Οι φωτογραφίες του Άρη Μεσσήνη είναι αποκαλυπτικές
Τα πάντα ξεκίνησαν με την ειδοποίηση στα ραντάρ. Δώδεκα μίλια από τις λιβυκές ακτές. Οι διασώστες πλησίασαν στο σημείο που τους οδήγησε το σήμα κινδύνου για να βρουν υπερφορτωμένα ξύλινα σκάφη και σχεδίες που φέρνουν στο μυαλό σκηνές δουλεμπορίου.
Το ίδιο και στις υπόλοιπες βάρκες. Όλες υπερφορτωμένες. Νεκροί από ασφυξία, στιβαγμένοι στο πάτωμα. Οι ζωντανοί για να φτάσουν στους διασώστες τους πρέπει να περάσουν πάνω από τα πτώματα των συμπολιτών τους, των συνταξιδιωτών τους και ίσως των δικών τους ανθρώπων.
Ο Έλληνας φωτορεπόρτερ Άρης Μεσσήνης βρίσκεται πάνω στο διασωστικό Astral. Λέει, στους New York Times, ότι δεν έχει ποτέ τίποτα σαν κι αυτό. Οι φωτογραφίες του για το Γαλλικό Πρακτορείο πραγματικά συγκλονίζουν.
Οι πρόσφυγες – από την Ερυθραία, την Αιθιοπία, τη Σομαλία, τη Νιγηρία και άλλες χώρες της υποσαχάριας Αφρικής – βρέθηκαν από τους διασώστες του Astral την Τρίτη. Ήταν λίγοι μόνο από τους 11.000 πρόσφυγες που διασώθηκαν στη Μεσόγειο από ομάδες διάσωσης και την ιταλική ακτοφυλακή αυτή την εβδομάδα.
Οι πρόσφυγες πάνω σε μια μεγάλη ξύλινη βάρκα μπορεί να ήταν ακόμη και 1.000, δηλαδή πέντε φορές περισσότεροι απ’ ότι κανονικά θα χωρούσαν. Περιμέναν γεμάτοι απελπισία για βοήθεια. Μερικοί πήδηξαν στο νερό.
Ακόμη και με τα σωσίβια δυσκολεύονταν να φτάσουν στα διασωστικά. Κατά την επιχείρηση διάσωσης επικρατούσε πανδαιμόνιο παρά τις προσπάθειες του πληρώματος του Astral να τους ηρεμίσουν. «Οι άνθρωποι βρίσκονταν σε πανικό» λέει ο Άρης Μεσσήνης. «Μας είπαν ότι αρκετοί ήταν νεκροί πάνω στις βάρκες από το προηγούμενο βράδυ».
Πάνω στις βάρκες βρίσκονταν και βρέφη που οι πρόσφυγες προσπαθούσαν απεγνωσμένα να σώσουν. Στο αμπάρι της βάρκας στοιβάζονταν τόσοι πολλοί άνθρωποι που δυσκολεύονταν να κινηθούν για να βγουν. «Ακριβώς όπως στα δουλεμπορικά» λέει η Λάουρα Λανούζα από την ισπανική ομάδα διάσωσης του Astral.
Ο Άρης Μεσσήνης έχει καλύψει τις συγκρούσεις σε Λιβύη και Συρία και εδώ και χρόνια έχει καταγράψει με τον φακό του την προσφυγική κρίση στην Ευρώπη. Όμως αυτό που είδε στη Μεσόγειο, το περιέγραψε ως κάτι διαφορετικό.
«Δεν υπήρχε καμιά διαφορά με τα δουλεμπορικά που κάποτε διέσχιζαν τον Ατλαντικό εκτός από το ότι από τότε πέρασαν μερικές εκατοντάδες χρόνια. Έχω δει πολύ θάνατο. Αλλά ποτέ κάτι τέτοιο. «Είναι σοκαριστικό. Αισθάνεσαι ότι δεν ζεις σε έναν πολιτισμένο κόσμο».
