Πάνε αρκετές μέρες που ο Αλέξης Τσίπρας αποκάλεσε σε εκείνη τη φανταστική συζήτηση με τον Σλαβόι Ζίζεκ, την συγγραφέα και ακτιβίστρια Ναόμι Κλάιν, “Ναόμι Κάμπελ”. Παρόλα αυτά, ο κόσμος εξακολουθεί να βαυκαλίζεται με αυτήν την αποστροφή του λόγου του προέδρου του ΣΥΡΙΖΑ.
Θα μπορούσε να πει κάποιος ότι αντί να κριτικάρονται ή να μοντάρονται οι δηλώσεις του Τσίπρα ή άλλου συριζαίου από το νεοδημοκρατικό επιτελείο της ομάδας αλήθειας του Σίμου Κεδίκογλου και του Γιώργου Μουρούτη, το θέμα της Κάμπελ παραμένει περιέργως στο προσκήνιο.
Πριν από μερικούς μήνες η καθεστωτική ναυαρχίδα προπαγάνδας της κυβέρνησης πρόβαλε τον ΣΥΡΙΖΑ ως ένα αντιευρωπαϊκό κόμμα, που στοχεύει στην έξοδο της Ελλάδας από το ευρώ και τη διάλυση της οικονομίας μας.
Βέβαια η οικονομία μας ήταν ήδη διαλυμένη, όμως αυτό δεν έχει καμία σημασία όσο ο κόσμος εξακολουθεί να πιστεύει ότι αν οι Κινέζοι αγοράσουν τα λιμάνια και οι Καναδοί τα μεταλλεία, εμείς θα πνιγούμε στο χρήμα.
Τους τελευταίους μήνες ο Αλέξης Τσίπρας κάνει μία πολύ σημαντική προσπάθεια να ανέβει από το πεζοδρόμιο -στο οποίο κατέβηκε για μερικές μόνο εβδομάδες-, με έναν αγώνα δρόμου από γραφείο σε γραφείο, για να πείσει ότι δεν είναι αυτός ο τόσο επικίνδυνος άνθρωπος που όλοι φοβούνταν.
Τίμησε τον Κωνσταντίνο Καραμανλή, συναντήθηκε με τους εκδότες του εγχώριου συστήματος προπαγάνδας, ταξίδεψε σε Ευρώπη και Αμερική, χρησιμοποίησε πολλές διαφορετικές λέξεις για να περιγράψει το πώς θα διαχειριστεί το μνημόνιο και τώρα πασχίζει να ενώσει τις αριστερές συνιστώσες κάτω από την ομπρέλα του ΣΥΝ.
Ο λόγος για τον οποίο η διαπλοκή σταμάτησε να μιλά για το ανύπαρκτο σχέδιο ΣΥΡΙΖΑ που θα βγάλει τη χώρα από το ευρώ, δεν είναι το “φως στο τούνελ” που βλέπουν μόνο ο ΔΟΛ και η Καθημερινή αλλά το ότι ο Τσίπρας δεν αποτελεί πλέον υπαρκτή απειλή για αυτούς.
Μου φαίνεται πολύ δύσκολο να εξαγοράστηκε. Άλλωστε έχω ξαναπεί ότι θεωρώ πως η ηγετική ομάδα γύρω από τον πρόεδρο του ΣΥΡΙΖΑ – ΕΚΜ δεν συγκρίνεται με την διαπλεκόμενη πολιτική ελίτ που κληρονομεί την εξουσία εδώ και 40 χρόνια. Ακόμα.
Απλά σταμάτησαν να κάνουν το βαρύ πεπόνι και να υπόσχονται φυλακίσεις και ειδικά δικαστήρια για τους προδότες του συστήματος που διέλυσαν μια χώρα και κατέστρεψαν το λαό της. Αυτά τα κάνει μόνο ο Καμμένος και τα χρυσαυγίδια.
Τι άλλο μπορεί να συμπεράνει κανείς όταν βλέπει φωτογραφίες του Τσίπρα να χαριεντίζεται με τον κομιστή της διαπλοκής, του βρώμικου πολιτικού χρήματος και των νεοναζί, Θέμο Αναστασιάδη;
Δεν ξέρω αν αυτό αποτελεί κομμάτι ενός σατανικού σχεδίου του στυλ “κάνω τον καλό σε όλα τα λαμόγια για να σταματήσουν να με βαράνε και μόλις γίνω πρωθυπουργός θα τους ξεσκίσω” ή απλά αποφάσισε να γίνει συστημικός γιατί δεν ήταν ποτέ του τίποτε άλλο.
Εγώ θα συγκρατήσω ένα δημοσίευμα από την εφημερίδα Το Βήμα μετά την άτυπη συνάντηση του Αλέξη Τσίπρα με το Σταύρο Ψυχάρη τον περασμένο Απρίλη στα γραφεία του ΔΟΛ, το οποίο γράφει πως σύμφωνα με ανώτατο στέλεχος του ΣΥΡΙΖΑ “ως τις παραμονές των εκλογών και αφότου ξεκαθαρίσει το τοπίο δε πρόκειται και δεν μπορούμε να κάνουμε συγκεκριμένες εξαγγελίες”.
Στο ίδιο του άρθρο ο δημοσιογράφος Άγγελος Κωβαίος συμπληρώνει “[…] και απαντώντας εμμέσως στο ζήτημα του χειρισμού του μνημονίου και των νεφελωδών υποσχέσεων της σημερινής αξιωματικής αντιπολίτευσης έκανε λόγο (το στέλεχος του ΣΥΡΙΖΑ) για μια εσκεμμένη ασάφεια”.
Το δημοσίευμα δεν διαψεύστηκε, ούτε επιβεβαιώθηκε. Απλώς πέρασε στα ψιλά. Έτσι ακριβώς όπως πέρασε και ο αρραβώνας με το κυπριακό ΑΚΕΛ που πήγαινε μια χαρά μέχρι να ανακοινώσει το κόμμα ότι καταθέτει πρόταση εξόδου της Κύπρου απ’ το ευρώ, κάτι που το Αριστερό Ρεύμα του Παναγιώτη Λαφαζάνη χαιρέτησε εξ αρχής. Εκεί το πράγμα πάγωσε και οι σχέσεις των Κυπρίων αριστερών με τον ΣΥΡΙΖΑ ψυχράνθηκαν.
Το μεγάλο πρόβλημα του ΣΥΡΙΖΑ είναι η έλλειψη λαϊκής απήχησης. Δεν μπορεί να κατεβάσει τις μάζες στο δρόμο και το ξέρει. Αν μπορούσε θα το έκανε. Αυτό θα απορύθμιζε την κυβέρνηση και θα έδινε τη δυνατότητα στον Σαμαρά να ανασηκώνει τους ώμους, δείχνοντας απ’ το παράθυρο του Μαξίμου στους ξένους ηγέτες τον κόσμο που πολιορκεί τη βουλή -το παράδειγμα των καθηγητών, άλλωστε, είναι πολύ πρόσφατο.
Ο κίνδυνος να γίνει κάτι τέτοιο δεν υπάρχει. Κι όσο δεν υπάρχει, το μόνο που θα βρίσκουν κάποιοι να ασχοληθούν είναι τα γκούλαγκ του Ζίζεκ, η Ναόμι Κάμπελ και οι καφέ κάλτσες του ακίνδυνου Αλέξη Τσίπρα.
(Η Ναόμι Κλάιν, σε συνέντευξη τύπου κατά τη διάρκεια της επίσκεψής της στην Ελλάδα, κάλεσε τον Αλέξη Τσίπρα και σύσσωμη την αριστερά να σταματήσουν να περιορίζονται στην απλή αντιμετώπιση των επιθέσεων από τα όργανα της διαπλοκής και να περάσουν επιτέλους στην αντεπίθεση. “Η αριστερά έχει βαρεθεί τον εαυτό της και περιορίζεται στην αντίσταση του όχι”, συμπλήρωσε)