Οι Metallica δημιουργήθηκαν το 1981 στο San Francisco της Califiornia. Η Napster ήταν μια καινοτόμα υπηρεσία ανταλλαγής μουσικής μέσω internet που ιδρύθηκε το 1999 από τον Shawn Fanning και έδωσε έμφαση στην μορφή αρχείων MP3.
Στις 13 Απριλίου 2000 οι Metallica μήνυσαν την Napster ισχυριζόμενοι ότι η τελευταία ήταν ένοχη παραβίασης πνευματικών δικαιωμάτων και εκβιασμού, όπως ορίζεται από τον νόμο Racketeer Influenced & Corrupt Organizations.
Αυτή ήταν και η πρώτη υπόθεση όπου καλλιτέχνης κινείται εναντίων εταιρίας τέτοιου τύπου λογισμικού και αποτέλεσε εφαλτήριο για σειρά μηνύσεων, με την συνέχεια να δίνει η A & M Records μαζί με άλλες 18 μεγάλες δισκογραφικές εταιρείες.
Στις 11 Ιουλίου του 2000, ο drummer της μπάντας, Lars Ulrich κατέθεσε ενώπιον της Γερουσίας κατηγορώντας τη Napster για παραβίαση πνευματικών δικαιωμάτων, λέγοντας πως εκείνη την χρονιά και μέσω Napster είχε διαρρεύσει demo επερχόμενης κυκλοφορίας τους και πως μετά από έρευνα ανακάλυψαν πως η πλήρης δισκογραφία τους ήταν διαθέσιμη για δωρεάν downloading, κάτι που είναι παράνομο βάσει του νόμου περί πνευματικών δικαιωμάτων.
Δικαστική διαμάχη και αποζημίωση
Οι Metallica ζήτησαν αποζημίωση 10 εκατομμυρίων δολαρίων, ουσιαστικά δηλαδή $100.000/τραγούδι τους που είχε γίνει downloading έστω και μια φορά μέσω της πλατφόρμας. Η NetPD, εταιρεία παροχής συμβουλών κλήθηκε από τους Metallica να καταγράψει την κίνηση μέσω Napster, φτάνοντας στο αποτέλεσμα των 335.435 χρηστών, οι οποίοι φέρεται ότι μοιράζονταν ηλεκτρονικά τα τραγούδια της μπάντας, παραβιάζοντας τους νόμους περί πνευματικών δικαιωμάτων.
Η λίστα των 60.000 σελίδων παραδόθηκε στο γραφείο της Napster και η μπάντα απαίτησε να απαγορευτεί η ανταλλαγή των τραγουδιών τους και να διαγραφούν από την υπηρεσία οι χρήστες που είναι υπεύθυνοι για τη διανομή της μουσικής των Metallica. Αυτό οδήγησε σε απαγόρευση πάνω από 300.000 χρηστών από το λογισμικό, παρόλο που κυκλοφόρησε λογισμικό που παρέκαμπτε το μητρώο των Windows και επέτρεπε στους χρήστες να επανενταχθούν στην υπηρεσία με διαφορετικό όνομα.
Τον Μάρτιο του 2001, ο δικαστής του ομοσπονδιακού δικαστηρίου Marilyn Hall Patel εξέδωσε προσωρινή απόφαση υπέρ των Metallica εν αναμονή του ψηφίσματος της υπόθεσης. Η απόφαση προέβλεπε την τοποθέτηση στο λογισμικό της Napster ενός φίλτρου εντός 72 ωρών καθώς και να αφαιρεθούν όλα τα κομμάτια των Metallica.
Ακολούθησε σειρά αγωγών από πολλούς καλλιτέχνες που οδήγησαν σε τερματισμό 230.142 λογαριασμών χρηστών.
Ενώ στις 12 Ιουλίου 2001 η Napster έφτασε σε μιας μορφής συμβιβασμό με τους Metallica αλλά και τον Dr.Dre που είχε κινηθεί εναντίον της, το δικαστήριο δεν έκανε δεκτή την διαμεσολάβηση και ακύρωσε την συμφωνία, με αποτέλεσμα η Napster να πληρώσει $7εκ και να ρευστοποιήσει την όποια περιουσία της έτσι ώστε να μπορέσει να πληρώσει τις αποζημιώσεις.
Στο παρακάτω κείμενο του περιοδικού Rolling Stone θα δούμε πως υποδέχτηκε ο τύπος την απόφαση των Metallica πριν από ακριβώς 19 χρόνια:
Οι Metallica μηνύουν την Napster για παραβίαση πνευματικών δικαιωμάτων
Ήταν θέμα χρόνου κάποιος καλλιτέχνης να σηκώσει το γάντι και να ασκήσει αγωγή στο Napster, εταιρεία υπεύθυνη για το λογισμικό που επιτρέπει την δωρεάν διανομή και διανομή αρχείων MP3. Οι Metallica, έχουν ήδη καταθέσει αγωγή στο αμερικανικό περιφερειακό δικαστήριο της κεντρικής επαρχίας της Καλιφόρνια κατά της Napster Inc., του Πανεπιστημίου της Νότιας Καλιφόρνιας, της Yale Univesity και του Πανεπιστημίου της Ιντιάνα. Η μπάντα ισχυρίζεται ότι η Napster και τα παραπάνω πανεπιστήμια διέπραξαν παραβιάσεις πνευματικών δικαιωμάτων, παράνομη χρήση συσκευής διασύνδεσης ψηφιακού ήχου και παραβιάσεις του νόμου Racketeering Influenced & Corrupt Organizations Act (RICO). Οι Metallica και η εκδοτική τους εταιρεία ισχυρίζονται ότι ως ιδιοκτήτες πνευματικών δικαιωμάτων των ηχογραφήσεων και μουσικών τους συνθέσεων, έχουν το αποκλειστικό δικαίωμα να διανέμουν εμπορικά τα τραγούδια τους και να αντλούν εισόδημα από αυτά…
«Με κάθε έργο μας, περνάμε μια εξαντλητική δημιουργική διαδικασία για να γράψουμε μουσική που θεωρούμε αντιπροσωπευτική των Metallica», δήλωσε ο Ντράτσερ Ντραρλς. “Λαμβάνουμε πολύ σοβαρά τη δουλειά μας – είτε πρόκειται για τη μουσική, τους στίχους, είτε για τις φωτογραφίες και τα έργα τέχνης, όπως και οι περισσότεροι καλλιτέχνες. Είναι λοιπόν απαράδεκτο να βλέπουμε ότι η τέχνη μας διακινείται σαν εμπόρευμα και όχι ως τέχνη. Από επιχειρηματικής απόψεως, πρόκειται για πειρατεία – λαμβάνοντας κάτι που δεν σας ανήκει. Και αυτό είναι λάθος ηθικά και νομικά. Η εμπορία τέτοιων πληροφοριών – είτε πρόκειται για μουσική, βίντεο, φωτογραφίες ή οτιδήποτε άλλο – αποτελεί στην πραγματικότητα εμπόριο κλεμμένων αγαθών.”