Την ώρα που όλη η Ευρώπη προσπαθεί να θέσει εκτός νόμου τους ακροδεξιούς «Γκρίζους Λύκους» (η Γαλλία το έκανε ήδη), ο Τούρκος πρόεδρος Ταγίπ Ερντογάν τους παίρνει υπό την προστασία του.
- HellasJournal
Πρόκειται για μια οργάνωση του τουρκικού κυβερνώντος κόμματος AKP, με τη βοήθεια της οποίας ο Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν ασκεί την πολιτική του στη Γερμανία, επηρεάζοντας όσο μπορεί τα 1,4 εκατομμύρια Τούρκων μεταναστών που ζουν μεν στη Γερμανία, αλλά έχουν δικαίωμα ψήφου στη χώρα καταγωγής τους, στην Τουρκία.
Μέχρι τον Μάιο του 2018 η οργάνωση αυτή του Ερντογάν στη Γερμανία, λειτουργούσε με την επωνυμία «Ένωση Ευρωπαίων-Τούρκων Δημοκρατών» (UETD), αλλά άλλαξε όνομα για να γίνει πιο αποδεκτή στη γερμανική πολιτική σκηνή. Και τώρα που εδραιώθηκε, διορίστηκε πρόεδρός της ο ακροδεξιός «Γκρίζος Λύκος».
Σύμφωνα μάλιστα με την τουρκική εφημερίδα “Avrupatürkgazetesi”, ο Κεκσάλ Κους είχε διασυνδέσεις ακόμη και με την τουρκική μαφία ,φθάνοντας στο σημείο να επαινεί στο Facebook τον ακροδεξιό αρχιμαφιόζο Αμπντουλάχ Τσατλί που είχε καταδικαστεί για εμπόριο ναρκωτικών και είχε εμπλακεί σε αρκετές πολιτικές δολοφονίες -μεταξύ των οποίων και σε επίθεση εναντίον μελών του Τουρκικού Εργατικού Κόμματος το 1978 , κατά την οποία σκοτώθηκαν επτά άνθρωποι.
Σε μια άλλη ανάρτηση τον Απρίλιο του 2018, ο εκλεκτός του Ερντογάν στην προεδρία της «Διεθνούς Ενωσης Δημοκρατών» ,εκθείαζε τον Αλπαρσλάν Τουρκές, τον ιδρυτή των Γκρίζων Λύκων αλλά και του νέο-φασιστικού, εθνικιστικού κόμματος ΜΗΡ του Ντεβλέτ Μπαχτσελί.
«Εκατομμύρια νέοι τιμούμε με μεγάλη θλίψη την επέτειο του θανάτου του Αλπαρσλάν Τουρκές -γιατί βοήθησε τη χώρα με τις εθνικές του αξίες» έγραψε ο Κους για τον φασίστα ιδρυτή των Γκρίζων Λύκων που ευθύνεται για δεκάδες τρομοκρατικές επιθέσεις και δολοφονίες Αριστερών στη δεκαετία του `70.
Φοβίζει η παρουσία των Γκρίζων Λύκων σε όλη την Ευρώπη
Ο πολιτικός επιστήμονας Κεμάλ Μποζάι προειδοποιεί μάλιστα ότι « η συνεργασία και αλληλεξάρτηση πλέον των εθνικιστικών δυνάμεων, όπως βλέπουμε σήμερα στην Τουρκία, δεν περιορίζεται σε τουρκικές οργανώσεις στη Γερμανία», αλλά επεκτείνεται και σε άλλες ευρωπαικές χώρες.
Οι ακροδεξιοί Γκρίζοι Λύκοι είναι αριθμητικά το μεγαλύτερο ακροδεξιό εξτρεμιστικό κίνημα στη Γερμανία . Οι ειδικοί λένε ότι αριθμεί 18.000 μέλη και διαθέτει ισχυρές προσβάσεις σε τουλάχιστον 200 ενώσεις και οργανισμούς στη Γερμανία, εδώ για δεκαετίες. Διαθέτει μάλιστα παρακλάδια στη Γαλλία, τη Σουηδία, την Ολλανδία και άλλες ευρωπαικές χώρες.
«Το ακροδεξιό αυτό κίνημα προκαλεί με πράξεις μίσους και εμπλέκεται σε βίαιες ενέργειες» γράφει η Tagesschau. «Στα τέλη του περασμένου χρόνου, υπήρξε μια διακομματική πρωτοβουλία στη Γερμανική Ομοσπονδιακή Βουλή για να απαγορευθούν οι «Γκρίζοι Λύκοι» στη Γερμανία λόγω των αντισυνταγματικών ενεργειών τους.
Η κατηγορία: Το εξτρεμιστικό αυτό κίνημα διαδίδει τον εθνικισμό, επιδιώκει τον στόχο μιας Μεγάλης Τουρκικής Αυτοκρατορίας και διώκει τους πολιτικούς του αντιπάλους» τονίζει η γερμανική εφημερίδα. Τα νομικά εμπόδια για την απαγόρευσή τους είναι πάντως πολλά επειδή δεν είναι μια οργάνωση με καθαρή δομή, αλλά ένα κίνημα.
Ο βουλευτής των Πρασίνων, Τζεμ Οζντεμίρ υποστηρίζει ότι οι Γκρίζοι Λύκοι παίζουν σημαντικό ρόλο ακόμη και στο Ινστιτούτο «Τουρκική-Ισλαμική Ένωση για τη Θρησκεία» ( DITIB) -μιας οργάνωσης – ομπρέλα που εκπροσωπεί περίπου 900 μουσουλμανικές κοινότητες στη Γερμανία και, μεταξύ άλλων, προσφέρει μαθήματα για το Ισλάμ σε γερμανικά σχολεία.
«Ο στόχος των Γκρίζων Λύκων είναι να προχωρήσουν οι τουρκικής καταγωγής Γερμανοί ακόμη περισσότερο προς την κατεύθυνση του τουρκικού εθνικισμού και του φονταμενταλισμού» εκτιμά ο Πράσινος βουλευτής.
«Φασιστικά χαρακτηριστικά» στην κυβέρνηση Ερντογάν.
Δεν είναι βέβαια περίεργο που ο Τούρκος πρόεδρος επέλεξε ένα ακροδεξιό «υποκείμενο» για πρόεδρο της οργάνωσής του στη Γερμανία. Πρόκειται για μια «φυσιολογική» εξέλιξη, καθώς στην ίδια την Τουρκία ο Ερντογάν συγκυβερνά πλέον από το 2018 με τον ακροδεξιό εθνικιστή Ντεβλέτ Μπαχτσελί, που αποτελεί και τον πολιτικό ηγέτη των Γκρίζων Λύκων.
Χωρίς υπερβολή, ο Ερντογάν είναι πλέον όμηρος του Μπαχτσελί, ο οποίος ελέγχει γύρω στο 10% του εκλογικού σώματος και αποτελεί την μοναδική ελπίδα επανεκλογής του στην Τουρκική προεδρία το 2023, αφού τα δικά του «κουκιά» μειώνονται συνεχώς ,λόγω της κακής κατάστασης της οικονομίας.
Το γεγονός αυτό έχει οδηγήσει στο να «λαμβάνει η πολιτική της κυβερνητικής συμμαχίας Ερντογάν- Μπαχτσελί όλο και περισσότερο φασιστικά χαρακτηριστικά. Ο Ερντογάν επιτρέπει στους ακροδεξιούς εξτρεμιστές εταίρους του να κάνουν τη δουλειά τους» γράφει η Tagesschau.
Ήδη, ο Μπαχτσελί πιέζει ασφυκτικά να τεθεί εκτός νόμου το φιλο-Κουρδικό HDP, προκειμένου να κλέψει τις ψήφους των πιο συντηρητικών Κούρδων. Ο Ερντογάν δεν θέλει ακόμη να απαγορεύσει το HDP, αλλά σίγουρα προσπαθεί να το αποδυναμώσει. Στόχος του είναι να πλήξει το φιλο-Κουρδικό κόμμα με τέτοιο τρόπο ώστε να μην μπορέσει να ξεπεράσει το όριο του 10% για να μπει στο κοινοβούλιο στις επόμενες εκλογές του 2023.
Είναι ενδεικτικό ότι από τους 65 δημάρχους που εξέλεξε το HDP στις τοπικές εκλογές του 2019, οι 50 έχουν καθαιρεθεί με διάφορα προσχήματα και πολλοί είναι στη φυλακή.
- Ο ηγέτης του HDP, Σελαχατίν Ντεμιρτάς είναι επίσης φυλακισμένος από το 2016 με διάφορες γελοίες κατηγορίες και ενώ το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων ζήτησε πρόσφατα την απελευθέρωσή του-όπως και η Γερμανική κυβέρνηση-ο Ερντογάν τους γράφει όλους στα παλαιότερα των υποδημάτων του.
- Όταν μάλιστα και ο πρώην πρόεδρος της Τουρκικής Βουλής , Μπουλέντ Αρίντς τόλμησε επίσης να ζητήσει την απελευθέρωση του Ντεμιρτάς, ο Ερντογάν τον έδιωξε από το κόμμα.
Για την ιστορία, ο Αρίντς, μαζί με τον Ερντογάν και τον πρώην πρόεδρο της Τουρκίας, Αμπντουλάχ Γκιούλ, ήταν οι τρείς που ίδρυσαν το κυβερνών κόμμα ΑΚΡ το 2000. Τον Γκιούλ τον διέγραψε παλιότερα όταν διαφώνησε με την κυβερνητική πολιτική, όπως και τον Αρίντς. Δηλαδή, τους άλλους δύο συνιδρυτές του κόμματος, ο Ερντογάν τους πέταξε έξω…
Άλλωστε, υπάρχουν στελέχη του κυβερνώντος κόμματος στην Τουρκία, που απορρίπτουν τη συνεργασία με το νέο-φασιστικό κόμμα του Μπαχτσελί, αλλά προτιμούν να παραμένουν σιωπηλοί, υπό τον φόβο της εκδίκησης του Ερντογάν, όπως εκτιμά ο Μιτάτ Σανκάρ, συν-πρόεδρος του φιλοκουρδικού HDP και μέλος του τουρκικού κοινοβουλίου.
Το ερώτημα βέβαια είναι γιατί οι Ευρωπαίοι ηγέτες, ενώ βλέπουν ότι η πολιτική Ερντογάν στο εσωτερικό της Τουρκίας αποκτά όλο και περισσότερο ακροδεξιό χαρακτήρα, κλείνουν τα μάτια; Δυστυχώς, προηγούνται τα γεωπολιτικά, ενεργειακά και οικονομικά συμφέροντα, που δεν νοιάζονται αν η Τουρκία μετατρέπεται όλο και περισσότερο σε μια τεράστια φυλακή…
Αρκεί το Oruc Reis να παραμένει αγκυροβολημένο στην Αττάλεια…