Ο Ζακ Ριβέτ υπήρξε από τους στυλοβάτες του Νέου Κύματος, όπως και οι Φρανσουά Τριφό, Ζαν-Λικ Γκοντάρ, Κλοντ Σαμπρόλ και Ερίκ Ρομέρ
Σε ηλικία 87 ετών πέθανε ο σκηνοθέτης Ζακ Ριβέτ, που έχει συνδεθεί με το κίνημα του Νέου Κύματος στο σινεμά.
Ο Ζακ Ριβέτ, που γεννήθηκε το 1928 στη Ρουέν της βορειοδυτικής Γαλλίας, γύρισε την πρώτη του ταινία μικρού μήκους σε ηλικία 20 ετών, ενώ ξεκίνησε ουσιαστικά την ενασχόλησή του με το σινεμά γράφοντας κριτική κινηματογράφου στα εμβληματικά Cahiers du Cinéma.
Όπως και άλλοι συνάδελφοί του της εποχής ο Ριβέτ έφτασε στη σκηνοθεσία μέσω της κριτικής, όπως και οι υπόλοιποι μελλοντικοί στυλοβάτες του Νέου Κύματος, Φρανσουά Τριφό, Ζαν-Λικ Γκοντάρ, Κλοντ Σαμπρόλ και Ερίκ Ρομέρ, με του οποίους συνδεόταν με μια σχέση φιλίας και συνεργασίας. Γύρισε περίπου 20 ταινίες, μεταξύ των οποίων «Το Παρίσι μάς ανήκει», «Τρελός έρωτας», «Η ωραία καβγατζού», αλλά και το διάρκειας 13 ωρών «Out 1», που έχει χαρακτηριστεί και «άγιο δισκοπότηρο των σινεφίλ». Άλλες σημαντικές ταινίες του είναι η «Σελίν» και «Η Ζουλί κάνει βαρκάδα», που περιέχουν στοιχεία φαντασίας.
Ο Ριβέτ, έχοντας επηρεαστεί πολιτικά από τα γεγονότα του Μάη του ’68, το θέατρο του αυτοσχεδιασμού και τη γνωριμία και συνέντευξη που έκανε με τον Ζαν Ρενουάρ, συνήθιζε να δουλεύει με μεγάλες ομάδες ηθοποιών και να αφήνει τα γεγονότα να εξελίσσονται «ον κάμερα».
Δήλωση για τον θάνατο του σκηνοθέτη έκανε ο Γάλλος πρόεδρος Φρανσουά Ολάντ, που τον χαρακτήρισε «έναν από τους μεγαλύτερους κινηματογραφιστές», το έργο του οποίου «τού χάρισε διεθνή αναγνώριση», ενώ η υπουργός Πολιτισμού Φλερ Πελερέν δήλωσε πως πρόκειται για «έναν από τους μεγαλύτερους κινηματογραφιστές της οικειότητας και της ερωτικής ανυπομονησίας».
Ο Ζιλ Ζακόμπ, πρώην κριτικός και πρώην πρόεδρος του Διεθνούς Φεστιβάλ των Κανών, είπε για τον Ριβέτ ότι ήταν «ένας από τους πιο νηφάλιους, τους πιο ευρηματικούς, τους πιο ελεύθερους της Νουβέλ Βαγκ».
Από την πλευρά της, η Άννα Καρίνα, ηθοποιός που συμμετείχε στις ταινίες «Σουζάν Σιμονέν, η θρήσκα του Ντιντερό» και «Ψηλά, χαμηλά, εύθραυστον», τόνισε ότι «ο γαλλικός κινηματογράφος χάνει έναν από τους πιο ελεύθερους και ευρηματικούς σκηνοθέτες του».