Ένα μεγάλο σφάλμα του αντιφασιστικού κινήματος είναι ότι αποδίδει τον ενστερνισμό ρατσιστικών ιδεολογημάτων και την υιοθέτηση ναζιστικών πρακτικών αποκλειστικά σε αίτια που σχετίζονται με το χαμηλό έως ανύπαρκτο μορφωτικό επίπεδο των φορέων της ναζιστικής ιδεολογίας.
Αν και αυτό αληθεύει σε κάποιο βαθμό για τα ανεγκέφαλα ούγκανα που πυκνώνουν τις γραμμές των δολοφονικών ταγμάτων εφόδου της Χρυσής Αυγής ή οι τερατώδεις ανορθογραφίες είναι ταυτισμένες στο μυαλό μας με τον μέσο οπαδό της συμμορίας, δεν πρέπει να μας διαφεύγει ότι είναι μεγάλο λάθος η επίρριψη ευθυνών για την αποδοχή του ναζισμού αποκλειστικά στην έλλειψη μόρφωσης.
Στα χρόνια του Χίτλερ δεν ήταν λίγοι οι “μορφωμένοι Γερμανοί” που ασπάστηκαν τη ναζιστική ιδεολογία ή προσέφεραν εθελοντικά τις γνώσεις τους για την υλοποίηση των επιστημονικών σκοπών του Γ’ Ράιχ.
Έρευνες αποδεικνύουν ότι ένα μεγάλο ποσοστό γιατρών, βιολόγων, ευγονιστών, επιστημονικών δημοσιογράφων, μηχανικών και άλλων, όχι μόνο δεν υποχρεώθηκαν να υλοποιήσουν τις επιταγές των Ναζί, αλλά οι περισσότεροι ακολούθησαν εθελοντικά τη γραμμή του κόμματος και μάλιστα με τέτοια προσήλωση που ξεπέρασε ακόμη και αυτή των κομματικών στελεχών.
Ο επιστημονικός δημοσιογράφος και πολιτικός επιστήμονας Wolfgang Goede αναφέρει σε σχετικό αφιέρωμα του περιοδικού Der Spiegel που δημοσιεύτηκε στις 10/3/2008 ότι «ο Γερμανικός φασισμός προσέφερε τεράστιες ευκαιρίες για σταδιοδρομία και δυνατότητες για απεριόριστη έρευνα σε πολλούς επιστήμονες. Δεν υπήρχαν νομικές δεσμεύσεις, σε μια ελεύθερη εργασία που απολάμβανε και μια γενναιόδωρη χρηματοδότηση, εάν τα έργα κάλυπταν τους δολοφονικούς στόχους της ναζιστικής ιδεολογίας. Οι πολυάριθμοι έξυπνοι και φιλόδοξοι άνθρωποι του χώρου ήξεραν πώς να επωφεληθούν από αυτή τη μοναδική ευκαιρία». Η δρ. Susanne Heim, επικεφαλής της επτροπής ανεξάρτητων ιστορικών στα πλαίσια έρευνας που διεξήχθη το 2005 από τη Max Planck Society αναφορικά με τη συμμετοχή μεγάλου ποσοστού των γιατρών στην προπολεμική εξόντωση 250.000 ανθρώπων μέσω ιατρικών πειραμάτων (80.000 εκ των οποίων ήταν άτομα με ειδικές ανάγκες) σημειώνει: «Οι επιστήμονες είναι ιδιαίτερα ευάλωτοι στην πνευματική και ηθική διαφθορά (…) Δεν αφήνουν ανεκμετάλλευτες τις ευκαιρίες αν τους υπόσχονται δυνατότητα για μεγαλύτερη επιρροή και επιτυχία.» Δεν είναι όμως μόνο οι θετικοί επιστήμονες που στήριξαν με το έργο τους το άγος της ναζιστικής Γερμανίας. Ας θυμηθούμε πολύ πρόχειρα ότι και στον τομέα των ανθρωπιστικών επιστημών, ακόμα και ο κορυφαίος Γερμανός φιλόσοφος Μάρτιν Χάιντεγκερ είχε συνδεθεί στενά με το ναζιστικό κόμμα. Tο δε υπ’ αριθμόν 2 στέλεχος του καθεστώτος, Γιόζεφ Γκαίμπελς, είχε σπουδάσει Λογοτεχνία και Φιλοσοφία σε 4 πανεπιστήμια και ήταν κάτοχος διδακτορικού διπλώματος με διατριβή πάνω στο γερμανικό ρομαντικό δράμα του 18ου αιώνα.
Αλλά και την καύση 20.000 “αντιγερμανικών” βιβλίων που έγινε στις 10 Μαΐου 1933 έξω από το πανεπιστήμιο Humboldt, ναζιστές φοιτητές την οργάνωσαν, μαζί με μέλη των SA. Τα παραδείγματα δεν σταματούν εδώ.
Γιατί εντέλει ο ναζισμός δεν είναι θέμα «μόρφωσης », όπως δεν είναι μόνο αποτέλεσμα οικονομικής εξαθλίωσης. Είναι πρωτίστως θέμα ηθικής ακεραιότητας.
ΥΓ: Στη φωτογραφία ο μορφωμένος ναζιστής γιατρός Γιόζεφ Μένγκελε, ο οποίος εργαζόταν στα στρατόπεδα εξόντωσης του Γ’ Ράιχ υποβάλλοντας τους κρατουμένους σε φρικαλέα πειράματα ενόσω ήταν ακόμη ζωντανοί. Στα ερευνητικά του ενδιαφέροντα περιλαμβανόταν η αναζήτηση των ορίων της ανθρώπινης αντοχής μέσω συνεχών μεταγγίσεων αίματος, απανωτών μεταμοσχεύσεων, πολλαπλών πειραματισμών σε ανθρώπινα όργανα, ακρωτηριασμών, έκθεσης των ανθρώπων-πειραματόζωων σε ακραίες συνθήκες κόπωσης, στέρησης και κλιματολογικών αλλαγών, ενώ τα πειραματικά πεδία στα οποία επιδιδόταν με ιδιαίτερο ζήλο και με κάθε δυνατό τρόπο ήταν οι έγκυες γυναίκες, τα δίδυμα αδέλφια, τα άτομα με εκ γενετής κινητικά προβλήματα και δυσπλασία κ.ο.κ. Πιθανώς χιλιάδες άνθρωποι να μην είχαν βρει φριχτό θάνατο, ούτε να ζούσαν το υπόλοιπο της ζωής τους με ανεπούλωτα ψυχοσωματικά τραύματα, αν ο Μένγκελε δεν είχε μορφωθεί τόσο πολύ και ήταν ένας από τους χιλιάδες ανώνυμους φρουρούς π.χ. του Άουσβιτς, που μόνη τους αρμοδιότητα ήταν να “υπακούουν εντολές ανωτέρων”.