Άρθρο του κ. Άγγελου Χανιώτη, καθηγητή Αρχαίας Ιστορίας στο Ινστιτούτο Προηγμένων Μελετών, Πρίνστον, στην Καθημερινή.
Τη στιγμή που γράφονται αυτές οι γραμμές, φαίνεται ότι ο Μπάιντεν συγκεντρώνει οριακά τον απαραίτητο αριθμό εκλεκτόρων. Η νίκη των Δημοκρατικών είναι πύρρειος. Ο Τραμπ αύξησε τις ψήφους του, διατήρησε τον έλεγχο της Γερουσίας, μείωσε σημαντικά την πλειοψηφία των Δημοκρατικών στη Βουλή των Αντιπροσώπων και καθόρισε την ατζέντα της πολιτικής. Ο Μπάιντεν εκλέγεται ως Αντι-Τραμπ και όχι για την υλοποίηση συγκεκριμένου προγράμματος στην οικονομία, που ήταν ο καθοριστικός παράγοντας για την ψήφο.
Και το σημαντικότερο: ο Τραμπ πέτυχε απολύτως να διχάσει την Αμερική, γνωρίζοντας ότι η διχαστική και επιθετική γλώσσα είναι το μεγαλύτερο πλεονέκτημά του. Ο επόμενος πρόεδρος θα είναι ο πρόεδρος των Διχασμένων Πολιτειών της Αμερικής. Θα είναι πιο εύκολο να κτισθεί το διαβόητο τείχος στα νότια σύνορα από το να γκρεμιστούν τα τείχη που γιγαντώθηκαν μέσα στην αμερικανική κοινωνία κι έγιναν εμφανέστερα κατά την πανδημία, με τις οικονομικές, κοινωνικές, αλλά και ψυχολογικές επιπτώσεις της.
Ο διχασμός των ΗΠΑ γίνεται σε μια περίοδο ιστορικών ανακατατάξεων στη διεθνή σκηνή. Αν και αποσοβήθηκε ο κίνδυνος μια δεύτερη τετραετία Τραμπ να σφραγίσει μια αποφασιστική στροφή στη θέση των ΗΠΑ στον κόσμο –με απομάκρυνση από τους παραδοσιακούς Ευρωπαίους συμμάχους, υπονόμευση των διεθνών οργανισμών και προτίμηση σε διμερείς συμφωνίες που βραχυπρόθεσμα φέρνουν κέρδη στις ΗΠΑ–, οι υπέρμαχοι της αμερικανικής εσωστρέφειας κερδίζουν διαρκώς έδαφος.