Του Περικλή Κοροβέση
Ο καύσωνας έφερε μια εθνική ομοψυχία. Τα πολιτικά μίση και πάθη εξαφανίστηκαν. Μνημονιακοί και αντιμνημονιακοί έδωσαν τα χέρια.
Δεξιά, Κέντρο και Αριστερά έλιωσαν τις δυνάμεις τους στο ίδιο καζάνι, έτσι που να υπάρχουν τρία στη συσκευασία του ενός.
Και τα οράματα του κ. Λεβέντη αποδείχτηκαν πως ήταν μια ρεαλιστική πολιτική και όχι μια ουτοπία.
Ο ζωοδότης ήλιος αποφάσισε να μας μαγειρέψει όλους μαζί για ένα τριήμερο. «Λιώσαμε», «ζεματιστήκαμε», «καήκαμε» αναφωνούσε εν χορώ όλη η Ελλάδα.
Συγκινητική ήταν και η στάση της Εκκλησίας της Ελλάδος. Η Ιερά Σύνοδος, με κίνδυνο της ζωής των γερόντων της, αγρυπνούσε για τρεις ολόκληρες νύχτες και προσευχόταν για τη σωτηρία μας.
Και από δίπλα τα ΜΜΕ δεν έχασαν την ευκαιρία και ανέδειξαν μεγαλοπρεπώς αυτό το ωραίο θέαμα που συνοδευόταν από τις πρώτες εντυπωσιακές πυρκαγιές της σεζόν.
Αλλά όπως συμβαίνει πάντοτε υπάρχουν και παράξενοι άνθρωποι που δεν συμμερίζονται τις συνήθειες και τις απόψεις των πολλών, όπως αυτές έχουν διαμορφωθεί από την κυρίαρχη ιδεολογία.
Λίγοι μεν, υπαρκτοί δε. Ανάμεσα σε αυτούς και γω. Εψαχνα εναγωνίως στα ΜΜΕ που έχω πρόσβαση, αν βρέθηκε κάποιος να συνδέσει αυτόν τον καύσωνα με την καταστροφή του περιβάλλοντος και την υπερθέρμανση του πλανήτη. Δεν βρήκα τίποτα σχετικό.
Ακόμα και στη δικιά μας εφημερίδα που στα οικολογικά είναι άσος. Πήραμε τον καύσωνα σαν μια αναποδιά του καιρού, πέρασε και ησυχάσαμε και μπήκαμε στην αναμονή του επόμενου καύσωνα σαν να μην τρέχει τίποτα.
Φυσιολογικά πράγματα, δηλαδή. Ολα συνηθίζονται. Ακόμα και οι πυρκαγιές που έχουν γίνει θεσμός, κάτι σαν «Φεστιβάλ της Φλόγας».
Η χρεοκοπημένη Ελλάδα είναι πρώτη σε εξοπλισμούς στην Ευρώπη και πέμπτη στον κόσμο.
Αλλά για τον εσωτερικό εχθρό, τις πυρκαγιές, που αφανίζουν κάθε καλοκαίρι τεράστιες δασικές εκτάσεις, καίγοντας ανθρώπους και κάνοντας στάχτη περιουσίες, η πολιτεία είναι κυνικά αδιάφορη.
Και το επιβεβαίωσε ο κ. Τσίπρας κατά την επίσκεψή του στην Ελευσίνα. Το «περιορισμένες δαπάνες για την πυροπροστασία» σημαίνει πολλαπλασιασμός των πυρκαγιών. Ετσι απλά και ωραία.
Ο πλανήτης υπερθερμαίνεται με τέτοιους ρυθμούς, που αν δεν παρθούν εδώ και τώρα δρακόντεια μέτρα σε όλο τον κόσμο, τότε πάμε για τη συντέλεια.
Αν η θερμοκρασία αυξηθεί κατά 4 βαθμούς Κελσίου, προβλέπονται από τους ειδικούς τα ακόλουθα τρομακτικά σενάρια: η στάθμη της θάλασσας θα ανέβει κατά 1 έως 2 μέτρα.
Αυτό θα έχει συνέπεια να καταποντιστούν νησιωτικά κράτη όπως οι Μαλδίβες και το Τουβαλού. (Ηδη έχουν αρχίσει να βυθίζονται νησιά στον Ειρηνικό.)
Οι παράκτιες περιοχές θα πλημμυρίσουν στο Εκουαδόρ, στη Βραζιλία, στην Ολλανδία, στην Καλιφόρνια και στις βορειοανατολικές Πολιτείες των ΗΠΑ.
Το ίδιο θα γίνει και σε τεράστιες περιοχές της νοτιοανατολικής Ασίας καθώς και στη βόρεια Αφρική.
Και από τα νησιά του Αιγαίου θα μείνουν μόνο οι βουνοκορφές. Και όλες οι μεγάλες πόλεις-λιμάνια θα υποστούν ανεπανόρθωτες καταστροφές.
Λονδίνο, Νέα Υόρκη, Βομβάη, Χονγκ Κονγκ, Σανγκάη, Πειραιάς, Θεσσαλονίκη κ.λπ. και πιθανότατα η μισή τους περιοχή να βρεθεί κάτω από την επιφάνεια της θάλασσας.
Παράλληλα θα δημιουργηθούν αφόρητοι καύσωνες που μπορούν να σκοτώσουν δεκάδες χιλιάδες ανθρώπους.
Οι τυφώνες θα πολλαπλασιάζονται και θα γίνονται όλο και πιο φονικοί. Η ζέστη θα χτυπήσει και τη γεωργία σε ολόκληρη την υφήλιο.
Η μείωση της παραγωγής βασικών διατροφικών προϊόντων θα είναι δραστική.
Ενδεικτικά αναφέρεται πως η μείωση παραγωγής του σταριού στις Ινδίες και του καλαμποκιού στις ΗΠΑ μπορεί να φτάσει στο 60% σε μια περίοδο που η ζήτηση θα είναι αυξημένη, γιατί θα υπάρχουν πιο πολλά στόματα για να ταϊστούν.
Και αυτό σημαίνει τεράστια κύματα προσφυγιάς. Αν προσθέσουμε τώρα τις ανεξέλεγκτες πυρκαγιές, την κασταστρεπτική υπεραλίευση, την εξαφάνιση πολλών ειδών, την ξηρασία που μετατρέπει τη γη σε έρημο και τις επιδημίες, τότε το αισιόδοξο σενάριο είναι έτοιμο προς πραγματοποίηση.
Γιατί υπάρχουν και τα χειρότερα. Αν η παγκόσμια θερμοκρασία αυξηθεί κατά 4 βαθμούς Κελσίου, τότε θα οδηγήσει σε εξαιρετικά επικίνδυνα ανατροφοδοτούμενα φαινόμενα που ίσως καταστρέψουν οριστικά αυτό που λέμε ζωή και πολιτισμό.
Και όλα αυτά από τα ορυκτά καύσιμα, άνθρακας, πετρέλαιο, φυσικό αέριο, που παράγουν διοξείδιο του άνθρακα και δημιουργούν το φαινόμενο του θερμοκηπίου.
Και αυτή η καταστροφή του πλανήτη αποφέρει τρισεκατομμύρια δολάρια κέρδη σε μια χούφτα εταιρειών που έχουν ήδη επενδύσει μυθικά ποσά για νέες εξορύξεις σε σίγουρα και εγγυημένα αποθέματα μέχρι το 2050.
Και το κακό αρχίζει από την εξόρυξη. Στο θέμα θα επανέλθουμε. Ο καύσωνας μας έδωσε δουλειά.