Tου Γιώργου Τσιάρα
Ετοιμος να κάνει πράξη την απειλή του και να μεταφέρει την πρεσβεία των ΗΠΑ από το Τελ Αβίβ στην Ιερουσαλήμ είναι ο Ντόναλντ Τραμπ, αναγνωρίζοντας έτσι de facto τη διεκδικούμενη εδώ και αιώνες Ιερή Πόλη των τριών μεγάλων μονοθεϊστικών θρησκειών ως πρωτεύουσα του εβραϊκού κράτους.
Οπως έγινε γνωστό χθες το απόγευμα, ο «Πρόεδρος του Χάους» -όπως τον αποκαλούν εύστοχα οι επικριτές του- τηλεφώνησε στον Παλαιστίνιο ηγέτη Μαχμούντ Αμπάς για να τον ενημερώσει για την επικείμενη μεταφορά, αψηφώντας για πολλοστή φορά τις προειδοποιήσεις ακόμη και στενών συμβούλων του.
Σύμφωνα με τον εκπρόσωπο του Αμπάς, ο Παλαιστίνιος πρόεδρος προειδοποίησε τον Τραμπ ότι η μεταφορά της αμερικανικής πρεσβείας στην Ιερουσαλήμ θα έχει «εξαιρετικά επικίνδυνες συνέπειες για την ειρηνευτική διαδικασία, την ασφάλεια και τη σταθερότητα στην περιοχή και στον κόσμο».
Και πρόσθεσε ότι «δεν μπορεί να υπάρξει Παλαιστινιακό κράτος χωρίς την Ανατολική Ιερουσαλήμ ως πρωτεύουσα, σύμφωνα με τα ψηφίσματα του ΟΗΕ, το διεθνές δίκαιο και την αραβική ειρηνευτική πρωτοβουλία». Μάταια όμως.
Οπως φαίνεται (και αυτός) ο κύβος προφανώς έχει ήδη ριφθεί, στο πλαίσιο ενός ευρύτερου σχεδίου του «τριγώνου» ΗΠΑ-Ισραήλ-Σαουδικής Αραβίας για το μέλλον ολόκληρης της Μέσης Ανατολής, στο οποίο θα αναφερθούμε εκτενέστερα παρακάτω…
Οπως και να ‘χει, με την εμπρηστική αυτή απόφαση του Τραμπ διαφωνούν ανοιχτά -πριν ακόμη καν ανακοινωθεί επίσημα- ο Αραβικός Σύνδεσμος, η Τουρκία αλλά και η Ρωσία και η Ευρωπαϊκή Ενωση.
Πάμε τώρα στο «ζουμί». Σύμφωνα με προχθεσινό αποκαλυπτικό δημοσίευμα της Αν Μπάρναρντ στους «New York Times», ο Μαχμούντ Αμπάς κλήθηκε ξαφνικά τον Νοέμβριο που μας πέρασε στη Σαουδική Αραβία για ένα έκτακτο τετ α τετ κεκλεισμένων των θυρών με τον ασυγκράτητο πρίγκηπα-διάδοχο του βασιλείου, τον Μοχάμεντ μπιν Σαλμάν.
Αυτά που άκουσε ο ηλικιωμένος «Αμπού Μάζεν» από τα χείλη του 32χρονου MBS, όπως τον αποκαλεί «χαϊδευτικά» από τα αρχικά του ο Τραμπ, σόκαραν τους πάντες, εντός και εκτός Παλαιστίνης: ούτε λίγο ούτε πολύ του παρουσίασε εκβιαστικά το πλαίσιο ενός νέου «σχεδίου Τραμπ» για την «επίλυση» του μεσανατολικού προβλήματος, που περιγράφεται ως το πιο φιλοϊσραηλινό και αντιπαλαιστινιακό που έχει εκπονηθεί ποτέ από οποιαδήποτε αμερικανική κυβέρνηση και που, βέβαια, απέχει έτη φωτός από τον αντίστοιχο «οδικό χάρτη» του Ομπάμα.
Του είπε μάλιστα πως, αν δεν μπορεί ο ίδιος ο Αμπάς να υπογράψει μια τέτοια συμφωνία, τότε πρέπει να παραιτηθεί αμέσως ώστε να βρεθεί ένας διάδοχός του που θα το πράξει…
Και βέβαια «χρύσωσε το χάπι» υποσχόμενος «τεράστια οικονομική ενίσχυση» προς το νέο «κράτος».
Συμφωνία – απάτη
Τι προβλέπει η συμφωνία; Οτι οι Παλαιστίνιοι θα αποκτήσουν μεν το δικό τους «κράτος», αλλά αυτό θα αποτελείται μόνο από διάσπαρτα τμήματα της Δυτικής Οχθης, και ακόμη και σε αυτά δεν θα διαθέτουν πλήρη εθνική, αλλά μόνον «ηθική» κυριαρχία. Η συντριπτική πλειονότητα των παράνομων εποίκων θα παραμείνουν στα κατεχόμενα και η Ανατολική Ιερουσαλήμ δεν θα αναγνωριστεί ως πρωτεύουσα του νέου κράτους.
Το σημαντικότερο: οι Παλαιστίνιοι πρόσφυγες στον Λίβανο, στην Ιορδανία και σε άλλες χώρες, και φυσικά τα παιδιά και τα εγγόνια τους δεν θα έχουν δικαίωμα επιστροφής στις πατρογονικές τους εστίες.
Με άλλα λόγια, ένα σχέδιο τόσο μονόπλευρο που κανένας Παλαιστίνιος ηγέτης, ακόμη και ο πιο ενδοτικός, δεν θα μπορούσε ποτέ να αποδεχτεί.
Μετά το πρώτο σοκ, ο εκπρόσωπος του Λευκού Οίκου διέψευσε την ύπαρξη ενός τέτοιου σχεδίου, λέγοντας πως πρόκειται για κάποιες «ιδέες» του προέδρου και του επιτελείου του που δεν έχουν ακόμη οριστικοποιηθεί.
Το ίδιο έκανε και ο Σαουδάραβας πρέσβης στον ΟΗΕ, ο πρίγκηπας (και αδελφός του διαδόχου) Χαλίντ μπιν Σαλμάν, ο οποίος δήλωσε ότι το βασίλειο παραμένει δεσμευμένο «σε μια λύση που θα περιλαμβάνει την Ανατολική Ιερουσαλήμ σαν πρωτεύουσα ενός παλαιστινιακού κράτους βασισμένου στα σύνορα προ [της ισραηλινής εισβολής και προσάρτησης] του 1967.
Αργά χθες το βράδυ έκανε προειδοποιητική δήλωση για το θέμα της Ιερουσαλήμ και ο βασιλιάς της Σαουδικής Αραβίας, Σαλμάν.
Μαγειρέματα
Ομως οι πληροφορίες επιμένουν πως ο Μπιν Σαλμάν, που είναι γνωστό πως διατηρεί στενές επαφές τόσο με τον Τραμπ όσο και με τον (εβραϊκής καταγωγής) γαμπρό και ειδικό απεσταλμένο του προέδρου στη Μέση Ανατολή, Τζάρεντ Κούσνερ, που λειτουργεί ουσιαστικά ως «ενδιάμεσος» μεταξύ Ριάντ, Ουάσινγκτον και Τελ Αβίβ, δεν μετέφερε πρωτόλειες σκέψεις των συνομιλητών του, αλλά το τελικό σχέδιο, που με τη σειρά του αποτελεί παράρτημα ενός συνολικού νέου στρατηγικού σχεδιασμού για μια ευρύτερη περιοχή χωρίς… ενοχλητικούς «παίχτες», όπως τα διάφορα παρακλάδια της Μουσουλμανικής Αδελφότητας (π.χ. η παλαιστινιακή Χαμάς) ή του Ιράν (η λιβανέζικη Χεζμπολάχ, οι Υεμενέζοι αντάρτες Χούτι κ.ά.) και γενικότερα όσοι αντιτίθενται ακόμη στα αμερικανικά και ισραηλινά συμφέροντα.
Γι’ αυτό άλλωστε βλέπουμε παράλληλα και άλλες αψυχολόγητες και εκβιαστικές ενέργειες της Σαουδικής Αραβίας και σε άλλα «μέτωπα», όπως ο συνεχιζόμενος αποκλεισμός του Κατάρ, η «απαγωγή» και το σίριαλ με την παραίτηση του Λιβανέζου πρωθυπουργού Χαρίρι, και φυσικά ο συνεχιζόμενος στραγγαλισμός της Υεμένης, στο πλαίσιο μιας συνεχούς κλιμάκωσης της αντιπαράθεσης με την Τεχεράνη…