Κοινωνικός οραματιστής, ανθρωπιστής, οξυδερκής και πάντα μαχητικός και ασυμβίβαστος ο Περικλής Κοροβέστης παρέμεινε μέχρι τέλους ένας ελεύθερος άνθρωπος. Πολυγραφότατος συγγραφέας και αγωνιστής της αριστεράς ο Περικλής Κοροβέσης είχε προλάβει να αναδείξει μέσα από το έργο του «Ανθρωποφύλακες» τα βασανιστήρια και τη σκληρή και απάνθρωπη μεταχείριση που επεφύλαξε η χούντα των συνταγματαρχών σε όσους αγωνίστηκαν εναντίον της.
Γεννημένος στις 20 Ιουλίου του 1941 στο Αργοστόλι Κεφαλληνίας ο Περικλής Κοροβέσης σπούδασε θέατρο με τον Δημήτρη Ροντήρη, σημειολογία με τον Ρολάν Μπαρτ και παρακολούθησε μαθήματα των Πιερ Βιντάλ Νακέ, Μαρσέλ Ντετιέν, Κορνήλιου Καστοριάδη και άλλων σημαντικών διανοητών της εποχής στο Παρίσι συμμετέχοντας ενεργά στα κοινωνικά κινήματα της περιόδου στο πλευρό των δυνάμεων της αριστεράς. Παρά τους καινούργιους ορίζοντες που διάνοιγαν οι σπουδές του στο Παρίσι του η ιστορία επρόκειτο να του επιφυλάξει ένα διαφορετικό πεπρωμένο. Μετά τη σύλληψη του από το καθεστώς των συνταγματαρχών επρόκειτο να βιώσει τον εγκλεισμό, την απομόνωση και τα βασανιστήρια της χούντας.
«Το σημαντικό είναι ότι στη Χούντα εγώ ήμουν ελεύθερος. Αυτοί που λένε ότι μας χρειάζεται μια Χούντα είναι τα πρόβατα της κοινωνίας που θέλουνε ένα μαντρί για να τα σφάξουνε. Γιατί αυτό κάνει η Χούντα, σφάζει!».
Τις προσωπικές του μαρτυρίες από τα βασανιστήρια που υφίσταντο όσοι αντιστέκονταν στη χούντα επρόκειτο να τις καταγράψει στο πρώτο του και περισσότερο ίσως γνωστό βιβλίο του με τίτλο: «Ανθρωποφύλακες», το οποίο επρόκειτο να σοκάρει τη διεθνή κοινή γνώμη και να αποκαλύψει το αληθινό πρόσωπο της χούντας των συνταγματαρχών. Μετά την κατάρρευση της χούντας ο Περικλής Κοροβέσης θα υπάρξει ένας πολυγραφότατος συγγραφέας με έργα όπως «Αριστερή Ανακύκλωση», «Παράπλευρες καθημερινές απώλειες», «Γυναίκες ευσεβείς του πάθους», «Η πολιτική βία είναι πάντοτε φασιστική», «Στο κέντρο του περιθωρίου», «Εκτός από πεζά», καθώς και ένας άοκνος αγωνιστής της αριστεράς και των κοινωνικών κινημάτων. Στο πλαίσιο μάλιστα αυτό θα αναπτύξει και ενεργή πολιτική δραστηριότητα εκλεγόμενος δημοτικός σύμβουλος στο Δήμο Αθηναίων το 1998 με το ΚΚΕ και βουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ στο ξεκίνημα του από τον οποίο επρόκειτο στη συνέχεια να αποχωρήσει.
Στο έργο του «Ανθρωποφύλακες», έργο που εκδόθηκε το 1969, ο Περικλής Κοροβέσης επρόκειτο να καταγράψει τα βασανιστήρια και την απάνθρωπη και εξευτελιστική μεταχείριση που επιφύλασσε η χούντα των συνταγματαρχών σε όσους αντιστέκονταν. Το έργο αυτό επρόκειτο να αποκαλύψει το αληθινό πρόσωπο της χούντας των συνταγματαρχών και να σοκάρει την παγκόσμια κοινή γνώμη σε μια ιστορική περίοδο που ακόμη αυτή διέθετε την ανοχή των ΗΠΑ. Περισσότερο όμως από μια βιωματική εμπειρία και καταγραφή- η πρώτη ιστορικά- των βασανιστηρίων στα οποία προέβαινε η χούντα το έργο αυτό θα αποτελούσε μια κραυγή αγωνίας για τις ιστορικές εξελίξεις στην Ελλάδα και ένα θρίαμβο του ανθρώπου που απέναντι στη βία και στα βασανιστήρια έχει το θάρρος να παραμείνει άνθρωπος.
«Τρώγε το φαΐ σου, αγάπα το κελί σου και διάβαζε πολύ»
Παρά τα σκληρά βασανιστήρια δεν επρόκειτο να ενδώσει σε αυτά και στην απάνθρωπη και εξευτελιστική μεταχείριση που επιφύλασσε η χούντα σε όσους αντιστέκονταν αποσκοπώντας στον εκμηδενισμό και στη συντριβή της ανθρώπινης προσωπικότητας τους. Το έργο αυτό του Κοροβέση θα άνοιγε το δρόμο για την καταδίκη της χούντας από το Συμβούλιο της Ευρώπης και θα προσέλκυε την προσοχή και το ενδιαφέρον της παγκόσμιας κοινής γνώμης που θα καταδίκαζε τη χούντα μεταφραζόμενο σε πολλές γλώσσες του κόσμου.
Ο Περικλής Κοροβέσης θα παρέμενε καθ’ όλη τη διάρκεια της ζωής του ένας μαχητικός και ασυμβίβαστος άνθρωπος, ενώ το έργο Ανθρωποφύλακες επρόκειτο να ανέβει πρόσφατα και στο θέατρο. Στην καρδιά των αγώνων και των αξιών του Περικλή Κοροβέση στις οποίες θα παραμείνει πιστός μέχρι τέλους βρισκόταν ο άνθρωπος και ο αγώνας του απέναντι σε κάθε μορφή αυταρχισμού και πολιτικής καταπίεσης.
Γιατί όπως θα πει κάποτε: «Ο κυνηγημένος άνθρωπος, για οποιονδήποτε λόγο, πολιτικό, θρησκευτικό, οικονομικό και τελευταία περιβαλλοντικό, αν δεν δεχτεί τη δική μας τη συμπαράσταση, αν δεν ανακουφίσουμε έστω και με μια αχτίδα φωτός τον πόνο του και την απομόνωσή του, τότε του αφαιρούμε την ανθρώπινη υπόστασή του και χάνουμε εμείς τη δική μας!»