιο απ’ όσο έχει συμφωνηθεί μεταξύ εταίρων και (…) κυβέρνησης»– Θεόδωρος Φέσσας, πρ. του ΣΕΒ (https://www.sofokleousin.gr/paremvasi-fessa-xreiazomaste-odiko-xarti-den-xreiazetai-na-mas-le)
- είναι αναγκαία η «επανεξέταση και ο εκσυγχρονισμός (…) των εργατικών κινητοποιήσεων και, σύμφωνα με την οικεία Οδηγία και βέλτιστη πρακτική της ΕΕ, των ομαδικών απολύσεων βάσει του χρονοδιαγράμματος και της προσέγγισης που έχουν συμφωνηθεί με τους θεσμούς» (απόσπασμα από τη δήλωση- πρόταση της Συνόδου Κορυφής της Ευρωζώνης στις 12/7/2015, η οποία έγινε νόμος του ελληνικού κράτους [ν. 4344] τρεις μέρες αργότερα, 15/7/2015- https://www.rizospastis.gr/story.do?id=8850209),
- «δεν μπορεί να υπάρξει δημοκρατική επιλογή ενάντια στις ευρωπαϊκές συνθήκες», Ζαν Κλοντ Γιούνκερ- πρόεδρος της Ευρωπαϊκής Επιτροπής («Από τον μεγάλο πόλεμο στη διαρκή κρίση», Μάρκ Σενέ, Λιβάνης, 2016)
- «προσωπικά, δεν αισθανόμουν καλά όταν πίσω από κλειστές πόρτες αποφασίζαμε για το μέλλον εκατομμυρίων Ελλήνων. Από δημοκρατική σκοπιά αυτό ήταν σκανδαλώδες», Πιέρ Μοσκοβισί- Επίτροπος Οικονομικών Υποθέσεων της Ευρωπαϊκής Ένωσης (https://www.avgi.gr/article/10842/9076799/moskobisi-piso-apo-kleistes-portes-apophasizame-gia-to-mellon-ekatommyrion-ellenon)
- «ζηλεύω τον Τσίπρα. Πέρασε 7.500 σελίδες με μέτρα χωρίς καμία αλλαγή, χωρίς απεργίες», Μανουέλ Βαλλς- πρ. Πρωθυπουργός της Γαλλίας (https://www.liberal.gr/arthro/55160/politiki/2016/o-anthropos-tousi.html).
Κι ένα συμπέρασμα:
Μπορεί κάποιοι, θέλοντας να βγάλουν λάδι το δεσπόζον οικονομικό-πολιτικό σύστημα, να υποστηρίζουν ότι η φτώχεια είναι συνυφασμένη εξολοκλήρου με τα μνημόνια. Ναι, τα μνημόνια επιταχύνουν τη φτωχοποίηση των μεσαίων και χαμηλών, λαϊκών στρωμάτων, οδηγώντας τους πολίτες στο βάραθρο του καθημερινού τους οικονομικού αδιεξόδου. Ναι, τα μνημόνια διαλύουν την παραγωγική βάση της χώρας, επιτυγχάνοντας με βίαιο τρόπο τη συγκέντρωση και συγκεντροποίηση κεφαλαίου καθώς και την απαξίωση του εργατικού δυναμικού. Ναι, τα μνημόνια διαλύουν την ποιότητα παροχής υπηρεσιών του κράτους προς τους πολίτες. Ναι, τα μνημόνια εντείνουν την καταστολή και προσπαθούν μέσω αυτής, συνεπικουρούμενα από την προπαγάνδα των γραβατωμένων αποφύσεων των δελτίων των οκτώ, να επιβληθούν στο κοινωνικό σώμα. Όμως, τα μνημόνια δεν είναι τίποτα άλλο από τον πολιορκητικό κριό, τον δούρειο ίππο της ελληνικής αστικής τάξης, η οποία, σε αγαστή συνεργασία με τους αλλοδαπούς κεφαλαιοκράτες, προσπαθεί να ανακάμψει από την καπιταλιστική κρίση με όσο το δυνατόν λιγότερες απώλειες, κοινωνικοποιώντας τη ζημία και ιδιοποιούμενη τα κέρδη.
Εν ολίγοις, στη χώρα μας φαίνεται να ισχύουν- χωρίς, φυσικά, να συγχέουμε τις καταστάσεις- εκείνες οι δώδεκα λέξεις με τις οποίες ο Primo Levi περιέγραφε τη συμπεριφορά των ανθρώπων σε συνθήκες απόλυτης ταπείνωσης και εκμηδένισης. Τη ζωή στην κόλαση ενός ναζιστικού στρατοπέδου συγκέντρωσης.
«Αυτός που έχει», έγραφε, «θα λάβει». Αυτός που δεν έχει, θα του αφαιρεθεί» ( Primo Levi, «Εάν αυτό είναι ο άνθρωπος, Άγρα, 2007).
***
Το σκίτσο είναι του Πάνου Ζάχαρη