Κείμενο: Αφροδίτη Τζιαντζή
Ούτε ένας χρυσαυγίτης δεν βρέθηκε στο ακροατήριο το πρωί της Παρασκευής στο Εφετείο Αθηνών για να ακούσει τις συνταρακτικές αποκαλύψεις του μάρτυρα Ηλία Σταύρου, πρώην στελέχους και υποψήφιου βουλευτή Βέροιας το 2012 (σε ηλικία 25 χρόνων), επιστημονικού συνεργάτη της κοινοβουλευτικής ομάδας της Χρυσής Αυγής, που αποχώρησε οριστικά από τη ναζιστική οργάνωση τον Δεκέμβριο του 2013.
Προφανώς και δεν επιτράπηκε στα μέλη της Χ.Α. να ακούσουν τη μαρτυρία ενός πρώην συναγωνιστή τους, άλλοτε αγαπημένου παιδιού, ή αλλιώς ενός «ρουφιάνου δηλωσία», όπως ο ίδιος κατέθεσε στο δικαστήριο ότι τον αποκαλούσαν μετά την αποχώρησή του, όταν δεχόταν έως και απειλές για τη ζωή του.
Συγκροτημένος και ευφυής, ο 30χρονος σήμερα δικηγόρος δήλωσε ότι ήταν ακροδεξιός από τα μαθητικά του χρόνια και προσέγγισε τη Χρυσή Αυγή το 2005, μόλις 18 χρόνων, αρχικά ως υποστηρικτής, έχοντας πλήρη συνείδηση ότι θα ενταχθεί σε μια εθνικοσοσιαλιστική οργάνωση, δομημένη στα πρότυπα του γερμανικού ναζιστικού κόμματος του Χίτλερ.
Έγινε πλήρες μέλος το 2011, αφού «πέρασα πυρήνες», όπως είπε, αναφερόμενος στην ιδεολογική κατήχηση με σεμινάρια στα γραφεία της Χ.Α. στο Καλό Νερό Ημαθίας.
Ορκωμοσία στο λάβαρο του Γ’ Ράιχ
Και μόνο η περιγραφή της ορκωμοσίας του ως μέλους της Χ.Α., ξημερώματα στις 21 Δεκέμβρη, την ημέρα του χειμερινού ηλιοστασίου, στο όρος Φαλακρό, μπροστά στο υψωμένο λάβαρο του Γ’ Ράιχ, τραγουδώντας τον ναζιστικό ύμνο «το ορθό το λάβαρο», δεν αφήνει κανένα περιθώριο αμφιβολίας για τον ιδεολογικό προσανατολισμού του «Λαϊκού Συνδέσμου Χρυσή Αυγή».
Το άλλοτε «χρυσό παιδί» του κόμματος, που πριμοδοτήθηκε απευθείας από τον Μιχαλολιάκο ως υποψήφιος βουλευτής, «με ψηφοδέλτια που έφευγαν σταυρωμένα με το όνομά μου», όπως είπε, αποστασιοποιήθηκε σταδιακά, όχι επειδή μετανόησε για τις ιδέες του, αλλά επειδή όσα είδε και έζησε στην Αθήνα, όπως είπε, στη θητεία του ως επιστημονικός συνεργάτης, του φανέρωσαν το πραγματικό βίαιο πρόσωπο των βουλευτών και στελεχών, που επικροτούσαν, συμμετείχαν και οργάνωναν εγκληματικές επιθέσεις.
Παραίτηση και απειλές
Συνέταξε επιστολή παραίτησης από επιστημονικός συνεργάτης τον Ιούνιο του 2013, η οποία «δεν έγινε δεκτή από τον Αρχηγό», όπως ενημερώθηκε με sms της Ουρανίας Μιχαλολιάκου. Συνέχισε, θέλοντας και μη, να είναι επαγγελματικό στέλεχος της Χ.Α. για άλλους έξι μήνες, δεχόμενος όλο αυτό το διάστημα εκβιασμούς και απειλές από βουλευτές και επώνυμα στελέχη της οργάνωσης.
Την αντίφαση της μακροχρόνιας ένταξής του στο κόμμα από τη μία -έχοντας πλήρη γνώση της ιεραρχικής δομής, και της άγνοιάς του για τις βίαιες ενέργειες από την άλλη- προσπάθησε να την ερμηνεύσει λέγοντας ότι αυτός πίστευε στη νόμιμη, θεσμική βία, που θα ασκούσε το κόμμα έχοντας κατακτήσει την εξουσία.
«Θα πνίγαμε τους παράνομους μετανάστες, όχι εμείς οι χρυσαυγίτες, αλλά το κράτος. Θα ήταν η εντολή στο Λιμενικό “να τους βουλιάξουμε”», είπε απαντώντας στην ερώτηση της προέδρου Μαρίας Λεπενιώτη για το πώς διαχωρίζει την ιδεολογία της βίας από την πράξη.
Έγκριση μόνο από την ηγεσία
Συγκλονίζουν οι αποκαλύψεις του μάρτυρα για την αρχή του Αρχηγού που είχε όπως είπε «μεταφυσικές διαστάσεις, εκπροσωπώντας το δίκαιο του αίματος», για την εκπαίδευση με όπλα, για τις κρυφές κάμερες που χρησιμοποιούσαν βουλευτές και στελέχη για να καταγράφουν και να εκβιάζουν ως και άλλα μέλη της οργάνωσης, για το πώς οργανώθηκε η επιδρομή χρυσαυγιτών σε καφενείο στη Βέροια, ως αντίποινα σε αναρχικούς, αφού πρώτα «πήραν έγκριση από την ηγεσία».
• Πλήρες ρεπορτάζ για την κατάθεση του μάρτυρα θα διαβάσετε στο φύλλο της «Εφ.Συν.» της Δευτέρας 18 Σεπτεμβρίου.
Χαρακτηριστικά αποσπάσματα της κατάθεσης
Για τις έκνομες ενέργειες:
«Όταν βρέθηκα στην Αθήνα είδα ότι η Χ.Α. κάνει δραστηριότητες παράνομες: Το σπάσιμο των πάγκων στο Μεσολόγγι, επίθεση σε Αιγύπτιους ψαράδες. Ενέργειες που συμμετέχουν βουλευτές του κόμματος (…) π.χ. ο βουλευτής Μίχος. […] Ξέρω ότι οι χρυσαυγίτες χτυπούσαν διαδηλωτές. Λίγες μέρες αργότερα είμαστε στη Βουλή και ακούω το Μίχο να λέει “Τα γαμήσαμε τα μουνιά”. Δηλαδή τους αντιφασίστες. […] η ηγεσία, οι βουλευτές όχι μόνο δεν καταδίκασαν τις πράξεις βίας, αλλά τις επικροτούσαν. Ότι δεν είναι μεμονωμένες ενέργειες, αλλά υπάρχει σύνδεση της ηγεσίας με τις πράξεις αυτές».
Για τις απειλές που δέχθηκε μετά την πρώτη επιστολή αποχώρησης (Ιούνιος 2013):
«Μου λέει ο Κουκούτσης “δεν θα ήταν η πιο φρόνιμη λύση να φύγεις από το κόμμα θα πρέπει να προσέξεις”. Μετά από λίγο έρχεται ο Ματθαιόπουλος. Μου λέει “πρόσεχε, συμβαίνουν και ατυχήματα”».
Για την έγκριση των έκνομων ενεργειών από την ηγεσία:
«Όποιος είναι μέλος στη Χ.Α. το ξέρει ότι δεν είναι δυνατόν μια επίθεση όπως αυτή στο Μεσολόγγι, μέσω της οποίας το κόμμα διατρέχει τον κίνδυνο να εκτεθεί στα ΜΜΕ, δεν παίρνει την πρωτοβουλία ένας χωρίς έγκριση από ανώτερό του (…) Σε ένα κόμμα με στρατιωτικού τύπου δομή, και με την ιδεολογία που πρεσβεύει το κόμμα αυτό, τίποτα δεν μπορεί να γίνει αν δεν το γνωρίζει ο επικεφαλής».
Για τη σχέση Χ.Α. και χριστιανισμού:
«Μας έλεγαν ότι ο χριστιανισμός είναι “θρησκευτικός μπολεσβικισμός”. Για να παίρνουν ψήφους πιστών χριστιανών προσποιούνται ότι είναι πιστοί χριστιανοί. […] Στις συζητήσεις μας έλεγαν “να έχουμε καλές σχέσεις με την Εκκλησία”. Ο σκοπός ήταν να μην κάνει αντιπολίτευση η Εκκλησία στο κόμμα».
Για τον ναζιστικό χαιρετισμό:
«Χαιρετούσαμε έτσι (υψώνει το χέρι σε ναζιστικό χαιρετισμό). Το έκαναν και σε απλές συγκεντρώσεις. Λέγανε ότι δεν είναι ναζιστικό, ότι είναι αρχαιοελληνικό, είναι του Μεταξά».
«Τα περί Μεταξά είναι παραμύθια των χρυσαυγιτών. Όταν ορκιζόμουν με σημαία του Γ’ Ράιχ δεν ήμουν μόνος μου. Ήταν άλλα έξι άτομα. Δεν έβλεπες τον αγκυλωτό σταυρό, αλλά η σημαία της Χ.Α. τον αγκυλωτό σταυρό συμβολίζει […]».