Από την Αφροδίτη Φανφάρες
σήμερα κάποιοι όταν ξυπνήσαμε, χρειαζόμασταν κουβέρτα. έβαλε ψύχρα. κι η σκέψη μερικών αλαφιασμένων μ’ άσχημα όνειρα, πετάχτηκε στον γείτονα να του χτυπήσει για λίγο χουχούλιασμα.
εκείνοι που λένε ότι πονούν τα κόκκαλά τους στην αλλαγή καιρού, ψεύδονται συνεσταλμένως. τριάντα μέρες και τριάντα νύχτες. το κοκκίνισμα της σάρκας από ντροπή, σετάρει άψογα με το επερχόμενο κόκκινο του δέρματος υπό την άγρια αρωγή κρύου. όσα σπασίματα κι αν θυμηθούν. όσα σπασίματα κι αν σκαρφιστούν. όσα σπασίματα κι αν προκληθούν. όση κατάχρηση του κρακ υφάνουν.
υπάρχει κάτι συμπαντικότερο από ένα ραγισμένο οστό, κι αυτός είναι ένας γερασμένος συμπερασματικός σύνδεσμος που έχει βαρεθεί να καταλήγει σ’ άδοξα συμπεράσματα.
«δε τα πηγαίναμε καλά και σπάσαμε» = με αποτέλεσμα να σπάσουμε
ώστε<οστό<οστούν<ουστ
η αποκαρδιωτική αλληλουχία σπασμένων καταστάσεων με κάτι συγκε/χυμένα αρχαία κι ακριβή μαθηματικά. υπάρχει κάτι σημαντικότερο από ένα ραγισμένο οστό κι αυτή είναι μια ραγισμένη σάρκα . θα το πάρω πάνω μου εγώ, θα πω, ότι σε κάθε αλλαγή καιρού, το κρέας που καθαιρέθηκε βιαίως από την αγριότητα του χασάπη για λίγο κιμά, σταλάζει περισσότερο πόνο. κι ας έχει σκοτωθεί το ζώο. κι ας έχει στερέψει το αίμα. κι ας σκυλοβρίζει το κόκκαλο τη σάρκα, διψώντας για ελευθεριά. κι έτσι, σε κάθε αλλαγή καιρού, φοβάται η σάρκα να παραδεχθεί ότι ακόμα δεν νώθρησε η ανάμνηση του φθινοπώρου που πέρυσι κρυοπαγίσανε μαζί στην πρώτη βροχή του, ποδοπατώντας αυστηρώς χιτλερικά τα φύλλα της διαδρομής που οδηγούσε στην χόβολη εκείνου του σπιτιού, όταν, ρημαγμένοι από τη τύφλα του υποσχόμενου αλληλοξεσκίσματος, θα ανατινάζανε, να μην τη πούνε κολλημένη ως το μεδούλι φοβάται η σάρκα. μα έλα που ζει για να καλλιεργεί υποχθόνια τα κόμπλεξ, δίνει δουλειά στον χασάπη, αλλάζει το χρώματα των ματιών, σταλάζει πόνο άλφα άλφα, εδώ θα βρεις κι ατόφιες χριστοπαναγίες, ανέραστα βράδια να ξύνουν επιτύμβια τις γνωστές πληγές. μη χάβεις που σου λένε ότι βρέχει επειδή η Περσεφόνη κατηφόρισε για τ’ Αδηκό μετρό. από κρεοπωλεία που σου εμπιστεύονται ότι το κρακ του αποχωρισμού ηχεί δυνατότερα από κάθε σπασμένο σπαστικό κοκκαλάκι να τρως.
υπάρχει κάτι σημαντικότερο από ένα ραγισμένο οστό κι αυτή είναι μια ραγισμένη σάρκα. κι εκείνοι που λένε ότι πονούν τα κόκκαλά τους στην αλλαγή καιρού, ψεύδονται συνεσταλμένως.