(Στάση αστικού λεωφορείου στη Θεσσαλονίκη. Δυο άνθρωποι περιμένουν το Οκτώ. Φοράνε κουρελιασμένα ρούχα.)
ΕΠΙΒΑΤΗΣ 1: Νομίζεις ότι θα καταφέρουμε να μπούμε αυτή τη φορά; ΕΠΙΒΑΤΗΣ 2: Δεν είναι αυτό το ερώτημα. ΕΠΙΒΑΤΗΣ 1: Ποιο είναι το ερώτημα; ΕΠΙΒΑΤΗΣ 2: Να μπει κανείς ή να μη μπει; ΕΠΙΒΑΤΗΣ 1: Λες ότι είναι θέμα θέλησης; ΕΠΙΒΑΤΗΣ 2: Όλα είναι θέμα θέλησης. Αν θες κάτι πραγματικά τότε το σύμπαν συνωμοτεί. ΕΠΙΒΑΤΗΣ 1: Οπότε εμείς δεν θέλουμε να μπούμε. ΕΠΙΒΑΤΗΣ 2: Όχι. Δεν το θέλουμε ολόψυχα. ΕΠΙΒΑΤΗΣ 1: Παράξενο, δεν το είχα σκεφτεί έτσι. ΕΠΙΒΑΤΗΣ 2: Πρέπει να το δεις βουδιστικά. Η επιθυμία είναι πόνος. Αν δεν θέλεις να μπεις, τότε δεν υποφέρεις. ΕΠΙΒΑΤΗΣ 1: Αν δεν μπεις δεν θα πας πουθενά. ΕΠΙΒΑΤΗΣ 2: Έτσι κι αλλιώς ο κόσμος είναι μια ψευδαίσθηση, μια maya. Το πουθενά είναι παντού. ΕΠΙΒΑΤΗΣ 1: Δεν το είχα σκεφτεί αυτό. ΕΠΙΒΑΤΗΣ 2: Ούτε κι εγώ.
(Κοιτάνε αριστερά. Βλέπουν ένα λεωφορείο να πλησιάζει.)
ΕΠΙΒΑΤΗΣ 1: Λες να είναι το οκτώ; ΕΠΙΒΑΤΗΣ 2: Μπορεί. Όλα τα λεωφορεία μοιάζουν. ΕΠΙΒΑΤΗΣ 1: Αυτό ακούστηκε λίγο ρατσιστικό. ΕΠΙΒΑΤΗΣ 2: Γιατί; ΕΠΙΒΑΤΗΣ 1: Είναι σαν να λες ότι όλοι οι Κινέζοι μοιάζουν. ΕΠΙΒΑΤΗΣ 2: Τι σχέση έχουν οι Κινέζοι με τα λεωφορεία του ΟΑΣΘ; ΕΠΙΒΑΤΗΣ 1: Σε τι μοιάζει ένα κοράκι μ’ ένα γραφείο;
(Το λεωφορείο περνάει από μπροστά τους χωρίς να ελαττώσει ταχύτητα.)
ΕΠΙΒΑΤΗΣ 2: Ήταν εκτός λειτουργίας. ΕΠΙΒΑΤΗΣ 1: Αλλά λειτουργούσε. ΕΠΙΒΑΤΗΣ 2: Φαινομενικά. ΕΠΙΒΑΤΗΣ 1: Και τα φαινόμενα απατούν. Έχεις δίκιο. Και τώρα τι κάνουμε; ΕΠΙΒΑΤΗΣ 2: Περιμένουμε το οκτώ.
(Ο επιβάτης 2 βγάζει ένα πακέτο τσιγάρα.)
ΕΠΙΒΑΤΗΣ 2: Λέω ν’ ανάψω τσιγάρο. ΕΠΙΒΑΤΗΣ 1: Καπνίζεις; ΕΠΙΒΑΤΗΣ 2: Όχι, είναι ο νόμος του Μέρφυ για τα λεωφορεία: Μόλις ανάβεις τσιγάρο το λεωφορείο έρχεται. ΕΠΙΒΑΤΗΣ 1: Δεν νομίζω να ισχύει αυτός ο νόμος στη Θεσσαλονίκη. ΕΠΙΒΑΤΗΣ 2: Γιατί; ΕΠΙΒΑΤΗΣ 1: Ο Μέρφυ ήταν Ιρλανδός. Σαν τον Μπέκετ. ΕΠΙΒΑΤΗΣ 2: Δεν πειράζει να δοκιμάσω.
(Ανάβει το τσιγάρο. Κοιτάνε προς τ’ αριστερά. Ο επιβάτης 2 ρουφάει μια τζούρα. Κοιτάνε ξανά. Τίποτα.)
ΕΠΙΒΑΤΗΣ 1: Στο είπα ότι είναι Ιρλανδός. ΕΠΙΒΑΤΗΣ 2: Ναι, δεν λειτουργούν οι νόμοι στη Θεσσαλονίκη. ΕΠΙΒΑΤΗΣ 1: Και τώρα τι κάνουμε; Μήπως να φύγουμε; ΕΠΙΒΑΤΗΣ 2: Δεν μπορούμε να φύγουμε. ΕΠΙΒΑΤΗΣ 1: Γιατί; ΕΠΙΒΑΤΗΣ 2: Περιμένουμε το οκτώ.
(Πετάει το τσιγάρο κάτω. Το σβήνει με το πόδι. Μετά μαζεύει τη γόπα και την πετάει στα σκουπίδια.)
ΕΠΙΒΑΤΗΣ 1: Βλέπω είσαι πολύ Ευρωπαίος. ΕΠΙΒΑΤΗΣ 2: Όλα είναι θέμα πολιτισμού. ΕΠΙΒΑΤΗΣ 1: Νόμιζα ότι όλα είναι θέμα τύχης. ΕΠΙΒΑΤΗΣ 2: Στην Ελλάδα είναι έτσι. Στην Ευρώπη είναι αλλιώς. ΕΠΙΒΑΤΗΣ 1: Ε, όπως να το κάνεις, αυτοί περάσανε και Διαφωτισμό. ΕΠΙΒΑΤΗΣ 2: Και Αναγέννηση. ΕΠΙΒΑΤΗΣ 1: Και ναζισμό. ΕΠΙΒΑΤΗΣ 2: Αυτό που το βάζεις; Δεν συμφωνώ με τις απόψεις τους, αλλά όπως να το κάνεις είχαν ήθος.
(Κοιτάνε τον ηλεκτρονικό πίνακα. Δείχνει πληροφορίες για την όπερα Νυχτερίδα του Στράους. Για τα λεωφορεία τίποτα.)
ΕΠΙΒΑΤΗΣ 1: Αυτός είναι ο Στράους με τον Δούναβη; ΕΠΙΒΑΤΗΣ 2: Νομίζω ότι είναι ο αδελφός του ή ξάδελφος.Ή απλή συνωνυμία. ΕΠΙΒΑΤΗΣ 1: Από πού ήταν αυτός; ΕΠΙΒΑΤΗΣ 2: Λίγο πιο βόρεια. ΕΠΙΒΑΤΗΣ 1: Ιρλανδία; ΕΠΙΒΑΤΗΣ 2: Είχα πάει στην Ιρλανδία. ΕΠΙΒΑΤΗΣ 1: Και γιατί δεν έμεινες; ΕΠΙΒΑΤΗΣ 2: Για να μην πάθει η χώρα μας brain drain. ΕΠΙΒΑΤΗΣ 1: Είσαι πατριώτης. ΕΠΙΒΑΤΗΣ 2: Εσύ δεν είσαι; ΕΠΙΒΑΤΗΣ 1: Εξαρτάται τη μέρα. Τις Παρασκευές και τις Τρίτες είμαι πολύ.
(Κοιτάνε τον πίνακα. Γράφει τις βασικές αρχές της Μπουντχαντχάρμα του Βούδα.)
ΕΠΙΒΑΤΗΣ 1: Δεν λέει τίποτα για το οκτώ. ΕΠΙΒΑΤΗΣ 2: Είναι ανευθυνότητα αυτό. ΕΠΙΒΑΤΗΣ 1: Ποιο; ΕΠΙΒΑΤΗΣ 2: Να τα περιμένεις όλα απ’ τον ΟΑΣΘ και τον πίνακα. Εσύ τι κάνεις για την πατρίδα σου; ΕΠΙΒΑΤΗΣ 1: Δεν ξέρω τι να κάνω. ΕΠΙΒΑΤΗΣ 2: Κάνε υπομονή. ΕΠΙΒΑΤΗΣ 1: Νομίζω ότι έρχεται.
(Κοιτάνε αριστερά. Πλησιάζει το οκτώ. Εκατό μέτρα πριν τη στάση σταματάει. Βγάζει καπνούς. Κατεβαίνει κόσμος.)
ΕΠΙΒΑΤΗΣ 1: Χάλασε. ΕΠΙΒΑΤΗΣ 2: Παραλίγο να μας έφτανε. ΕΠΙΒΑΤΗΣ 1: Πάλι θα χάλαγε. ΕΠΙΒΑΤΗΣ 2: Αλλά θα έφτανε. Κάτι θα ήταν κι αυτό. ΕΠΙΒΑΤΗΣ 1: Καλύτερο απ’ το τίποτα. ΕΠΙΒΑΤΗΣ 2: Και τώρα τι κάνουμε; Μήπως να μοιραστούμε ένα ταξί; ΕΠΙΒΑΤΗΣ 1: Τι θες; Το μισό πίσω ή το μισό μπροστά; ΕΠΙΒΑΤΗΣ 2: Να το μοιραστούμε εγκάρσια. ΕΠΙΒΑΤΗΣ 1: Κι εγκάρδια. Λεφτά έχεις; ΕΠΙΒΑΤΗΣ 2: Τίποτα. ΕΠΙΒΑΤΗΣ 1: Ούτε κι εγώ. ΕΠΙΒΑΤΗΣ 2: Τότε τι κάνουμε; ΕΠΙΒΑΤΗΣ 1: Περιμένουμε το οκτώ.
(Τους πλησιάζει μια γυναίκα με έναν σκύλο.)
ΓΥΝΑΙΚΑ: Τι περιμένετε εδώ; ΕΠΙΒΑΤΗΣ 1: Το οκτώ. ΓΥΝΑΙΚΑ(στον σκύλο): Μην τραβάς, μην τραβάς, περίμενε. ΕΠΙΒΑΤΗΣ 2: Τι ράτσα είναι; ΓΥΝΑΙΚΑ: Ποιος; ΕΠΙΒΑΤΗΣ 1 (στον 2): Αυτό που είπες ακούστηκε λίγο ρατσιστικό. ΕΠΙΒΑΤΗΣ 2: Είναι ημίαιμος; ΓΥΝΑΙΚΑ: Σιγά μην είναι κοπρίτης. Είναι τσόου τσόου. Κινέζικος.
(Η Γυναίκα με τον σκύλο φεύγει τσαντισμένη.)
ΕΠΙΒΑΤΗΣ 2: Εμένα όλα αυτά τα κινέζικα τσόου τσόου μπόου μπόου τσιν τσαν τσον μου φαίνονται ίδια. ΕΠΙΒΑΤΗΣ 1: Και χαλάνε εύκολα τα κινέζικα. ΕΠΙΒΑΤΗΣ 2: Σαν τα λεωφορεία.
(Ο Επιβάτης 1 ανοίγει τη τσάντα του. Βγάζει ένα ταπεράκι. Στρώνει μια πετσέτα στο κάθισμα της στάσης. Βγάζει ντολμαδάκια, γίγαντες και σαρδέλα κονσέρβα. Κάνει τον σταυρό του κι αρχίζει να τρώει.)
ΕΠΙΒΑΤΗΣ 2: Παίζει καμιά καλή ταινία το βράδυ; ΕΠΙΒΑΤΗΣ 1 (μασουλώντας): Νομίζω έχει το Speed. ΕΠΙΒΑΤΗΣ 2: Λες να προλάβουμε να φτάσουμε σπίτι πριν νυχτώσει; ΕΠΙΒΑΤΗΣ 1(μασουλώντας): Εννοείς απόψε; Τι μήνα έχουμε; ΕΠΙΒΑΤΗΣ 2: Δεκέμβρη. ΕΠΙΒΑΤΗΣ 1: Πήγε κιόλας Δεκέμβρης; Πώς περνάει έτσι ο χρόνος στη στάση;
(Ο Επιβάτης 2 κοιτάει αριστερά. Βλέπει ένα λεωφορείο να πλησιάζει.)
ΕΠΙΒΑΤΗΣ 2: Νομίζω ότι έρχεται το οκτώ. ΕΠΙΒΑΤΗΣ 1 (μασουλώντας): Φάτα Μοργκάνα είναι. Αντικατοπτρισμός. ΕΠΙΒΑΤΗΣ 2: Αυτό συμβαίνει στην έρημο Σαχάρα. Σε τριτοκοσμικές χώρες. ΕΠΙΒΑΤΗΣ 1 (μασουλώντας): Ναι, ξέχασα, εμείς μένουμε Ευρώπη.
(Το λεωφορείο περνάει χωρίς να σταματήσει. Γράφει Υπηρεσιακό.)
ΕΠΙΒΑΤΗΣ 2: Τι κουβαλάνε τα υπηρεσιακά λεωφορεία; ΕΠΙΒΑΤΗΣ 1: Υπηρεσίες. ( Ο Επιβάτης 1 τελειώνει το φαγητό του. Μαζεύει τα ταπεράκια.)
ΕΠΙΒΑΤΗΣ 2: Στην Ιρλανδία οι επιβάτες περιμένουν τα λεωφορεία σε ουρά. ΕΠΙΒΑΤΗΣ 1: Όταν εμείς στεκόμασταν σε ουρά εκείνοι είχαν άλογα ακόμα. ΕΠΙΒΑΤΗΣ 2: Και μπαίνουν ένας ένας. ΕΠΙΒΑΤΗΣ 1: Γκέι.
(Πλησιάζει ξανά η Γυναίκα με τον σκύλο. Αυτή τη φορά είναι η γυναίκα στα τέσσερα και την τραβάει ο σκύλος.)
ΕΠΙΒΑΤΗΣ 2 (στον σκύλο): Τι ράτσα είναι; ΣΚΥΛΟΣ: Γαβ, γαβ. ΕΠΙΒΑΤΗΣ 1 (στον Επιβάτη 2): Αυτό που είπες ακούστηκε λίγο σεξιστικό. ΕΠΙΒΑΤΗΣ 2: Όχι ρατσιστικό; ΕΠΙΒΑΤΗΣ 1: Ο σεξισμός προηγείται του ρατσισμού. ΣΚΥΛΟΣ: Γαβ, γαβ.
(Κοιτάνε αριστερά. Βλέπουν το οκτώ να έρχεται. Ο Επιβάτης 1 κάνει τον σταυρό του. Το λεωφορείο φτάνει στη στάση. Σταματάει. Αλλά οι πόρτες δεν ανοίγουν. Οι επιβάτες είναι εγκλωβισμένοι και φρακαρισμένοι. Πασχίζουν να αναπνεύσουν. Το Οκτώ φεύγει.)
ΕΠΙΒΑΤΗΣ 1: Έφυγε. ΕΠΙΒΑΤΗΣ 2: Το παρατήρησα. ΕΠΙΒΑΤΗΣ 1: Μήπως να πάμε με τα πόδια; ΕΠΙΒΑΤΗΣ 2: Δεν μπορούμε. ΕΠΙΒΑΤΗΣ 1: Γιατί; ΕΠΙΒΑΤΗΣ 2: Περιμένουμε το οκτώ.
ΤΕΛΟΣ
(Οι χαρακτήρες είναι φανταστικοί. Οι καταστάσεις πραγματικές.)