Από τον Χάρη Ζάβαλο
Το Συμβούλιο της Επικρατείας πριν λίγο, με ψήφους 14 προς 11, αποφάσισε ότι ο νόμος Παππά για τις τηλεοπτικές άδειες είναι αντισυνταγματικός. Και πράγματι είναι, αφού αρμόδιο για την αδειοδότηση των καναλιών είναι το Εθνικό Ραδιοτηλεοπτικό Συμβούλιο και όχι ο κάθε υπουργός που προσπαθεί να δικαιολογήσει την ύπαρξη του. Επί δυο έτη ασχολείται μόνο με αυτό το θέμα εκμεταλλευόμενος την βαθιά αντιπάθεια του κόσμου απέναντι στα καθεστωτικά μέσα, που τα μνημονιακά χρόνια αναλώθηκαν στο να κατηγορούν συλλήβδην τον ελληνικό λαό για όλες τις αστοχίες των εκάστοτε κυβερνήσεων.
Άλλωστε το ΣτΕ είναι αρμόδιο να προστατεύει το Σύνταγμα. Έτσι όλα αυτά τα χρόνια βρήκε πολύ συνταγματικό να κόβονται συνέχεια οι επικουρικές συντάξεις. Βρήκε συνταγματικό να ξεπουλιέται η δημόσια περιουσία. Το κλείσιμο της ΕΡΤ ήταν ο ορισμός της συνταγματικότητας. Ολόκληρο το μνημόνιο (και τα 3), είναι κάθε λέξη του Συντάγματος, οπότε ούτε αυτά τα βρήκε αντισυνταγματικά. Συνταγματικές και οι καταργήσεις των συλλογικών συμβάσεων εργασίας.
“Σύνταγμα της Ελλάδας ‘Αρθρο 22: (Προστασία της εργασίας)
1. H εργασία αποτελεί δικαίωμα και προστατεύεται από το Kράτος, που μεριμνά για τη δημιουργία συνθηκών απασχόλησης όλων των πολιτών και για την ηθική και υλική εξύψωση του εργαζόμενου αγροτικού και αστικού πληθυσμού. Όλοι οι εργαζόμενοι, ανεξάρτητα από φύλο ή άλλη διάκριση, έχουν δικαίωμα ίσης αμοιβής για παρεχόμενη εργασία ίσης αξίας. 2. Mε νόμο καθορίζονται οι γενικοί όροι εργασίας, που συμπληρώνονται από τις συλλογικές συμβάσεις εργασίας συναπτόμενες με ελεύθερες διαπραγματεύσεις και, αν αυτές αποτύχουν, με τους κανόνες που θέτει η διαιτησία.”
Οι 1.500.000 άνεργοι για το ΣτΕ είναι αόρατοι.
Όπως ο ΣΥΡΙΖΑ είναι κάθε λέξη του Συντάγματος, έτσι και το ΣτΕ αφαιρεί ολόκληρες προτάσεις από αυτό. Ακόμα καλύτερα οι αναδρομικές αυξήσεις δίνονται μόνο στους μισθούς τους όλα αυτά τα χρόνια.
Το Σύνταγμα είναι χρόνια τώρα ένα κουρέλι που το σκίζουν κάθε μέρα και ας φαντασιώνονταν κάποιοι ότι θα έσκιζαν μνημόνια έξω από την βουλή “και θα ‘ναι μέρα μεσημέρι”.
Οι αδειοδοτήσεις των καναλιών είναι μείζονος σημασία μόνο για τους καναλάρχες και τους αυλικούς τους και μόνο αυτοί συντηρούν στον αφρό της επικαιρότητας ένα μέσο που πια ενδιαφέρει ελάχιστους.
Ας σταματήσουν να προσπαθούν τσάμπα να πείσουν ότι καίγονται για την τήρηση του Συντάγματος και την δήθεν εκτροπή του πολιτεύματος.
Η επίφαση της δημοκρατίας που υπήρχε στη χώρα μας τελείωσε στο πρώτο “σώσιμο”. Άλλους τέτοιους σωτήρες και υπερασπιστές της συνταγματικότητας δεν θέλουμε, μας είναι περιττοί.