Στον κόσμο…
Το 1967, η Αν Μπάρκφορντ είχε αποπλανήσει τον Χόφμαν στον πρωτάρη και φορούσε την κάλτσα της, χωρίς να ξέρει τι θύελλες θα εξαπέλυε, για χρόνια, στην αθώα προ ίντερνετ εποχή.
Οι χίπηδες μαζευόταν κατά χιλιάδες στο Σαν Φρανσίσκο, στο καλοκαίρι της αγάπης, την ώρα που οι μειονότητες και η φτωχολογιά, σκοτώνονταν στο Βιετνάμ. Οι χίπηδες ήταν στα καλύτερα τους. Όλες οι φάμπρικες για αυτούς δούλευαν.
Ο Μοχάμεντ Άλι ήταν ακόμα Κάσιους Κλέι και οι Σελτικς με την Λίβερπουλ είχαν κλείσει την χρονιά χωρίς να έχουν κερδίσει τίποτα. Μαύρη χρονιά για τον αθλητισμό δηλαδή.
Στην Ελλάδα …
Ο δαιμόνιος (ο καθένας βάζει σαν δεύτερο επίθετο ότι θέλει) Μαστοράκης, για 50000 δραχμές δεν είχε μπορέσει να κλείσει τα σκαθάρια και στράφηκε στις κυλιόμενες πέτρες, για την μεγαλύτερη συναυλία που είχε γίνει ποτέ στην Ελλάδα. Τα σκαθάρια τελικά, ήρθαν αργότερα το καλοκαιράκι. Έβγαλαν φωτογραφίες με κλαριτζήδες στην Αράχωβα, χόρτασαν ήλιο, δεν αγόρασαν νησί αλλά απάντησαν σε δυο τρεις ερωτήσεις του δαιμόνιου (ο καθένας βάζει σαν δεύτερο επίθετο ότι θέλει) Μαστοράκη.
Πολλά χρόνια πιο πριν, σε ένα χωριό δίπλα στον Μελιγαλά, είχε γεννηθεί ένα παιδί “φανατικό για γράμματα”, που λέει ο ποιητής (για ένα άλλο παιδί από την Σιδώνα) όπως και οι βιογράφοι ετούτου του παιδιού (εμείς βέβαια, ξέρουμε πως ούτε ο Καβάφης είχε αποφασίσει που ήθελε να καταλήξει στο ποίημα που υπάρχει ο στίχος και πως τα βιογραφικά, φτιάχνονται όπως γουστάρουμε. Ξέρουμε επίσης , εμπειρικά, πως κανένα παιδί φανατικό για γράμματα , δεν γίνεται μπάτσος.)
Ο τύπος και ο άλλος τύπος δεν ήταν φιλικός με τους “μαλλιάδες εκατομμυριούχους”.
Στην συνέντευξη τύπου, του δεύτερου τύπου , του εντύπου, η πρώτη ερώτηση ήταν “τι ξέρετε για τον Σαίξπηρ;”
Η απάντηση ήταν “εσείς τι ξέρετε για τον Όμηρο;”
Η συνέντευξη ήταν μεγαλύτερη παρωδία και από την υποδοχή που έγινε στους μηχανικούς της μπάντας , από αλαφιασμένες Αθηνιοτοπούλες .
Στα λουλουδάτα πουκάμισα τους , μάλλον.
17.4.1967 – Λεωφόρος Αλεξάνδρας.
Το πιο σύγχρονο γήπεδο του καιρού του. Συναυλία κυλιόμενες πέτρες .
Οι υποψίες του παιδιού εκείνου από τον Μελιγαλά, που πλέον είναι αρχηγός αστυνομίας πόλεων, πως δηλαδή η συναυλία αποτελεί εστία ανωμαλίας με ερυθρά απόχρωση, επιβεβαιώνονται όταν ο Τζάγκερ μοιράζει εάν καλάθι κόκκινα γαρίφαλα.
Όταν μάλιστα τον ακούει να τους απειλεί ευθέως πως θα τους σφάξει (τραγουδώντας το satisfaction) αμολάει τα σκυλιά του, ουρλιάζοντας “τι κάθεστε μωρέ;”, διακόπτοντας τη γιορτή, ξυλοκοπώντας και στέλνοντας ένα προμήνυμα για το τι θα ακολουθούσε 4 μέρες αργότερα.
“Κάλλιο γαϊδουρόδενέ παρά γαϊδουρογύρευε. Στα κλαρίνα αυτά δεν γίνονται.”
Έτσι θα σκέφτηκε ο ταξίαρχος Τασιγιώργος Κωνσταντίνος, βάζοντας μια φολκλόρ πινελιά σε αυτό που είχε μάθει να ξέρει και να κάνει καλύτερα.