Από τον Αλέξανδρο Λιτσαρδάκη
Ένα ψάρι, ο φίλος μας ο Βαγγέλης ας πούμε, περιπλανιέται κάπου στο σύγχρονο βυθό του 21ου αιώνα. Βρίσκεται πιθανόν κάπου στον Ατλαντικό. Επομένως είναι δυτικού πολιτισμού, έχει μία Α κουλτούρα.
Καθώς βολτάρει βλέπει φύκια, κοράλια, άλλα ψάρια, ενίοτε και κανά καβουροπάτι. Ακολουθεί την ίδια διαδρομή κάθε μέρα, εδώ και 30 χρόνια. Κάθε μέρα βλέπει τα ίδια πράγματα. Φύκια, κοράλια, μπορεί και τον Πάτρικ. Ωστόσο αυτό που δε βλέπει, γιατί είναι δεδομένο στο βυθό, είναι το νερό…
Έτσι ακριβώς είναι και ο σεξισμός !
Μία αόρατη πραγματικότητα, που έχει καταστεί καθημερινότητα. Η σεξιστική διάλεκτος μεταξύ των ανδρών, το σεξιστικό χιουμοράκι, η εγγενής αντιμετώπιση της γυναίκας ως υποδεέστερης και το ‘’πίσω στην κουζίνα’’ είναι ο απότοκος της πολυετούς κατήχησης στα πλαίσια της κοινωνίας και της οικογένειας.
Ο βυθός του σεξισμού σε αποπλανεί. Σ’ έχει μεγαλώσει με συγκεκριμένες νόρμες και στερεότυπα, που σε καθιστούν αόμματο στις πρακτικές του σεξισμού. Ο σεξισμός βρίσκεται στο γάλα μας. Όσο τον αγνοείς τόσο μεγαλώνει μέσα σου. Όσο η κοινωνία αδιαφορεί γι’ αυτά τα φαινόμενα στο μπαρ, στην πλατεία, στο γήπεδο και την ευρύτερη δημόσια ζωή, τόσο ο σεξισμός εδραιώνεται ως κυρίαρχη ιδεολογία.
Είναι η ιδεολογία του λειτουργισμού των φονξιοναλιστών που διαχωρίζει τη γυναίκα από τον άνδρα εργασιακά στο πλαίσιο ενός καταμερισμού εργασίας με βάση το φύλο(!).
Είναι η ιδεολογία της αγοράς που υποτιμά μισθολογικά τη γυναίκα και διώκει την μητρότητα, χάριν της μη καταβολής του επιδόματος.
Είναι η ιδεολογία των θρησκειών που βάλλουν κατά της χειραφέτησης υπενθυμίζοντας σε όλες την ιεράρχηση, της καθώς πρέπει πατριαρχικής οικογένειας. Είναι τέλος η ιδεολογία της ίδιας της γυναίκας που αυτοπροσδιορίζεται ως ερωτικό αντικείμενο, υποβαθμίζει την υπόστασή της, γκρεμίζει μέσα της κάθε φεμινιστικό τείχος αξιοπρέπειας και “δωρίζεται”.
Είναι η ιδεολογία της έμφυλης ανισότητας !
Το γυναικείο φύλο εγκαθίσταται στη σκέψη ως το “ωραίο φύλο”. Η γυναίκα πρέπει να είναι όμορφη, πρέπει να δείχνει όμορφη. Της το λέει η αγορά, η κοινωνία, ο άνδρας της και η φίλη της στο κομμωτήριο.
Η γυναίκα δεν αντιμετωπίζεται ως το έτερο φύλο, αλλά ως αντικείμενο ομορφιάς και κατ’ επέκταση αντικείμενο του πόθου, του σεξ, της κατανάλωσης και της ικανοποίησης. Εν ολίγοις η γυναίκα είναι το ψάρι στη γυάλα. Ο βυθός του σεξισμού δεν είναι άδικος ή κακός, είναι πατριαρχικός !
( Η αναλογία στην αρχή του άρθρου πηγάζει από την ομιλία της κα. Στέλλας Μπελλιά στη Βουλή για το σύμφωνο συμβίωσης-15/12/2015 )