Από τους Γραμμματική Μαυρουδάκη και Παναγιώτη Λαζαρίδη
Ο «εκπαιδευτικός» χάρακας και η βέργα έχουν καταργηθεί εδώ και πέντε περίπου δεκαετίες .
Τόνοι μελάνης έχουν χυθεί με αντικείμενο την αντιαυταρχική αγωγή και εκπαίδευση .Άνθρωποι των γραμμάτων των τεχνών , επιστήμονες κύρους έχουν ασχοληθεί με τον πρωταρχικό επηρεασμό της ανθρώπινης συνείδησης και ψυχοσύνθεσης από την βρεφική ακόμη ηλικία .Κάποιοι μεγαλώσαμε σ έναν κύκλο , τον «Κύκλο των χαμένων ποιητών» κι ακούγαμε το «The Wall» από τους Pink Floyd .
Ένα μεγάλο μέρος της εκπαιδευτικής επιμόρφωσης ασχολείται με ζητήματα ψυχολογίας , διαμόρφωσης της συνείδησης και επίδρασης στην παιδική και εφηβική ψυχή .Η τιμωρία ως μέρος της παιδαγωγικής διαδικασίας τείνει να εξαφανιστεί σε κάθε σύγχρονη κοινωνία που προετοιμάζει πολίτες και όχι άβουλα μοιρολατρικά πλάσματα .
Το bullying μπήκε στην ορολογία της καθημερινότητάς μας ενώ προϋπήρξε ως παρενόχληση βιαιοπραγία και καταναγκασμός . Απλά ήταν τις περισσότερες φορές μια ανομολόγητη πραγματικότητα .
Σήμερα τα πράγματα είναι διαφορετικά . Έτσι νομίζουμε τουλάχιστον !
Τα παιδιά μας χρόνια τώρα έχουν τόσα δικαιώματα όσες και υποχρεώσεις .Τα παιδιά μας σφύζουν από πληροφόρηση , ερεθίσματα και δεδομένα .Τα παιδιά μας όλο και πιο συχνά γίνονται σκληρά , αλλά παραμένουν ευάλωτα και ευαίσθητα .Τα παιδιά μας επικοινωνούν αλλιώς , «συνεννοούνται» αλλιώς και αντιδρούν διαφορετικά .
Τα παιδιά μας ΕΙΝΑΙ διαφορετικά !
Τα παιδιά μας ζουν σε μια εποχή που η λέξη και η έννοια «κρίση» δεν είναι άγνωστες .Τα παιδιά μας διαθέτουν πλέον μια δική τους αφοπλιστική λογική που συχνά μας εκπλήσσει ευχάριστα .Είναι η ίδια που μας δημιουργεί αμηχανία και ταυτόχρονα μας γεμίζει χαρά κι αισιοδοξία .
Πρίν απ όλα όμως και κυρίως πάνω απ’ όλα τα παιδιά μας ΕΙΝΑΙ ΠΑΙΔΙΑ .
Στο Δεύτερο Γυμνάσιο Βριλησσίων από όλα τα παραπάνω δεν ισχύουν παρά ελάχιστα .Με υπεύθυνη και πρωτεργάτιδα την Διευθύντρια του σχολείου οι μαθητές «απειλούνται» καθημερινά χωρίς να «απειλούν» κανένα από τα δεδομένα ενός κανονικού-κανονικότατου ήσυχου σχολείου .
Άλλοτε για ένα σκουλαρίκι στο αυτί κάποιου μαθητή το «μάθημα» περιλαμβάνει νουθεσίες στους γονείς πως «κάπως έτσι ξεκινάνε και γνωρίζετε που καταλήγουν» …….Η απειλή στον ίδιο τον μαθητή για αποβολή και οριστικό διώξιμο από το σχολείο είναι στην ημερήσια διάταξη .
Το ίδιο ισχύει και για τις μαθήτριες για κάποιο παραπανήσιο σκουλαρίκι η για λίγο πιο κοντοκομμένο μαλί στην μία πλευρά της κεφαλής .Γιατί αυτό δεν είναι η πρέπουσα εμφάνιση σύμφωνα και με την γνώμη των εκπαιδευτικών αλλά και του συλλόγου γονέων .
Κι ας μην έχει διατυπωθεί αυτό εγγράφως ποτέ και πουθενά . Κι ας μην συμπεριλαμβάνεται σε κανέναν «κώδικα δεοντολογικής εμφάνισης»
Κάποιοι «παράγοντες» εκπαιδευτικοί και γονείς το έχουν συζητήσει-συμφωνήσει κατ ιδίαν …………
Και οι απειλές στους μαθητές σε δημόσιο χώρο και κοινή θέα . Στον προαύλιο χώρο η σε κάποια τάξη για παράδειγμα .Και οι ροές μαθητών που εγκαταλείπουν το Δεύτερο Γυμνάσιο Βριλησσίων προς άλλα σχολεία είναι μερικές ΔΕΚΑΔΕΣ ΜΑΘΗΤΩΝ ΚΑΘΕ ΧΡΟΝΟ .
Στο Δεύτερο Γυμνάσιο Βριλησσίων όλα μοιάζουν να βρίσκονται σε μια παράξενη κανονικότητα γιατί απλούστατα:
« Σε όποιον δεν συμμορφώνεται στις υποδείξεις , δημιουργούμε –διαμορφώνουμε τις προυποθέσεις …..προκειμένου να φύγει» .
«Τρόμος» από την πρώτη Γυμνασίου για μετάθεση σε άλλο σχολείο , φωνές , απειλές και κάποιοι στοχοποιημένοι απροσάρμοστοι μαθητές .
Παραδείγματα υπάρχουν και άλλα πολλά , αλλά εκείνο που μετράει είναι το κλίμα . Και αυτό είναι συνώνυμο του φόβου .
Ο Αυταρχισμός είναι ένα εύκολο καταφύγιο αν δεν μπορείς ή δεν θες να εκπαιδεύσεις ανθρώπους με γνώση , γνώμη και συναισθήματα . Και η εξουσία της έδρας ένα εργαλείο φόβου και απόγνωσης !
Είμαστε οι γονείς της Αρετής και του Αργύρη Λαζαρίδη .
Δυο παιδιών που δεν τιμωρήθηκαν και δεν αποβλήθηκαν ποτέ παρά τις απειλές και τους «εκβιασμούς», γιατί απλούστατα φοβήθηκαν ακόμη και μια απειροελάχιστη «σκανταλιά» .
Δυό παιδιά που «κρατήθηκαν» σε αυτό το σχολείο δύο χρόνια γιατί τα συμβουλέψαμε –ως γονείς – να έχουν υπομονή .
Τα παιδιά μας όμως δεν άντεξαν άλλο ! Ούτε κι εμείς !
Από σήμερα είναι ανάμεσα στα δεκάδες παιδιά που άλλαξαν σχολείο μη μπορώντας άλλο το καθεστώς που επιβάλλει η κ. Κατσιαμπούρη η «δια βίου» διευθύντρια στο Δεύτερο Γυμνάσιο Βριλησσίων .
Η επιστολή μας αυτή θα μπορούσε να μην υπάρχει γιατί τα δικά μας παιδιά έφυγαν ……..Ωστόσο δεν μπορέσαμε –όσο κι αν προσπαθήσαμε – να μην σκεφτούμε τους συμμαθητές τους που μένουν .
Υ.Γ : Δεν σταθήκαμε καθόλου σε ζητήματα που αφορούν την ουσία της εκπαιδευτικής διαδικασίας και σε τιμωρητικές πρακτικές σχετικά με την επιβράβευση και την βαθμολογία .Τα παιδιά μας άλλωστε είναι τόσο καλοί μαθητές , όσο αποδεικνύει η βαθμολογία τους .
Με εκτίμηση ,
ΓΡΑΜΜΑΤΙΚΗ ΜΑΥΡΟΥΔΑΚΗ – ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ ΛΑΖΑΡΙΔΗΣ .